دست بریده شده این فسیل ایتالیایی با یک سلاح جایگزین شده بود
باستان شناسان معمای جذابی را در فسیل باقیمانده از یک مرد ایتالیایی قرون وسطایی پیدا نمودند. به نظر می رسد که این مرد چاقویی را به جای دست قطع شده اش به بازویش وصل کرده بود.
اسکلت فسیل مورد نظر در لنبورارد نیکولای شمالی در شمال ایتالیا یافت شد و گویا به قرن ششم تا هشتم میلادی تعلق دارد.
صدها اسکلت انسان و یک اسب بی سر و چندین سگ تازی در این مکان به خاک سپرده شده اند، اما این اسکلت، چیزی متمایز است.
این اسکلت متعلق به یک مرد مسن است که بین ۴۰ تا ۵۰ سال سن داشت و بازوی راستش در اطراف ناحیه ساعد بریده شده است.
محققان، به رهبری باستان شناس، الیانا میکارلی از دانشگاه سافیونزا در رم، دریافتند که دست به دلیل آسیب فیزیکی ناشی از سانحه بریده شده است، اما پاسخ این سوال که چگونه این اتفاق افتاده هنوز در هاله ای از ابهام نهفته شده است.
یکی از احتمالات این است که ممکن این است این اندام از طریق یک جراحی پزشکی قطع شده باشد و یا؛ شاید به دلیل سقوط اتفاقی یا بعضی اتفاقات دیگر، شکستگی ناخواسته سبب قطع ناگهانی دست شده باشد.
با این حال، با توجه به فرهنگ خاص جنگجویانه مردم لنبورارد، ممکن است این مرد دست خود را در جنگ از دست داده باشد.
در بررسی دقیق تر به عمل آمده، در انتهای استخوان، شواهدی از فشار بیومکانیکی محرز گردید که سبب تغییر شکل هر دو استخوان و ایجاد یک کولوس ( پینه استخوانی) و یک برامدگی استخوانی در زند زیرین شده بود.
این شواهد با نوع فشارهایی که ممکن است توسط پروتز اعمال شود، سازگار می باشند.
شواهد بیشتر موجود در اسکلت از این فرضیه پشتیبانی می کند. دندان های مرد نشان دهنده از دست دادن شدید مینا و ضایعات استخوانی شدید است.
دندان های او در سمت راست دهانش کاملا پوسیده شده و سبب ایجاد حفره و عفونت باکتریایی گردیده بود.
بنابراین دانشمندان تصور می کنند که احتمالا این مرد از دندان هایش برای محکم کردن تسمه های پروتز و نگهداری آن در محل مورد نظر استفاده می کرده است.
شانه او نیز نمایان گر چنین شواهدی بود یک برآمدگی C شکل استخوانی به دلیل نگه داشتن شانه در یک موقعیت غیر طبیعی به وجود آمده بود.
تنها دلیلی که می تواند سبب ایجاد چنین برامدگی شود این است که جنبش مکرری در حالت غیر طبیعی رخ داده باشد.
علاوه بر این، همه مردان دیگر با چاقوهایی که در کنار کمر خود قرار داده بودند دفن شدند.
اما موضوع برای این مرد فرق می کند. بازوی راست او در سمت آرنج خم شده بود، و در کنار او چاقویی قرار داشت که انتهای آن با شکل انتهای بازوی مرد همخوانی داشت.
همچنین باستان شناسان، در محل بریده شدن دست، یک قلاب D شکل را پیدا کردند و مواد آلی تجزیه شده ای را کشف نمودند که به احتمال زیاد از تجزیه بند چرمی باقی مانده بودند.
این شواهد نشان می دهد که یک بند چرمی برای متصل نمودن چاقو به اندام قطع شده مورد استفاده قرار می گرفت.
با این حال، با توجه به پیشرفت بهبود استخوان، مشخص است که این مرد میانسال مدت زمان طولانی پس از قطع عضوش به زندگی خود ادامه داده است.
این مرد لنبوراردی در دورانی که در آن، آنتی بیوتیکی وجود نداشته توانسته به خوبی با قطع عضوش کنار بیاید. لذا زندگی طولانی او پس از قطع عضو نشان دهنده حمایت خانواده، جامعه و همچنین اهمیت به بقای انسانی در آن دوره می باشد.
اختصاصی وردنگار – هرگونه کپی برداری با لینک دهی مستقیم مجاز است