آرتروز در انسان از پیشگیری تا درمان

 استخوان های انسان تحت تاثیر تغییراتی قرار می گیرند که می توانند به طور خود به خود و با گذشت زمان توسط برخی از عوامل خارجی ایجاد گردد. واکنش ایمونولوژیک بر استخوان ها و مفاصل تاثیر می گذارد. استخوانها و مفاصل موجود در فضاهای بین آنها تحت تاثیر قرار می گیرند و معمولا با درد، تورم و ناراحتی زیاد همراه خواهند بود.

 

آرتریت یک اصطلاح است که اغلب به معنای هر اختلالی است که بر مفصل تاثیر می گذارد. علائم معمولا شامل درد مفاصل و سفت شدن آنها است.  انواع مختلفی از آرتروز وجود دارد، اما ما باید بر روی متداولترین آنها تمرکز کنیم.

 

در این مقاله که توسط کارشناسان سلامت health وبسایت وردنگار تهیه شده است با آرتروز، علائم و راه های درمان آن آشنا خواهیم شد.

 

انواع متداول آرتروز

• استئوآرتریت OA (بیماری مفصلی دژنراتیو)

 استئوآرتریت معمولا با بالا رفتن سن رخ می دهد و بر انگشتان، زانو ها و باسن ها تاثیر می گذارد.

• آرتریت روماتوئید RA

آرتریت روماتوئید یک اختلال خود ایمنی است که اغلب روی دست و پا تاثیر می گذارد.

یک عفونت یا آسیب به مفاصل می تواند شکست طبیعی بافت غضروف را تشدید کند. اگر سابقه خانوادگی بیماری دارید، خطر ابتلا به OA در شما افزایش می یابد. یکی دیگر از انواع آرتروز، RA است که یک اختلال خودایمنی می باشد. این اتفاق زمانی می افتد که سیستم ایمنی بدن شما به بافت های بدن حمله می کنند. استئوآرتریت بیش از ۳.۸٪ افراد را تحت تاثیر قرار می دهد در حالی که آرتریت روماتوئید حدود ۰.۲۴٪ افراد را تحت تاثیر قرار می دهد.

 

علائم و نشانه های آرتروز

اولین نشانه ی رایج در آرتروز درد می باشد که شدت آن در هر نوع، می تواند متفاوت باشد.

سایر علائم عبارتند از :

• تورم

• سفتی مفصلی

• درد در اطراف مفصل (ها)

 اختلالات آرتریت مانند لوپوس و آرتریت روماتوئید ممکن است بر اندامهای دیگر بدن تاثیر بگذارد و منجر به نشانه های مختلفی شود. علائم ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• ناتوانی در استفاده از دست یا راه رفتن

• سفت شدن مفاصل

• ناراحتی و خستگی

• کاهش وزن

• خواب ضعیف

• درد عضلانی

• تساوی

• مشکل حرکتی در مفصل

در آرتریت پیشرفته یک سری تغییرات ثانویه مهم رخ می دهد. به عنوان مثال، علائم آرتریت ممکن است برای یک فرد در حرکت و  یا ورزش، به صورت زیر باشد:

• ضعف عضلانی

• از دست دادن انعطاف پذیری

• کاهش تناسب اندام هوازی

این تغییرات علاوه بر نشانه های اولیه می تواند تاثیر زیادی بر کیفیت زندگی داشته باشد.

کاهش تحرک در ترکیب با علائم بالا می تواند برای مدت زیادی در فرد باقی بماند و به افزایش خطر ابتلا به چاقی، کلسترول بالا یا آسیب پذیری در بیماری های قلبی کمک کند. افراد مبتلا به آرتریت نیز در معرض خطر افسردگی قرار دارند که ممکن است پاسخ به عوامل متعدد، از جمله ترس از بدتر شدن علائم باشد.

 

تشخیص آرتروز

تشخیص با معاینه بالینی توسط یک متخصص بهداشت حرفه ای انجام می شود و ممکن است با آزمایش های دیگر مانند رادیولوژی و آزمایش خون، بسته به نوع آرتریت حدس زده شده، پشتیبانی شود. تمام کسانی که آرتروز دارند به طور بالقوه درد دارند. الگوهای درد ممکن است بسته به نوع آرتریت و مکان متفاوت باشد. آرتریت روماتوئید معمولا در صبح بدتر است و با سفتی همراه است؛ در مراحل اولیه، بیماران اغلب پس از دوش صبحگاهی علائم ندارند. از سوی دیگر، استئوآرتریت پس از ورزش بدتر می شود.

