هورمون عشق موجود در پرندگان سبب می شود تا مهربانتر باشند
به تازگی دانشمندان هورمون جدیدی را در پرندگان کشف نموده اند که دارای عملکردی همانند “هورمون عشق” موجود در انسان، است و باعث می شود که آن ها با دوستان خود سخاوتمندانه تر و مهربان تر باشند.
اکسیتوسین یک پیام رسان شیمیایی است که در مغز انسان یافت شده و به دلیل نقش خود در بروز رفتارهای مختلف مانند همدلی، مهربانی و پیوند بین مادران و نوزادان شناخته شده است.
اما علیرغم شرکت این هورمون در رفتارهای پیچیده ای که به نظر می رسد تنها مخصوص انسان ها باشند، گویا اکسیتوسین در حیوانات دیگر نیز یافت می شود. اکسیتوسین همان چیزی است که ما آن را هورمون پستانداران می نامیم، با این وجود، گویا این هورمون دارای قدمتی بیشتر از آن چه تصور شده می باشد و در حیواناتی که پیوند نزدیکی با پستانداران داشته اند نیز یافت می شود.
“ما این هورمون را در پرندگان” مزوتوسین می نامیم، اما این هورمون اساسا همان اکسیتوسین موجود در پستانداران است.”
هنوز برای دانشمندان روشن نشده است که تا چه اندازه این هورمون در پرندگان می تواند همانند اثرات اکسیتوسین در انسان و دیگر پستانداران باشد.
بنابراین دکتر دوکو و همکارانش ، نوع خاصی از زاغ – یک پرنده بسیار اجتماعی از نسل کلاغ ها را مورد بررسی قرار دادند. زاغ ها به صورت داوطلبانه غذا را با یکدیگر به اشتراک می گذارند. در حیوانات، اقداماتی مانند این که برای دیگران سودمند باشد، اغلب به عنوان “رفتارهای جامعه یار” نامیده می شوند.
دانشمندان می خواستند جواب این سوال را کشف کنند که آیا مزوتوسین، همانند اکسیتوسین در انسان ، نقش مهمی را در هدایت رفتارهای اجتماعی ایفا می کند یا خیر؟
آنها آزمایشاتی را انجام دادند که در آن زاغ ها می توانستند یا خود به تنهایی از کرم های خوشمزه تغذیه کتتذ و یا آن ها را با زاغ های موجود در قفس مجاور به اشتراک بگذارند. این آزمایش ها نشان دادند که این پرنده اجتماعی ، اغلب مایل است غذای خود را با سایر زاغ ها به اشتراک بگذارد.
پس از آن، محققان محلول های حاوی غلظت های بسیار بالایی از این”هورمون عشق” را به بینی زاغ ها اسپری کردند و سپس به بررسی نحوه تاثیر آن بر زاغ ها و مشاهده رفتار این پرندگان پرداختند. آن ها دریافتند که افزایش مزوتوسین سبب می شود که این پرندگان رفتارهای سخاوتمندانه تری را از خود بروز داده ، و تمایل آن ها برای به اشتراک گذاری غذا با یکدیگر بیشتر شود.
دانشمندان اذعان داشته اند که مزوتوسین ، مانند اکسیتوسین در پستانداران، نقش کلیدی را در پرورش رفتارهای اجتماعی ایفا می کند، اما بر طبق نظر این دانشمندان ، این سوال همچنان به عنوان یک رمز و راز باقی می ماند که چرا این گونه رفتارهای سخاوتمندانه در زاغ ها بیشتر است .
دکتر دوک در این خصوص می گوید: “این احتمال وجود دارد که به اشتراک گذاشتن غذا و سایر رفتارهای انسانی با ایجاد گروه های اجتماعی – شکل گیری گروه های جدید و همچنین حفظ گروه های دوستانه ای که قبلا شکل گرفته اند در این پرندگان مرتبط باشد.
بنابراین، زاغ ها ممکن است از رفتارهای مختلف اجتماعی مانند رفتار های وابستگی؛ به عنوان راهی برای افزایش ارتباطات اجتماعی خود بهره برند.
اختصاصی وردنگار؛ هرگونه کپی برداری با ذکر نام و لینک دهی مستقیم مجاز است