هنگامی که میشل پارتین اهل کارلتون، اورگان، در سال ۲۰۱۷ مبتلا به سرطان سینه تشخیص داده شد، او پسر ۹ ساله اش را نشاند تا این خبر را به او بدهد. او توضیح داد که او در سینه اش توموری دارد و برای حذف آن نیاز به یک ماستکتومی دو طرفه دارد (هر دو سینه هایش را باید در جراحی بردارد). به علاوه، او قرار بود شیمی درمانی داشته باشد و به احتمال زیاد تمام موهایش را از دست خواهد داد.
میشل به “مرکز سلامت” می گوید: “من پیش او و با او بودم. بسیار اشک ریختیم. اما من احساس می کنم خیلی بهتر است که صادق باشم من متنفرم از اینکه فرزندم اعتمادش را به من از دست بدهد و در مورد آنچه که در ایند به او میگویم تردید کند. “
پسر او چندین دقیقه حقایق را بررسی کرد و سپس آن را به سناریویی تبدیل کرد که می توانست درک کند: “بنابراین اساسا سرطان مانند سربازان دشمن است.” “شما اساس آنها ( یعنی تومور) را نابود می کنید و این دارو همه سربازانی را که فرار کرده اند نابود می کند و یک پایگاه جدید کشف می کند.”
فرزندش موضوع را متوجه شد، او با افتخار می گوید: “بینش او باور نکردنی بود.”
سرطان و کودکان
تشخیص سرطان تمام خانواده را تحت تاثیر قرار می دهد. یکی از اولین مواردی که بسیاری از والدین نگران بیماری خود هستند، این است که آیا آنها باید به فرزندانشان بگویند، چقدر به آنها بگویند، و چگونه با این اخبار مقابله کنند. جیم هیلی، سخنگوی کمپ کزم، جامعه ای در سراسر کشور که کودکان را در حین و پس از سرطان های والدین شان حمایت می کند، می گوید: “مانند فرزند میشل، کودکان شگفت آور درک می کنند “.
هلی می گوید: “اگر به آنها نگوئید، آنها حدس میزنند که چیزهایی در حال اتفاق افتادن است و بدترین را تصور می کنند.”
کمپ کزم، به برنامه چالش انگیز (PACT) در مرکز سرطان بیمارستان عمومی ماساچوست پیوسته است تا توجه بیشتری به نیاز ۵ میلیون کودک در ایالات متحده که تحت تاثیر سرطان والدین قرار گرفته اند، جلب نماید. هدف آنها این است که به والدین و مربیان ابزار و منابع لازم را بدهند تا با کودکان خود درباره سرطان صحبت کنند. در نتیجه تلاش های آنها، ژانویه ۲۰۱۸ به عنوان اولین ماه و سال برای کودکانی که در نتیجه سرطان پدر و مادر تحت تاثیر قرار گرفته اند، تعیین شد.
نکاتی برای کمک به باز کردن مکالمه با بچه هایتان
قبل از شروع گفتگو، والدین باید آنچه را که می خواهند بگویند و چگونگی انجام این کار را آماده کنند. هلی می گوید، با توجه به خصوصیات فردی، خلق و خو، سن و چگونگی واکنش به چالش ها، “به شیوه ای صادقانه، واقعی، و مناسب آن را توضیح دهید”.
دقت به نکات زیر ضروری است که:
- با معرفی بیماری خود شروع کنید. آن را “سرطان سینه” یا یک “تومور مغزی” بنامید و از نوعی از “توهم” استفاده نکنید.
- به فرزندتان یادآوری کنید که سرطان از هر چیزی که او انجام میدهد ناشی نمی شود.
- سعی کنید سوالات واقعی “کودک” را که می خواهد بپرسد را رفع کنید. در مورد چیزی که فرزند شما در مورد آن نگران است یا نکات دیگری که او می خواهد بداند، تحقیق کنید. به عنوان مثال، یک کودک که می پرسد “آیا شما در تابستان بهتر می شوید؟” ممکن است کودک به دنبال تضمین درمان نباشد، بلکه فقط می خواهد بداند که آیا می توانن درس های شنا را فرا بگیرد.
- برای فرزندتان اطمینان حاصل کنید که شما در آنجا هستید تا به هر سوالی یا نگرانی گوش دهید.
پائولا ک. راوچ، MD، مدیر موسسه برنامه PACT می گوید، کودکان بسیار انعطاف پذیر هستند. “با حمایت خوب، کودکان به خوبی همکاری می کنند.” او می گوید مهم است که بدر بحث و صحبت باز شود، در مورد اینکه نحوه درمان به چه صورت است، چه تغییراتی رخ میدهد و ادامه زندگی چگونه خواهد بود؟
پارتین می گوید: “گاهی اوقات این برنامه روزانه است. دانستن آنچه که در مرحله بعدی اتفاق می افتد، به پسرم کمک کرد تا احساس کند وضعیت را در کنترل دارد.” ویکی ترپپ از ادمونتون، کانادا، مبتلا به سرطان سینه، موافق است با این ایده موافق است. او ازفرزندان ۱۱ ساله و ۱۳ ساله خود می گوید: “من ابتدا سعی کردم از اصطلاح” سرطان ” استفاده نکنم، چون اینتنها چیزی نبود که پسرانم می شنیدند. ” اما بعد من وعده دادم که همیشه صادقانه عمل کنم، در هر مرحله به آنها اطلاعات جدید بدهم و هیچ سوالی را بی پاسخ نگذارم. “
Tripp پیشنهاد می کند با کودکان بزرگتر، شما نیز باید “به فیل در اتاق مراجعه کنید.” “من گفتم” حالا احتمالا برایمان این سوال پیش میاید که آیا از این بیماری می میریم؟” من به آنها گفتم که نمی توانم قول بدهم که زنده بمانم، اما قول دادم که هر کاری را انجام دهم و همه چیزهایی که در اختیار من قرار دارد را به کار ببندم تا اطمینان حاصل شود که این اتفاق نمی افتد. “آنها باید اعتماد کنند که شما چیزی از آنها پنهان نخواهید کرد. بنابراین، من به آنها تمام زمانهای خاص و هر گونه اطلاعات جدید را می گویم. من فکر می کنم که تمام تفاوت همین است. “
هلی از کمپ کزم می گوید “در را برای بچه ها برای پرسیدن هر گونه سوال که در ذهن آنها وجود دارد باز کنید. خود را متعهد کنید به ایجاد یک محیط امن و محترم برای فرزند خود برای صحبت در مورد احساسات خود و آنها و مطمئن باشید که واقعا گوش میدهید. “
اختصاصی وردنگار؛ هرگونه کپی برداری با نام وردنگار و لینکدهی مستقیم مجاز است