 

ویژگی های مهم مورد بررسی برای تشخیص نوع آرتروز عبارتند از:

• سرعت و زمان شروع درد

• الگوی درگیری مشترک

• سفتی مفاصل در صبح زود

• حساسیت

• قفل شدن استخوان ها و عدم فعالیت

معاینه فیزیکی ممکن است تشخیص را تایید کند یا ممکن است بیماری سیستمیک را نشان دهد. رادیوگرافی اغلب برای تشخیص میزان پیشرفت بیماری و یا کمک به ارزیابی شدت بیماری استفاده می شود.

آزمایشات خون و اشعه ایکس مفاصل آسیب دیده اغلب برای تشخیص انجام می شود. در صورت وجود برخی از نتایج حاصله در غربالگری آزمایش خون برای تشخیص شامل:

• عامل روماتوئید

• عامل ضد هسته (ANF)

• آنتی ژن هسته ای قابل استخراج و آنتی بادی های خاص است.

 

درمان آرتروز

هیچ درمان شناخته شده ای برای رماتیسم یا استئوآرتریت وجود ندارد. گزینه های درمان بسته به نوع آرتریت متفاوت هستند و شامل فیزیوتراپی، تغییر سبک زندگی (از جمله ورزش و کنترل وزن)، ارتوپدی و دارو است. جراحی ممکن است در کاهش فرسایش بعضی از انواع آرتریت ضروری باشد. داروها می توانند به کاهش التهاب در مفصل کمک کنند و درد را کاهش دهند. علاوه بر این، با کاهش التهاب، آسیب مفصلی ممکن است کاهش یابد.

 

۱- فیزیوتراپی

به طور کلی، مطالعات نشان داده اند که فعالیت بدنی در مبتلایان، می تواند به طور قابل توجهی تسکین دهنده باشد و درد درازمدت را بهبود بخشد. علاوه بر این، جراحی تا حدود زیادی باعث می شود که سلامتی به فرد باز گردد.

افراد مبتلا به آرتروز می توانند از هر دو روش فیزیکی و شغلی بهره مند شوند. در آرتریت، مفاصل سخت می شوند و محدوده حرکت می تواند محدود باشد. فیزیوتراپی به طور قابل توجهی باعث بهبود عملکرد، کاهش درد و تاخیر در نیاز به مداخله جراحی در موارد پیشرفته، می گردد.

نشان داده شده است که تمرین تجویز شده توسط یک فیزیوتراپیست موثرتر از داروها در درمان استئوآرتریت زانو است. تمرین اغلب بر بهبود قدرت عضلات، استقامت و انعطاف پذیری تمرکز می کند. در برخی موارد، تمرینات ممکن است برای تمرین تعادل طراحی شده باشد. کاردرمانی می تواند به فعالیت ها کمک کند.

 

۲- داروها

داروهای متعددی برای درمان آرتریت استفاده می شود. درمان معمولا با داروهایی شروع می شود که دارای کمترین عوارض جانبی هستند و در صورت بهبودی، داروهای بیشتری تجویز می شود.

بسته به نوع آرتریت، داروهایی که داده می شوند ممکن است متفاوت باشند. برای مثال، درمان اولیه برای استئوآرتریت استامینوفن (پاراستامول) است در حالی که برای آرتریت التهابی شامل داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) مانند ایبوپروفن است.

آرتریت روماتوئید (RA) یک بیماری خود ایمنی است به همین علت این نوع از آرتروز، علاوه بر استفاده از داروهای ضد درد و داروهای ضد التهابی، از داروهای دیگر ضد سرطانی (DMARDs) استفاده می کند. یک مثال از این نوع داروی متوترکسات است. این نوع داروها در افزایش توان سیستم ایمنی عمل می کنند و پیشرفت RA را کاهش می دهند.

 

۳- جراحی

تا به حال از جراحی در درمان آرتریت استفاده شده است. جراحی آرتروسکوپی برای استئوآرتریت زانو مزیتی است برای درمان فیزیکی و پزشکی .

