آیا قند را با شیرین کننده های مصنوعی می توانیم جایگزین کنیم؟

استرالیایی ها مصرف کنندگان بالای قند در جهان هستند. آخرین نتایج از اداره آمار استرالیا نشان می دهد ۵۲ درصد از جمعیت این کشور مصرف بیش از حد توصیه شده قند را دارند و این در وزن و سلامت دندان آنها تأثیر گذاشته است.

اما انتقاد از مصرف قند بسیار گسترده است چرا که قند در غذاهایی مانند شیر و میوه که در فرآیند پختن قرار نمی گیرند نیز  وجود دارد. ما واقعا نیاز داریم که مراقب میزان قند مصرفی خود باشیم. غذاهای کاملی از قبیل میوه و شیر با بسیاری از اجزای مفید دیگر همراه هستند.

میوه ها در مقایسه با دیگر منابع قندی مانند نوشیدنی های غیر الکلی، حاوی ویتامین ها، فیبر و سایر مواد شیمیایی مفید برای بدن هستند. مقدار قندی که ما از مصرف غذا بدست می آوریم، عموما بسیار پایین است، البته تا زمانیکه  مقدار قند موجود در کل یک وعده غذایی پایین باشد.

شواهدی وجود دارد که حاکی از این موضوع هستند که بسیاری از مواد غذایی که می خوریم شامل مقدار بالای قند افزوده شده می باشند. در حال حاضر در بسیاری از کشورها اجباری به برچسب گذاری مواد غذایی با مقدار قند افزوده شده وجود ندارد. این می تواند ترفندی برای گمراه سازی مصرف کنندگان باشد.

اما اگر راهی برای پرهیز از قند افزوده شده وجود داشته باشد، آیا می توان به روشهای جایگزین از قبیل شیرین کننده های مصنوعی اعتماد کرد؟

شیرین کننده های مصنوعی: دوست یا دشمن؟

شیرین کننده های مصنوعی مکمل های غذایی هستند که همچنین به عنوان “شیرین کننده های شدید” شناخته می شوند. آنها دارای میزان شیرینی بالایی می باشند و بنابراین می توانند به مقدار کمی در غذاها و نوشیدنی ها مورد استفاده قرار گیرند. در استرالیا، استفاده از این افزودنی های غذایی توسط قانون استانداردهای غذایی نیوزلند استرالیا تنظیم شده است.

طیف وسیعی از شیرین کننده های شدید که برای مصرف مورد استفاده قرار می گیرند شامل پتاسیم acesulfame (Ace K)، آسپارتام، ساخارین، سوکرالوز و استیوول گلیکوزید می باشند. مکمل های غذایی، از جمله شیرین کننده های شدید، قبل از اینکه مجوز استفاده در غذاها را بگیرند، از لحاظ ایمنی مورد بررسی قرار می گیرند که این شامل ارزیابی اثرات مضر افزودنی و مدل سازی برای سطوح مصرفی بالقوه می باشد.

در حالیکه شیرین کننده های مصنوعی به عنوان یک استراتژی برای کاهش مصرف انرژی و جلوگیری از افزایش وزن پیشنهاد شده است، شواهد جدیدی وجود دارد که نشان می دهد شیرین کننده های مصنوعی ممکن است به آن اندازه که فکر می کنیم مفید نباشند.

شواهدی برای نقش پیشگیری از اضافه وزن به صورت ترکیبی وجود دارد (اگر چه به نظر می رسد که نتیجه گیری تحت تأثیر منابع مالی قرار گرفته باشد).

۳۷ آزمایش مطالعه مشابه نشان داده است که استفاده طولانی مدت از شیرین کننده های مصنوعی ممکن است خطر ابتلا به سندرم متابولیک (مجموعه ای از بیماری هایی که خطر ابتلا به دیابت، سکته و بیماری قلبی را افزایش می دهد) و دیابت نوع ۲ افزایش دهد.

شواهد جدید نشان می دهند که امکان تأثیرگذاری مخرب شیرین کننده های مصنوعی بر روی میکروبیوتاسیون روده و تحمل گلوکز وجود دارد. اما مطالعات موجود در این زمینه عمدتا در مدل های حیوانی انجام شده و بنابراین قبل از اینکه توصیه های عملی ارائهشوند، تحقیقات بیشتری در حوزه انسانی مورد نیاز است.

نگرانی نهایی در استفاده از شیرین کننده های مصنوعی مربوط به این واقعیت است که استفاده از آنها برای کمک به تغییر ذائقه مردم نسبت به شیرینی ها، مورد نیاز نیست. بنابراین، امکان این مسئله وجود ندارد که مصرف آنها منجر به تغییر در رفتار یا تمایل به غذاهای شیرین شود و ممکن است در جای دیگر منجر به مصرف بیش از اندازه گردد.

بنابراین نیاز ما به کاهش مصرف قندهای افزودنی در رژیم غذایی کاملا واضح است. شیرین کننده های مصنوعی ممکن است برای مصرف بی خطر در نظر گرفته شده و بعنوان یک جایگزین باشند.

در حالیکه شواهد تازه ای در مورد برخی از مسائل سلامتی وجود دارد، ما قطعا نیاز به مدارک قویتر، به ویژه در مطالعات انسانی، قبل از حصول اطمینان از این موضوع خواهیم داشت.

اما بهترین توصیه این است که میزان مصرف مواد غذایی با قندهای افزودنی را کاهش دهید، چرا که این مواد معمولا شامل مواد غذایی فرآوری شده و بسته بندی شده می باشد. بهتر است بر روی الگوهای غذایی غنی از غذاهای اصلی مانند سبزیجات، حبوبات، میوه، سبزیجات، گوشت بدون چربی، ماهی، آجیل و غذاهای لبنی تمرکز نمایید.

اگر میزان مصرف قند افزوده شما اندک است، شما می توانید گاهی اوقات از شیرین کننده های مصنوعی استفاده کنید.

اختصاصی سایت وردنگار: کپی تنها با ذکر منبع مجاز است.