قارچ های جادویی، مواد شیمایی توهم زا را برای اینکه توسط حشرات خورده نشوند تولید می کنند
قارچ های جادویی، مواد شیمایی توهم زا را برای اینکه توسط حشرات خورده نشوند تولید می کنند
طبق یک مطالعه جدید، ماده هذیانی که باعث خاصیت “سحر آمیز” قارچهای جادویی می شود، در اصل به عنوان ماده محافظ در برابر حمله حشرات به وجود آمده است.
به گفته یک تیم متشکل ازدانشمندان به رهبری پروفسور جیسون اسلات، متخصص قارچ شناسی در دانشگاه ایالتی اوهایو، مواد شیمیایی موجود در این قارچها که باعث توهم در انسان می شوند ممکن است با کنترل شیمیایی مغز حشرات، آنها را از قارچها دور نمایند.
خواص هذیانی قارچ های جادویی توسط یک ماده شیمیایی به نام سیلوسیبین ایجاد می شود. با مقایسه ژن های قارچهای توهم زا با خویشاوندان غیر توهم زای شان، دانشمندان توانستند گروهی از ژن های مسئول این ماده شیمیایی روانگردان را کشف نمایند.
آنها دریافتند قارچ هایی که حاوی سیلوسیبین هستند به هیچ وجه در نزدیکی هم قرار ندارند. این نشان می دهد که این ژن ها به صورت فیزیکی بین گروه های دور از هم در فرایندی به نام انتقال ژن افقی منتقل شده اند. از آنجا که وجود این گونه قارچ ها چندان رایج نیست، شایع بودن ژن های سیلوسیبین در قارچ های جادویی شاخصی برای پروفسور اسلات و تیمش بود که نشان می داد این ژن ها باید عملکرد مفیدی داشته باشند.
نقش سیلوسیبین در طبیعت چیست؟
پروفسور اسلات گفت: “پرسش اصلی ما این است که” چگونه این تکامل روی داده است؟ “” نقش سیلوسیبین در طبیعت چیست؟ ” برای درک این امر، دانشمندان، تهدیداتی را که قارچهای جادویی در محیط طبیعی خود با آنها مواجهند مد نظر قرار دادند. معمولا قارچ ها در مدفوع حیوانی و درختان پوسیده رشد می کنند و زیستگاه آن ها با انواع حشرات و سایر موجودات کوچکی که به راحتی می توانند از قارچ ها تغذیه کنند، مشترک است.
این حشرات تهدیدی برای بقای قارچها به حساب می آمدند و لذا دانشمندان به این نتیجه رسیدند که سیلوسیبین ممکن است به عنوان وسیله ای برای مقابله با این تهدید تکامل یافته باشد. پروفسور اسلات گفت: “ما به این نتیجه رسیدیم که قارچ ها این ماده توهم زا را تولید نمودند، چرا که این ماده شانس خورده شدن قارچ ها توسط حشرات را کاهش می دهد.”
درست همانطور که سیلوسیبین سبب توهم در مغز انسان می شود، ممکن است باعث ایجاد همین فعل و انفعالات در مغز حشرات شود.اگر چه تاثیر سیلوسیبین در مغز حشرات به خوبی درک نشده، اما یکی از فرستنده هایی که در کنترل اشتها دخیل است و این ماده هذیانی در مغز انسان با ان سرو کار دارد در مگس نیز یافت شده است.
این امر که سیلوسیبین برای بقای قارچ مفید است، نشان می دهد که چرا ژن های مسئول تولید آن گسترش یافته و در گروه های مختلف قارچ حفظ می شوند.. در مورد مکانیسم های فیزیکی انتقال بین این گروه ها، دانشمندان بیان نمودند که گونه های مختلف قارچها می توانند هنگامی که در نزدیکی هم بودند، این ژن ها را به اشتراک گذاشته باشند.
اختصاصی وردنگار؛ هرگونه کپی برداری با نام و لینکدهی مستقیم مجاز است