ورزش منظم با شدت بالا می تواند علائم پارکینسون را از بین ببرد

ورزش منظم با شدت بالا درمانی برای تاخیر علائم پارکینسون

علائم پارکینسون: تحقیقات جدید در مورد اثرات ورزش در کنترل بیماری پارکینسون، نشان می دهد که فعالیت بدنی منظم با شدت بالا می تواند به حفظ سلامتی و کاهش پیشرفت بیماری کمک کند.

بیماری پارکینسون یک اختلال حرکتی سیستم عصبی است که با حرکات غیرقابل کنترل در قسمت های مختلف بدن، به ویژه سینه ها و پاها، و عدم تعادل و هماهنگی در حرکت کردن، مشخص می شود.

طبق داده های کتابخانه ملی ایالات متحده از موسسه ملی بهداشت (NIH) در ایالات متحده، حدود ۱ میلیون نفر مبتلا به بیماری پارکینسون هستند و حدود ۶۰ هزار مورد جدید در هر سال تشخیص داده می شوند.

اخیرا کارآزمایی بالینی فاز II به نام “مطالعه بیماری پارکینسون” (SPARX) ، توسط محققان از دانشکده پزشکی دانشگاه فاینبرگ در شیکاگو، IL و دانشگاه کلرادو در دنور انجام شد.
یافته های آنها نشان می دهد که تمرینات ورزشی شدید با شدت بالا برای افراد مبتلا به بیماری پارکینسون مفید است. ورزش پیشرفت علائم پارکینسون مربوط به ناتوانی های حرکتی را به تاخیر بیاندازد.

تاخیر پیشرفت علائم پارکینسون با ورزش های با شدت بالا

محقق، دانیل کارکوس گفت: “اگر بیماری پارکینسون دارید و می خواهید پیشرفت علائم شما به تاخیر بیانجامد، باید سه بار در هفته ورزش کنید تا ضربان قلب شما بین ۸۰ تا ۸۵ درصد افزایش یابد. این ساده ترین راه است.”

نتایج این مطالعه در حال حاضر در ژورنال JVA Neurology منتشر شده است.

علائم پارکینسون را به تاخیر بیاندازید

از نظر محققان، داروهایی که برای درمان پارکینسون استفاده می شوند، اثر خود را در طول زمان می دهند. به همین دلیل، آنها می گویند، مهم است که درمان های جایگزین موثری را که شامل مصرف دارو نیست، شناسایی کنیم.

در مرحله دوم کارآزمایی بالینی، کارکوس و گروهش با ۱۲۸ نفر شرکت کننده در سنین بین ۴۰ تا ۸۰ ساله مشغول به کار بودند. شرکت کنندگان از طریق موسسات مختلف و مراکز پزشکی در سه ایالت (کلرادو، ایلینویز و پنسیلوانیا) انتخاب شدند.

این موسسات شامل دانشگاه شمال غرب در شیکاگو، IL، مرکز پزشکی دانشگاه راش در شیکاگو، IL، دانشگاه کلرادو در دنور و دانشگاه پیتسبورگ در پنسیلوانیا است.
همه شرکت کنندگان در مرحله اولیه پارکینسون قرار داشتند و وقتی که این مطالعه بر روی آنها انجام شد، هیچ گونه دارویی برای درمان علائم این بیماری مصرف نکرده بودند.
کارکوس پیشنهاد می کند: “قبل از پیشرفت بیماری و مداخله ی هر گونه دارو، بیشتر احتمال دارد که شما بتوانید از پیشرفت بیماری جلوگیری کنید.”

محققان، اثرات تمرین متوسط و شدید را مقایسه کردند. به طور خاص، این مطالعه، اثرات یک فعالیت فیزیکی را بر پیشرفت علائم پارکینسون بررسی کرد. محققان همچنین بررسی کردند که کدام ورزش برای بیماران مبتلا به پارکینسون مناسب تر است.

