آیا مصرف فیبر از افزایش وزن جلوگیری می کند؟
براساس یک مطالعه از دانشگاه ایالتی جورجیا، با ترویج رشد باکتری روده، فیبر رژیم غذایی می تواند از چاقی، سندرم متابولیک و تغییرات ناخواسته در روده جلوگیری کند.
چاقی همراه با سندرم متابولیک، مجموعه ای از شرایطی است که شامل فشار خون بالا، قند خون بالا، چربی بیش از حد و میزان تری گلیسیرید یا کلسترول غیر طبیعی است.
همانطور که میزان چاقی و اضافه وزن همچنان رو به افزایش است، درک این که چگونه این شرایط با هم کار می کنند و چه کاری می تواند برای جلوگیری از آن ها انجام شود، پیچیده تر از همیشه است.
در حال حاضر سندرم متابولیک به عنوان یک بیماری التهابی مزمن، شامل روابط متغیر بین باکتری های روده است.
جامعه ی غربی در دهه های اخیر تغییر زیادی در عادات غذایی داشته است؛ در حال حاضر تأکید بسیار بیشتری بر روی غذاهای فرآوری شده وجود دارد که به طور مشخص فاقد فیبر هستند. این تاثیر زیادی بر روی باکتری های روده ای دارد و بر اساس تحقیقات، برخی از آنها می تواند به افزایش شیوع سندرم متابولیک کمک کند.
رژیم فاقد فیبر، ترکیب باکتری های روده را تغییر می دهد، تعداد کل را کاهش می دهد و نسبت گونه ها را تغییر می دهد. همچنین، رژیم های کم فیبر، توانایی باکتری ها را برای نفوذ در سلول های اپیتلیال روده افزایش می دهند؛ این باعث پاسخ التهابی می شود.
فیبر ضعیف و تغییر در روده
یک مقاله که اخیرا در مجله Cell Host and Microbe منتشر شده است، رابطه بین اضافه وزن، باکتری روده، التهاب و مصرف فیبر را در جزئیات جدید بررسی می کند.
مطالعات قبلی نشان داده است که مکمل های فیبر قابل تخمیر – اینولین – باعث کاهش چربی می شود و نشانه های سندرم متابولیک را کاهش می دهد. با این حال، مصرف انولین به اندازه کافی با عواقب منفی مانند نفخ معده می شود. به همین دلیل، درک دقیق چگونگی استفاده از فیبرها برای سلامتی مهم است. هنگامی که مکانیزم توصیف شد، ممکن است راه های کارآمدتری را برای یافتن هدف مشابه پیدا کنیم.
گروهی از دانشمندان – به رهبری دکتر اندرو ژیرتز، استاد موسسه علوم زیست پزشکی در ایالت جورجیا – اخیرا تصمیم گرفته اند تا تصویر واضحتری ایجاد کنند.
مطالعات قبلی نشان داده است که اسید های چرب کوتاه (SCFA) ممکن است در کاهش التهاب و بهبود متابولیسم نقش داشته باشد. این امر به وسیله فعال شدن گیرنده اسید چرب آزاد GPR43 صورت می گیرد. دکتر گریرز و تیم او می خواستند این تئوری را آزمایش کنند.
نقش فیبر در روده و فراتر از آن پیشگیری از افزایش وزن
برای پاسخ دادن به این سوالات، محققان موش هایی را با یکی از دو رژیم غذایی که هر دو دارای چربی زیاد بودند و اثبات شده بود که باعث چاقی در موش ها می شود، تغذیه کردند:
• محتوای فیبر کم (۵ درصد سلولز به عنوان منبع فیبر)
• فیبر بالا (یا انولین یا سلولز نامحلول)
همان طور که انتظار می رفت، پس از یک دوره ۴ هفته، موش هایی که دارای رژیم غنی شده با اینولین بودند، دچار کاهش چاقی و اندازه سلول های چربی شده بودند؛ موشهای تغذیه شده با انولین همچنین دارای کلسترول پایین و میزان پایین قند خون ناشتا (دیس گلیسمی) بودند.
با این حال، موشها سلولز را تنها به کاهش چاقی و دیس گلیسمی نشان دادند.
اثرات مثبت ناشی از موش های تزریقی به علت تعدادی از عوامل افزایش سطح باکتری های روده ای، افزایش تولید سلول های اپیتلیال روده ای و بیان پروتئین اینترلوکین ۲۲ (IL-22) بود.
دکتر اندرو ژیرتز گفت: “این مطالعه نشان داد که مکانیزم خاصی برای بهبود سلامت روده و سرکوب اضافه وزن و سندرم متابولیک القا بیان IL-22 است. این نتایج به درک مکانیسم هایی که اضافه وزن ناشی از رژیم غذایی را پایه گذاری می کنند و بینش افراد را در مورد اینکه چگونه الیاف فیبری ممکن است باعث سلامتی شود، باز می کند. “
به نظر می رسد که IL-22 التهاب را از طریق متوقف ساختن باکتری های روده از حمله به سلول های اپیتلیال به بدن کاهش می دهد. محققان بر این باورند که IL-22 باعث متوقف شدن جذب باکتری ها با افزایش میزان تولید سلول های اپیتلیال جدید و افزایش تولید پروتئین های ضد باکتری می شود.
جالب توجه است، محققان دریافتند که نه مهار تولید SCFA و نه حذف GPR43 هیچ تأثیری بر سندرم متابولیک ندارد. این یافته ها غیرمنتظره بوده و بر خلاف تحقیقات پیشین است.
همانطور که جامعه غرب با اضافه وزن مبارزه می کند، هر مطالعه ای که بینش جدیدی را در زمینه چاقی و اختلالات متابولیکی ایجاد می کند، مهم است.
محققان به تدریج به روابط بین باکتری های روده، رژیم غذایی و التهاب بیشتر پی می برند و تصویر هر روز واضح تر می شود.
منبع: medicalnewstoday