بروموکریپتین ( Bromocriptine ) مانع از ترشح هورمون پرولاکتین می شود. پرولاکتین هورمونی است که باعث ایجاد هیپوفیز قدام و غده های کوچک در سیستم عصبی مرکزی در پایه جمجمه می شود. سطح بالایی از هورمون پرولاکتین در خون می تواند بدون هیچ دلیل خاصی ایجاد شود، یا به دلایلی نظیر داروهای خاص، بیماری های غده هیپوفیز یا اختلالات مرتبط با غده هیپوفیز.
بروموکریپتین برای درمان بیماری های ناشی از سطح بالای هورمون پرولاکتین در خون استفاده می شود، بنابراین از ترشح بیش از حد پرولاکتین از غده هیپوفیز جلوگیری می کند. بروموکریپتین ترشح هورمون های دیگر هیپوفیز را تحت تاثیر قرار نمی دهد، اما به طور موثر سطح هورمون رشد در خون بیماران مبتلا به آکرومگالی را کاهش می دهد.
بروموکریپتین برای درمان آکرومگالی، بیماری ای است که به علت ترشح بیش از حد هورمون رشد ایجاد می شود و باعث افزایش بی رویه اندام ها (فک پایین، دست ها، پاها، گوش ها و بینی) می شود. بروموکریپتین تولید دوپامین را در سیستم عصبی مرکزی افزایش می دهد. بروموکریپتین همچنین در درمان بیماری پارکینسون استفاده می شود.
بیماری پارکینسون در نتیجه کمبود دوپامین در مناطق خاصی از سیستم عصبی مرکزی ظاهر می شود. دوپامین یک ماده مغذی است که نقش مهمی در هماهنگی (تراز) حرکت دارد. در بیماران مبتلا به بیماری پارکینسون، ترمور (لرزش)، سفتی (چوب شدگی)، دیسکتینزی (اختلال در سرعت و هماهنگی عملکرد حرکتی) و اختلال موقعیت یا ظاهر فرد (حفظ اختلال در حالت موضعی) کاهش می یابد.
بروموکریپتین، عملکرد تخمدان را نرمال میکند، یعنی نسبت ترشح بین غدد درون ریز و غده هیپوفیز را هماهنگ میکند، به همین دلیل بروموکرپتین در درمان اختلالات چرخه های قاعدگی در زنان نیز استفاده می شود.
این دارو برای موارد ذیل استفاده می شود:
بروموکریپتین در درمان:
- بیماران با سطوح بالای پرولاکتین در هورمون خون که سبب کاهش فعالیت گنادال و در نتیجه ناباروری، ناتوانی جنسی یا اختلالات ترشح شیر و اختلالات چرخه قاعدگی در زنان می شود.
- زنان پس از زایمان یا سقط جنین وقتی که به دلایل بهداشتی به پزشک مراجعه میکنند، یا در زمان شیردهی با شیر مادر.
- التهاب غدد شیری که معمولا در تغذیه با شیر مادر رخ می دهد، اما می تواند به طور مستقل از بارداری یا زایمان رخ دهد. در چنین مواردی، بروموکریپتین برای جلوگیری از تولید شیر در غدد پستان استفاده می شود.
- بیماری پستان یا درد سینه در بعضی مراحل چرخه قاعدگی
- تومور خوش خیم غده هیپوفیز باعث ترشح بیش از حد پرولاکتین می شود
- آکرومگالی، بیماری است که به علت ترشح هورمون رشد بیش از حد رخ می دهد
- برای بیماری پارکینسون هم استفاده میشود.
سایر نشانه ها
اطلاعات کمی در مورد اثربخشی بروموکریپتین در درمان علائم و بیماریهای مزمن پستان یا پیش از قاعدگی وجود دارد، به همین دلیل استفاده از آن در این شرایط توصیه نمی شود.
