هپاتیت آ: راه های انتقال و درمان

این بیماری بسیار شایع است. در کشورهای درحال توسعه که تجمع اعضای خانواده زیاد است یا در خانواده‌هایی که فقیر هستند و چند خانواده در یک خانه زندگی می کنند معمولا ابتلاء خیلی سریع بین افراد خانواده ایجاد می‌شود. در این کشورها کسانی که به سن سی و پنج سالگی رسیده اند قریب به اتفاق آن‌ها این بیماری را گرفته اند و خودبخود در برابر این بیماری ایمن شده اند. وقتی شما یک بار در زندگی تان این نوع هپاتیت را بگیرید دیگر آنرا نمی گیرید. راه انتقال عمده ی آن مدفوعی دهانی است یعنی بیشتر ویروس در هفته ی اول با مدفوع دفع می‌شود و از خوردن آب و موادغذایی آلوده به دیگران سرایت می‌کند.

در فصل تابستان مردم باید از خوردن غذا و سالاد در رستوران های غیر مطمئن خودداری کنند. اگر کارگرانی که آب میوه یا سالاد تهیه می کنند بعد از توالت دستهایشان را با آب و صابون نشویند و خودشان در ابتدای ابتلا به این بیماری باشند، ممکن است که دیگران را هم مبتلا کنند.

این بیماری بیشتر بچه ها را گرفتار می کند چون آسیب پذیر هستند و قبلا بیماری را نگرفته اند. از زمانی که فرد ویروس را می خورد تا اولین علامت بیماری ایجاد می‌شود پانزده روز طول می کشد. وجه مشخصه ی آن برای مادران این است که بچه در خانه هیچی نمی خورد یعنی بی اشتهایی کامل دارد. گاهی لازم است که آن‌ها را بستری کنند. گاهی با یرقان است یعنی سفیدی چشم شروع به زرد شدن می کند، ادرار پر رنگ و مدفوع کم رنگ می‌شود و بچه استفراغ و دل درد دارد و بی اشتهاست. اگر در این مرحله به پزشک مراجعه کنند و آزمایش خون بدهند پزشک تشخیص بیماری هپاتیت ویروسی را می دهد. کل دروه ی بیماری چهار تا شش هفته است و بعد خوبخود بهبودی پیدا می کند.

این بیماری مزمن نمی‌شود و عارضه ای را هم برجا نمی گذارد. این بیماری احیتاج به آنتی بیوتیک ندارد و پزشکان سعی می کنند که اصلا دارو ندهند. گاهی اگر کسی در خانواده این بیماری را بگیرد به بچه های دیگر خانواده گاماگولوبین تزری می‌کنن تا دفاع بدن آن‌ها را بالا برود که هپاتیت آ نگیرند. البته با این کار ایمنی موت است و بعدها ممکن است آن‌ها هم مبتلا شوند.