 

التهاب و آرتریت

بعضی از انواع آرتروز دچار التهاب می شوند. آرتریت یک اصطلاح عمومی است که التهاب مفاصل را توصیف می کند. برخی از انواع آرتریت مرتبط با التهاب عبارتند از:

• آرتریت روماتوئید

• آرتروز نقرسی

• لوپوس اریتماتوی سیستمیک

شایعترین نوع آرتریت

شایعترین نوع آرتریت، استئوآرتریت نامیده می شود (همچنین به عنوان آرتریت دژنراتیو شناخته می شود). اعتقاد بر این نیست که التهاب نقش اساسی در استئوآرتریت دارد. سایر شرایط دردناک مفاصل و سیستم عضلانی اسکلتی که با التهاب همراه نیست شامل فیبرومیالژیا، کمر درد عضلانی و درد گردن عضلانی است.

علائم التهاب در آرتروز

• قرمزی

• تورم متناوب

• درد

• سخت شدن مفاصل

• کاهش حرکت مفاصل

اغلب تنها چند مورد از این علائم را مشاهده می کنید.

التهاب ممکن است با علائم مشترکی با “آنفلوانزا” داشته باشد شامل:

• تب

• لرز

• خستگی و از دست دادن انرژی

• سردرد

• از دست دادن اشتها

• سفتی ماهیچه

هنگامی که التهاب رخ می دهد، مواد شیمیایی از بدن به خون و یا بافت آسیب دیده می رسند. این انتشار مواد شیمیایی، جریان خون را به ناحیه آسیب یا عفونت افزایش می دهد و ممکن است باعث قرمزی و گرما شود. بعضی از مواد شیمیایی باعث نشت مایع در بافت ها می شود و موجب تورم می شود. این فرآیند ممکن است باعث تحریک اعصاب و ایجاد درد شود.

 

نتایج التهاب مشترک:

افزایش جریان خون و انتشار این مواد شیمیایی باعث جذب گلبولهای سفید خون به محل التهاب می شود. افزایش تعداد سلول ها و مواد التهابی در مفصل می تواند باعث تحریک، پوسته پوسته شدن غضروف (بالشتک در انتهای استخوان) و تورم مفصل شود.

 

التهاب تأثیر می گذارد

التهاب می تواند به عنوان بخشی از اختلالات خود ایمنی، بدن را تحت تاثیر قرار دهد. نوع علائم بستگی به اعضای بدن دارد. مثلا:

• التهاب قلب ممکن است موجب درد مبهم سینه یا احتباس مایعات شود.

• التهاب لوله های کوچکی که هوا را به ریه ها حمل می کنند ممکن است باعث تنگی نفس شود.

• التهاب کلیه ممکن است باعث فشار خون بالا یا نارسایی کلیه شود.

• التهاب چشم ممکن است موجب درد یا کاهش بینایی شود.

• التهاب ماهیچه ها ممکن است موجب درد یا ضعف شود.

• التهاب رگ های خونی ممکن است باعث بروز خارش، سردرد یا آسیب داخلی بدن شود.

درد ممکن است یکی از علائم اصلی باشد زیرا بسیاری از اعضای بدن، عصب حساس به درد را ندارند.

 

درمان بیماری های مفصلی التهابی

تعدادی از گزینه های درمان برای بیماری های مفصلی التهابی از جمله داروها، استراحت، ورزش، و جراحی برای بهبود آسیب مفصلی وجود دارد. نوع درمان تجویز شده بستگی به عوامل متعددی از قبیل نوع بیماری، سن فرد، نوع دارو مصرفی، سلامتی کلی، تاریخ پزشکی و شدت علائم دارد.

هدف درمان این است که:

• بیماری التهابی را درمان کرده و التهاب را کاهش دهیم

• تسکین درد توسط دارو

• حفظ حرکات مشترک، قدرت عضلات و عملکرد کلی از طریق فیزیوتراپی و ورزش

• کاهش تنش بر روی مفاصل با استفاده از برس، اسپلینت یا میله ها در صورت نیاز

تمرکز اصلی در درمان هر نوع بیماری التهابی استخوان، کمک رساندن در اسرع وقت است تا بتواند تخریب بافت ها را در مناطق آسیب دیده متوقف کند.

اختصاصی وبسایت وردنگار: کپی تنها با ذکر منبع مجاز است.