هشدار و اقدامات احتیاطی در مصرف بروموکریپتین
بروموکریپتین نمی تواند در موارد زیر مصرف شود:
- بیماران حساس به بروموکریپتین یا سایر عوارض دارویی
- بیماران حساس به آلکالوئیدهای قلیایی (آلکالوئیدهای اصلی)
- بیماران مبتلا به فشار خون بالا
- زنان باردار با فشار خون بالا از جمله اکلامپسی (افزایش ناگهانی فشار خون با ظهور حملات مشابه صرع)، پره اکلامپسی (وضعیت قبل از افزایش سریع فشار خون) یا فشار خون بالا ناشی از بارداری
- بیماران مبتلا به فشار خون بالا در حین زایمان و پس از زایمان (دوره پس از زایمان تا ۶ هفته)
- بیماران مبتلا به بیماری های کرونری، بیماری های دریچه های کرونر موجود یا سایر بیماری های شدید سیستم قلب و عروق (قلب و عروق خونی)
- بیماران مبتلا به اکوکاردیوگرافی (اولتراسوند) والوولوپاتی قلبی (بیماری دریچه های قلب) را تایید کردند که نیاز به درمان طولانی مدت بروموکریپتین دارند
- بیماران مبتلا به اختلالات روانی شدید یا در گذشته مبتلا بوده اند
- حساسیت بالا (آلرژیک) به این معنی است که در هنگام مصرف دارویی، علائم یا نشانه های ذیل رخ دهد: خارش پوست، تورم اندام ها، تورم صورت، لب ها، زبان و / یا گلو که بیمار در بلع یا تنفس مشکل دارد. در این مورد شما باید بلافاصله با دکتر مشورت کنید. قبل از درمان، پزشک باید از تمام مشکلات بهداشتی که داشته یا دارید مطلع باشد: بیماری های قلبی و عروقی، بیماری کلیوی و کبدی، متابولیسم و یا سایر بیماری های مزمن، و اینکه آیا حساسیت دارید یا خیر. اگر دچار زخم در دستگاه گوارش شده اید و یا دچار اگزما شده اید، پزشک را اخطار دهید. اگر در طول درمان علائم سوء هاضمه یا خونریزی دستگاه گوارش دارید، بلافاصله به پزشک اطلاع دهید که اگر لازم باشد، درمان با بروموکریپتین را متوقف کنید. از آنجا که گاهی اوقات، به خصوص در روزهای اول درمان، ممکن است فشارخون پایین ایجاد شود که می تواند باعث کاهش توجه شود، هنگام رانندگی و غیره مراقب باشید.
پزشک به فشار خون بیمار مخصوصا در ماه های اولیه درمان نظارت میکند. استفاده از بروموکرپتین ممکن است با خواب آلودگی و یا خواب ناگهانی همراه باشد، به خصوص در بیماران مبتلا به بیماری پارکینسون. خواب ناگهانی در طول فعالیت های روزانه (گاهی بدون علائم هشدار دهنده)، به ندرت اتفاق می افتد.
اگر در هنگام درمان با بروموکریپتین خواب آلودگی یا خواب ناگهانی اتفاق بیفتد، نمی توانید رانندگی یا با ماشین کار کنید. بیمارانی که این دارو را به صورت طولانی مدت مصرف می کنند، دوز بالایی از بروموکریپتین خطر فیبروز (ایجاد بافت همبند) را افزایش می دهد. قبل از شروع درمان با طول مدت بروموکریپتین، پزشک قلب (سونوگرافی) و سیستم گوارش ریه را بررسی می کند.
در برخی از بیماران، به ویژه کسانی که دوزهای بالایی از بروموکریپتین مصرف کرده اند، پلور (افیوژن در پوشش ریه) و افیوژن پریکارد، فیبروز پلور (ایجاد بافت همبند در پوشش ریه) و فیبروز ریوی (ایجاد بافت همبند در ریه ها) و سفتی پریکاردیت (پیوند تغییر پریکارد با فشار روی قلب).
در مورد ضایعات پلورال یا ریه ناشناخته، پزشک با دقت بررسی خواهد کرد و اگر لازم باشد، درمان با بروموکریپتین را قطع میکند. در تعداد کمی از بیماران، به ویژه کسانی که با دوز بالا در طولانی مدت با بروموکریپتین درمان شده بودند، فیبروز رتروپریتونال (ایجاد بافت همبند در ناحیه پشتی مجرای صفراوی) مشاهده شد.