شرکت کنندگان در این مطالعه، سه بار در هفته برای مدت ۶ ماه در هر دو حالت متوسط (با ۶۰-۶۵ درصد حداکثر ضربان قلب) و یا شدت بالا (به عنوان ۸۰-۸۵ درصد حداکثر ضربان قلب) ورزش کردند. همه شرکت کنندگان بر روی تردمیل کار می کردند.

دانشمندان همچنین برای کنترل و اطمینان از یک گروه کنترل که در تمرین فیزیکی شرکت نکردند،استفاده کردند.
بعد از برنامه، همه شرکت کنندگان در مقیاس مربوطه از ۰ تا ۱۰۸ رتبه بندی شدند، که شدت علائم آنها را اندازه گیری می کرد. نمرات بالاتر نشان دهنده علائم حاد بیماری است.

ورزش با شدت بالا برای پیشگیری از علائم پارکینسون موثر است

قبل از شروع تحقیق، برای همه افراد یک نمره حدود ۲۰ ، اندازه گیری شده بود. با این حال، نتایج پس از ۶ ماه متفاوت بود و تفاوت ها با شدت تمرین های شرکت کنندگان ارتباط مستقیم داشت.

شرکت کنندگان در تمرین با شدت بالا، شدت علائم را در مقیاس حدودا ۲۰ ، نشان می دادند، اما کسانی که در تمرین شدت متوسط قرار داشتند، علائم پارکینسون آنها بدتر شده و ۱.۵ امتیاز بالاتر را به خود اختصاص دادند.
در همین حال، کسانی که ورزش نکردند، سه امتیاز بالاتر را به دست آوردند، که نشان دهنده بدتر شدن علائم پارکینسون بود.

بر طبق گفته محققان، تفاوت این سه گروه، نشان دهنده عدم وجود تفاوت معنی داری در کیفیت زندگی است. از آنجایی که تمرین شدید به نظر می رسید که توسعه علائم حرکتی را به دنبال داشته باشد، فعالیت فیزیکی پژوهش های بیشتری را به عنوان یک درمان بالقوه برای بیماری پارکینسون به ارمغان آورد.

کارکوس می گوید: “ما وخیم شدن علائم بیماری را برای ۶ ماه به تاخیر انداختیم؛ باید تحقیقات بیشتری در این زمینه انجام دهیم”.
ایمنی تمرین شدید نیز با تمرینات درجه یک تحت نظارت متخصصین قلب و عروق تأیید شد و بر این که رژیم غذایی بیماران باید چگونه باشد، تحت نظارت و مراقبت بود.

“ورزش دارو است”

محققان اذعان می کنند که مطالعه آنها دارای محدودیت هایی بود – بخصوص به این دلیل که تنها نوع ورزش که مورد مطالعه قرار گرفت، تمرینات تردمیل بود. این بدان معنی است که مزایای بالقوه سایر انواع ورزش هنوز معلوم نیست.

با این حال، آنها اشاره می کنند که تعداد زیادی از شرکت کنندگان و همچنین مدت زمان طولانی که تحقیقات و مطالعه صورت گرفت، اعتبار نتایج را تقویت می کنند.
مطالعات انجام شده در حال حاضر اثبات کرد که ورزش برای افراد مبتلا به بیماری پارکینسون سودمند است، اما این اولین بار بود که اثرات شدت های مختلف ورزش توسط تحقیقات مورد هدف قرار گرفته است.

دکتر کدرین لونگو، مدیر برنامه در موسسه ملی اختلالات عصبی و سکته مغزی، می گوید: “چندین شواهد نشان می دهد که اثر مفیدی از ورزش در بیماری پارکینسون وجود دارد. با این وجود، مشخص نیست که کدام ورزش بیشترین تاثیر را بر روی این بیماری دارد. آزمایش SPARX به شدت به این مسئله پرداخته است. نتایج جالب توجه است و باید تحقیقات بیشتری در مورد برنامه های ورزشی مناسب برای پارکینسون انجام شود. “

ترجمه از: فرزانه پاشایی

اختصاصی وبسایت وردنگار: هرگونه کپی تنها با ذکر لینک وردنگار مجاز می باشد.