سفپیم (Cefepime) یک دارو از گروه دارویی به نام سفالوسپرین است. سفپیم متعلق به گروه آنتی بیوتیک هاست و در درمان عفونت ها استفاده می شود. سفپیم جدیدترین نوع از نسل چهارم سفالوسپورین است و در برابر طیف گسترده ای از باکتری ها عمل می کند. فرمهای تجویزی سفپیم شامل تزریق هستند و باید توسط تیم مراقبت بهداشتی انجام شود.
سفپیم در درمان عفونت های زیر استفاده می شود:
- عفونت دستگاه تنفسی (پنومونی، برونشیت).
- عفونت های دستگاه ادراری (پیچیده و بدون عارضه)
- عفونت های پوستی و بافت نرم
- سفپیم، برای درمان سپسیس استفاده می شود
- سفپیم، در درمان بیماری های منتقله از راه جنسی استفاده می شود
- سفپیم، نیز برای درمان تب نوتروپنی استفاده می شود
همانطور که قبلا اشاره کردیم، سفپیم، در برابر طیف گسترده ای از باکتری های گرام مثبت و گرام منفی عمل می کند.
احتیاط
- از مصرف سفپیم، باید اجتناب شود اگر شما به سفپیم، یا سایر داروهای مشابه مانند سفاکلور،سف دینیر، سفیکسیم، سفروکسیم، سفالکسین، سفادروکسیل، سفازولین، سف پودوکسیم، سفرادین، پنی سیلین، آمپی سیلین، آموکسی سیلین،پنکلاو؛ آموکسی کلاو و غیره. علائم آلرژی عبارتند از: قرمزی پوست، بثورات پوستی، خارش، تورم صورت و زبان، مشکل تنفس، شوک آنافیلاکتیک.
- از مصرف سفپیم، باید در بیماران مبتلا به نارسایی کبدی اجتناب شود.
- سفپیم، باید با اقدامات احتیاطی اضافی در بیمارانی که کولیت دارند یا داشته اند، استفاده شود.
- سفپیم و همچنین تمام آنتی بیوتیک های دیگر می توانند فلور روده را از بین ببرند و باعث اسهال شوند. اگر اسهال دارید، با پزشک خود مشورت کنید، زیرا نشان می دهد که کولیت رخ داده است.
- سفپیم، ممکن است نتایج آزمایشات آزمایشگاهی خاصی را تحت تاثیر قرار دهد.
استفاده از سفپیم در دوران بارداری و تغذیه با شیر مادر
به گفته اداره غذا و داروی آمریکا، سفپیم متعلق به گروه B است. این به این معنی است که مطالعات حیوانی نشان داده است که سفپیم برای استفاده در طول بارداری ایمن است، اما مطالعاتی در مورد انسانها وجود ندارد. در مورد مصرف یا تزریق سفپیم در دوران بارداری با پزشک خود صحبت کنید.
سفپیم به شیر مادر منتقل می شود، بنابراین هنگام مصرف سفپیم، باید از تغذیه با شیر مادر اجتناب کنید.
نحوه استفاده
سفپیم، در قالب تزریق یافت می شود. سفپیم، معمولا در بخش های مراقبت های بهداشتی ارائه می شود، هرچند کارکنان مراقبت های بهداشتی می توانند بیمار را برای تزریق سفپیم، در خانه آموزش دهند. با اینحال توصیه میشود که سفپیم، را در مراکز مراقبت های بهداشتی به کار ببرید، زیرا سفپیم، می تواند واکنش های آلرژیک ایجاد کند.
سفپیم، به صورت عضلانی یا داخل وریدی تجویز می شود.
میزان دوز دارو بستگی به نوع عفونت دارد:
- تب نوتروپنی: ۲ گرم داخل وریدی هر ۸ ساعت (سه بار در روز) حداقل ۷ روز
- پنومونی (ذات الریه): ۱-۲ گرم هر ۱۲ ساعت (دو بار در روز) به مدت ۱۰ روز
- سپسیس: ۲ گرم داخل وریدی هر ۸ ساعت (سه بار در روز) به مدت یک هفته
- عفونت ادراری: ۰.۵ تا ۱ گرم داخل وریدی یا عضلانی، دو بار در روز (هر ۱۲ ساعت)، حداقل یک هفته
- عفونت های داخل شکمی: ۲ گرم داخل وریدی، هر ۱۲ ساعت (دو بار در روز)، حداقل یک هفته
- عفونت های پوستی و بافت نرم: ۲ گرم داخل وریدی هر ۱۲ ساعت (دو بار در روز) طی ۷-۱۰ روز
در کودکان دوز باید براساس وزن بدن محاسبه شود.
دوز دارو در بیماران مبتلا به اختلالات کلیوی و نیز در بیماران مسن باید محاسبه شود.
استفاده از داروهای دیگر (تداخلات دارویی)
از ترکیب سفپیم، با داروهای زیر اجتناب کنید:
- دیورتیکس (قرص های آب) مورد استفاده در درمان فشار خون بالا مانند: فوروزماید، بولتایانید و تورازامید. مصرف همزمان با تزریق سفپیم، با این داروها ممکن است منجر به آسیب کلیه شود.
- آنتی بیوتیک آمینوگلیکوزید مانند: استرپتومایسین، آمیکاسین، گنتامایسین و غیره. مصرف همزمان تزریق سفپیم، با این داروها، اثرات آن را افزایش می دهد و می تواند منجر به آسیب کلیوی و کاهش شنوایی شود.
در مورد تمام داروها و داروهای گیاهی که مصرف می کنید به پزشک خود اطلاع دهید.
اثرات جانبی
سفپیم، ممکن است عوارض جانبی زیر را ایجاد کند: تهوع، استفراغ، درد معده، تغییرات طعم، اسهال، کولیت (عفونت روده ای)، قرمزی یا درد در محل تزریق، کم خونی، کاهش تعداد گلبول های سفید، کاهش تعداد پلاکتها در خون، سردرد، سرگیجه، تب، تغییرات نتایج آزمایشگاهی، عفونت قارچی دهان (کاندیدیازیس دهان)، سندرم استیون جانسون (اختلال پوستی تهدید کننده زندگی)، سردرگمی، توهم، خونریزی، آسیب کلیه، آلرژی واکنش و غیره.
اگر در معرض عوارض جانبی هستید، به پزشک خود اطلاع دهید.
هرگونه کپی برداری با نام وردنگار و لینک دهی مستقیم مجاز می باشد
نظرات بسته شده است.