اولین علائم فیبروز رتروپریتونال، درد پشت، تورم اندام تحتانی و کاهش عملکرد کلیه است. اگر متوجه هر یک از این علائم شدید، بلافاصله به پزشک اطلاع دهید. اگر یک دکتر اشکال در فیبروز رتروپریتونال را احتمال یا تشخیص دهد، احتمالا درمان با بروموکریپتین را متوقف خواهد کرد.
افزایش میل جنسی و افزایش اضطراب در بیماران مبتلا به بیماری پارکینسون گزارش شده است که داروهایی را که شامل آگونیست های دوپامین هستند، از جمله بروموکریپتین مصرف می کنند. این اثرات پس از کاهش دوز یا قطع درمان معمولا برگشت پذیر هستند.
زنان پس از زایمان
در موارد نادر، بیماران پس از زایمان که بروموکریپتین را برای جلوگیری از شیردهی (تولید و ترشح شیر) دریافت کردند، حوادث جدی ناگهانی مشاهده شد، از جمله فشار خون بالا، انفارکتوس میوکارد (حمله قلبی)، حمله صرعی، سکته مغزی یا اختلالات روانی . در برخی از بیماران سردرد شدید و / یا اختلالات بینایی گذرا پیش از تشنج صرع یا سکته مغزی گزارش شد.
گرچه در هنگام مصرف بروموکریپتین برای جلوگیری از شیردهی (تولید و ترشح شیر) و همچنین در بیماران تحت درمان با بروموکرپتین به علت موارد دیگر، ارتباط مشخصی بین بروموکریپتین و این پدیده در زنان پس از زایمان تأیید نمی شود، با اینحال نظارت بر وضعیت فشار خون به طور مرتب باید انجام پذیرد.
اگر وقوع فشار خون بالا و درد شدید، اختلالات بصری و یا اثرات سمی بر سیستم عصبی مرکزی بیمار حادث شود، پزشک به دقت وضعیت سلامتی بیمار را بررسی و درمان با بروموکریپتین را متوقف میکند . داروهایی که ممکن است فشار خون را تحت تاثیر قرار دهند، مانند: سمپاتومیمتیک (داروهایی که سیستم عصبی مرکزی را تحریک می کنند)، یا آلکالوئیدها از جمله ارگومترین یا متیل گومترین.
در دوران پس از زایمان (دوره پس از زایمان تا ۶ هفته) استفاده همزمان از بروموکریپتین و این داروها توصیه نمی شود. ایمنی و کارآیی استفاده از بروموکریپتین در بیماران مبتلا به بیماری قلبی و سیستم قلبی عروقی و کبد و کلیه تایید نشده است. در درمان بیماران مبتلا به سندرم ریودو (بیماری گردش خون محیطی) و در بیماران مبتلا به اختلالات روانی، احتیاط ویژه لازم است.
بیماران مبتلا به پرولاکتینوما (تومور غده هیپوفیز)
با توجه به بیماران مبتلا به تومور غده هیپوفیز می تواند هیپو پیتوتاریسم (ترشح ناکافی هورمون های غده هیپوفیز) ناشی از فشار غده هیپوفیز یا آسیب بافت قبل از مصرفبروموکریپتین، پزشک شما ارزیابی کاملی از عملکرد هیپوفیز شما انجام خواهد داد و درمان جایگزین مناسب را معرفی مینماید.
در بیماران مبتلا به تومورهای هیپوفیز باید با دقت تغییر اندازه تومور را کنترل کنید. اگر تومور ادامه دارد، باید روش جراحی را برای درمان در نظر بگیرید. اگر بیمار مبتلا به تومور هیپوفیز، بارداری را پس از تجویز بروموکریپتین تجربه کند، حاملگی باید با دقت مورد نظارت قرار گیرد. تومور غده هیپوفیز با افزایش تولید پرولاکتین در دوران بارداری می تواند افزایش یابد.
در این بیماران درمان با بروموکریپتین اغلب تومور را کاهش می دهد و به سرعت بیماری های زمینه بصری را بهبود می بخشد. در موارد شدید، به علت فشار تومورها در عصب بینایی یا سایر اعصاب در سر، ممکن است نیاز به عمل جراحی باشد.
اختلال میدان دید از مشکلات تومورهای هیپوفیز شناخته شده است. درمان با بروموکریپتین اغلب اختلالات بینایی را از بین می برد. با این حال، در برخی از بیماران ممکن است اختلال میدان دید را تشدید کند، که می تواند با کاهش دوز بروموکریپتین بهبود یابد.
دکتر برای نظارت بر تغییرات در زمینه بصری ادامه خواهد داد تا به دوز مناسب برسد. اگر نشت مایع مغزی نخاعی (مایع روشن) را از طریق بینی متوجه شذید، به پزشک خود اطلاع دهید. این پدیده در برخی از بیماران با تومور غده هیپوفیز در طی درمان با بروموکریپتین مشاهده شد.
کودکان و نوجوانان (۷ تا ۱۷ ساله)
ایمنی و اثربخشی استفاده از بروموکریپتین در کودکان تنها در کودکان بالای ۷ سال با پرولاکتینوما (تومور هیپوفیز) و آکرومگالی (بیماری ناشی از افزایش سطح هورمون رشد) تأیید شده است. داده های بسیار کمی برای استفاده از بروموکریپتین در کودکان زیر ۷ سال وجود دارد. تفاوت در عوارض جانبی در بزرگسالان و نوجوانان و کودکان وجود ندارد، هر چند کودکان کم سن تر ممکن است به عوارض جانبی بیشتر حساس باشند. بنابراین، پزشک در مورد تجویز این دارو برای کودکان، دقت بیشتری داشته باشد.
افراد مسن
در مطالعات بالینی نتایج استفاده از بروموکریپتین در بیماران بالای ۶۵ سال، اطلاعات کافی در دسترس نیست. به علت کاهش مکرر عملکرد کبدی، کلیوی و قلب، و نیز وجود سایر بیماری ها و استفاده همزمان از داروهای دیگر در سالمندان، دکتر به دقت دوز بروموکریپتین را تعیین می کند و شروع به درمان با کمترین دوز بروموکریپتین می کند.
تداخلات دارویی با بروموکریپتین
از این داروها در هنگام استفاده از بروموکریپتین استفاده نکنید:
- ضد قارچ ها (داروها برای درمان عفونت های ناشی از قارچ ها) از جمله: کتوکونازول، میکونازول، فلوکونازول
- مهار کننده های پروتئینی HIV (داروهای مورد استفاده برای درمان عفونت HIV) از قبیل: ریباویرین
- آنتی بیوتیک های ماکرولیتی مانند اریترومایسین، یوزوماسیین
- اوکتروئید (دارو برای درمان بیماری های بدخیم) در بیمار مبتلا به آکرومگالی.
این داروها سطح بروموکریپتین را افزایش می دهد!
- بعضی از داروهای ضد سایکوتیک (داروهایی که برای درمان برخی بیماری های روحی مورد استفاده قرار می گیرند) مانند مثال. فنوتیازین ها، بتیروفن ها و تیوکسانتن ها
- متکللوپرامید و دومپریدون (داروهای مورد استفاده برای درمان سوء هاضمه)
این داروها ممکن است اثر بروموکریپتین را کاهش دهد! الکل می تواند تاثیر دارو را کاهش دهد!
با غذا و نوشیدنی ها استفاده کنید
بروموکریپتین باید همیشه همراه با غذا باشد. در طول درمان با این دارو از الکل استفاده نکنید.
مصرف بروموکریپتین در بارداری و شیردهی
در بیمارانی که می خواهند باردار شوند و همچنین در بیمارانی که باردار هستند، باید بروموکریپتین بلافاصله قطع شود، مگر اینکه به دلایل پزشکی برای ادامه درمان ضروری باشد. اگر باردار هستید یا قصد دارید باردار شوید، باید به پزشک خود بگویید که دیگر روش درمان را انتخاب کنید.
بروموکریپتین مانع شکل گیری و ترشح شیر می شود، به همین دلیل نباید به مادرانی که بخواهند شیردهی کنند، داده شود. فقط به خاطر دلایل بهداشتی متخصص می تواند بروموکریپتین را در مادران تجویز کند.
زنان در سن باروری (زمانی که زنان می توانند باردار شوند)
استفاده از بروموکریتین در زنان می تواند باروری را تثبیت کند. به زنان در سن باروری (زمانی که یک زن می تواند باردار شود) که نمی خواهند باردار شوند، توصیه می شود که از روش های ضد بارداری مکانیکی استفاده شود.
رانندگی و استفاده از ماشین آلات
در روزهای اول درمان با بروموکریپتین، از آنجایی که می تواند منجر به کاهش فشار خون (فشار خون پایین) شود، توجه می تواند کاهش یابد و به همین دلیل شما نباید رانندگی کنید و یا کار با دستگاه انجام دهید. اگر در طول درمان با بروموکریپتین، خواب آلودگی و یا ناگهانی خواب به دلیل کاهش توجه تجربه کردید، ، شما نباید رانندگی کنید و یا ماشین را اداره کنید تا زمانی که این مساله را متوقف کنید.
مقدار و نحوه مصرف بروموکریپتین
این دارو همیشه باید با غذا مصرف شود. قرص ها می توانند به نصف کاهش یابد. دارو باید دقیقا همانطور که پزشک شما به شما گفته است بکار گرفته شود. دوز تجویز شده توسط پزشک شما بستگی به نوع بیماری، پاسخ شما به درمان و سایر داروهایی است که در همان زمان مصرف می کنید دارد.
مهم است که دوز و دستورالعمل ارائه شده توسط دکتر خود را دنبال کنید. پزشک ممکن است دوز را تغییر ندهد و یا درمان را متوقف کند. در ابتدای درمان، پزشک حداقل مقدار دوز را تجویز می کند و سپس به تدریج افزایش می یابد تا بهترین اثر را با بهترین تحمل به دست آورد. شما نباید بیش از ۳۰ میلی گرم در روز مصرف کنید چرا که حداکثر دوز روزانه مجاز است.
بزرگسالان
دوز معمول: شروع دوز ۱.۲۵ میلی گرم بروموکریپتین در روز است که در شبانه روز مصرف می شود. دکتر شما به تدریج دوز را افزایش خواهد داد تا زمانی که کمترین دوز موثر بهترین اثرات درمانی را به دست آورد. دوز روزانه هر هفته به تدریج به میزان ۱.۲۵ میلی گرم بروموکریپتین در روز افزایش می یابد و به ۲ یا ۳ وعده غذایی تقسیم می شود.
سطح بالایی از پرولاکتین هورمون در خون و کاهش فعالیت گنادال: دوز اولیه ۱.۲۵ میلی گرم بروموکریپتین، دو بار یا سه بار در روز است. دوز به تدریج توسط پزشک افزایش می یابد تا دوز ۱۰ تا ۵ میلی گرم بروموکریپتین در روز باشد.
جلوگیری از تشکیل یا ترشح شیر پس از زایمان یا سقط جنین: برای جلوگیری از ایجاد یا شیردهی، درمان باید در چند ساعت اول بعد از زایمان یا سقط جنین شروع شود، اما قبل از اینکه علائم حیاتی تثبیت شود، باید درمان شود. در روز اول درمان، با خوردن ۱.۲۵ میلی گرم بروموکریپتین در صبح و عصر باید شروع کنید. درمان با دوز ۲.۵ میلی گرم بروموکریپتین، دو بار در روز برای ۱۴ روز ادامه دارد. گاهی اوقات مقدار کمی شیر می تواند ۲ یا ۳ روز پس از درمان خارج شود. در این حالت، درمان با یک دوز دارو برای یک هفته ادامه خواهد یافت.
آکرومگالی (یک بیماری ناشی از افزایش سطح هورمون رشد) و خوش خیم (خوشخیم) تومور هیپوفیز: دوز اول ۲۵ میلی گرم بروموکریپتین دو تا سه بار در روز است. با توجه به اثرات درمانی و تحمل پذیری، دکتر شما به تدریج دوز را به ۱۰ تا ۲۰ میلی گرم بروموکریپتین در روز افزایش خواهد داد.
بیماری پارکینسون: در اکثر بیماران یک دوز معمول ۳۰ تا ۳۰ میلی گرم در روز است، اما در برخی از بیماران ممکن است نیاز به دوزهای بالاتری باشد. در هفته اول درمان، دوز توصیه شده ۱.۲۵ میلی گرم بروموکریپتین در روز است که در شبانه روز مصرف می شود. دکتر شما به تدریج دوز را افزایش می دهد تا زمانی که کوچکترین دوز موثر بهترین اثر درمانی را به دست آورد.
دوز روزانه هر هفته به تدریج به میزان ۱.۲۵ میلی گرم بروموکریپتین در روز افزایش می یابد و به ۲ یا ۳ وعده غذایی تقسیم می شود. اگر در ۶ تا ۸ هفته درمان به یک اثر درمان رضایت بخش دست نیافت، دوز می تواند هر هفته تا ۲.۵ میلی گرم بروموکریپتین روزانه افزایش یابد. بیماران تحت درمان با لوودوپا (دارو برای درمان بیماری پارکینسون) هنگام افزایش دوز از بروموکرپتین، باید به تدریج دوز لودوپا را کاهش دهند. در برخی از بیماران، درمان لوودوپا می تواند به طور کامل لغو شود.
کودکان و نوجوانان ۷ تا ۱۷ ساله
تومورهای هیپوفیز: در کودکان بالای ۷ سال، دوز اولیه ۱.۲۵ میلی گرم بروموکریپتین، دو بار یا سه بار در روز است و پزشک به تدریج تعداد قرص ها را در روز افزایش می دهد. برای کودکان ۷ تا ۱۲ ساله حداکثر دوز روزانه ۵ میلی گرم و ۲۰ میلی گرم بروموکریپتین برای نوجوانان ۱۳ تا ۱۷ سال است.
آکرومگالی (بیماری ناشی از افزایش سطح هورمون رشد): در کودکان بالای ۷ سال، دوز اولیه ۱.۲۵ میلی گرم بروموکریپتین، دو بار یا سه بار در روز است. با توجه به اثرات درمانی و تحمل پذیری، پزشک به تدریج دوز را در چندین قرص در روز افزایش می دهد. برای کودکان ۷ تا ۱۲ ساله حداکثر دوز روزانه ۱۰ میلی گرم و ۲۰ میلی گرم بروموکریپتین برای نوجوانان ۱۳ تا ۱۷ سال است.
اگر فراموش کردید که دارو مصرف کنید
اگر فراموش کردید که دارو مصرف کنید، دوز بعدی را دو برابر مصرف نکنید. به سادگی به برنامه منظم خود ادامه دهید. اگر دارورا فراموش کردید، به محض یادآوری آن را مصرف کنید و سپس به برنامه معمول خود بازگردید.
اثرات جانبی بروموکریپتین
- دشواری در تنفس، صحبت کردن و بلعیدن
- تورم صورت، لب ها، زبان یا گلو
- خواب آلودگی شدید یا از دست دادن هوشیاری
- بثورات پوستی، کندو، یا خارش
- سردرد شدید، اختلالات بینایی، اسپاسم عضلانی شبیه به صرع، فشار خون بالا، حمله قلبی، سکته مغزی و اختلالات روانی پس از زایمان یا سقط جنین
اگر متوجه علائم زیر شدید، درمان را متوقف کنید و در اسرع وقت با پزشک تماس بگیرید:
- درد پشت
- تورم پاها
- کاهش عملکرد کلیه
اطلاعات در این وبسایت فقط برای مقاصد آموزشی ارائه میشوند و برای مشاوره، تشخیص و درمان پزشکی در نظر گرفته نشده است. اگر در مورد سلامتی خود نگرانی یا سوالی دارید، با پزشک یا سایر متخصصان مراقبت های بهداشتی مشورت کنید.
اختصاصی وردنگار – هرگونه کپی برداری با نام و لینکدهی مستقیم مجاز است
