هیسترکتومی واژینال روشی است که جراحان از طریق واژن، رحم را بر می دارند. یک زن اغلب می تواند در همان روز یا در عرض ۲۴ ساعت پس از عمل جراحی راه برود. او همچنین می تواند پس از ۶ هفته به فعالیت عادی خود بازگردد، هرچند هیسترکتومی اثرات مادام العمر دارد.
هیسترکتومی از طریق واژن، حداقل تهاجمی است، لذا بهبودی به طور معمول کوتاهتر و آسان تر از سایر روش های حذف رحم، مانند هیسترکتومی شکمی است. همچنین در این روش جای هیچ زخمی نمی ماند.
هیسترکتومی واژن چیست؟
جراحان می توانند چندین نوع هیسترکتومی را انجام دهند و هر گزینه بستگی به شرایط خاص فرد دارد. این گزینه ها عبارتند از:
هیسترکتومی واژن:
برشی در داخل واژن انجام می شود و رحم از طریق این برش خارج می شود.
هیسترکتومی لاپاروسکوپی:
یک لوله نازک با یک دوربین کوچک از طریق یک شکاف بسیار کوچک در شکم وارد می شود. رحم از طریق برش های کوچک به اندازه ۰.۵ سانتی متری تا ۱ سامتری که در پایین شکم ایجاد می شود، پس از قطعه قطعه شدن خارج می شود.
هیسترکتومی شکمی:
برش بزرگتر در پایین شکم برای برداشتن رحم ایجاد می شود.
کالج آمریکایی متخصص زنان و متخصص زنان و زایمان (ACOG) توصیه می کند تا حد امکان از هیسترکتومی واژینال استفاده شود.
جراحان ممکن است از این روش برای شرایط زیر استفاده کنند:
- فیبروئید کوچک رحمی یا رشد خوش خیم در دیواره رحم
- خونریزی قاعدگی سنگین یا نامنظم که به درمان های دیگر پاسخ نمی دهد
- پرولاپس رحم زمانی که رحم از محل خارج شده است
- آدنومایوز یا پوشش رحمی که دیواره رحم رشد می کند و موجب درد و خونریزی شدید می شود
سایر انواع هیسترکتومی
کالج متخصص زنان و زایمان (ACOG) توصیه می کند هیسترکتومی واژینال به عنوان اولین انتخاب برای شرایط خوش خیم باشد. این کمتر از سایر انواع هیسترکتومی تهاجمی است، بهبود معمولا سریع تر و آسان تر است، و هیچ زخمی، قابل مشاهده نیست.
در برخی موارد، هیسترکتومی واژن مناسب نیست و به جای آن توصیه همی شود از روش های هیسترکتومی دیگر استفاده گردد. این تصمیمی است که بر اساس شرایط شما، متخصص زنان و زایمانتان می گیرد.
از هیسترکتومی واژنی معمولا در صورت داشتن شرایط زیر در فرد اجتناب می شود:
- سرطان یا مشکوک به سرطان در یک عضو دستگاه تناسلی و تولید مثلی زن
- فیبروئید بزرگ رحمی
- آندومتریوز
- رحم بزرگ
- زخم یا چسبندگی از جراحی قبلی
هدف از هیسترکتومی ممکن است بیش از حذف رحم باشد. تغییرات در این جراحی عبارتند از:
هیسترکتومی کلی
که رحم و دهانه رحم را حذف می کند. گردن رحم پایین ترین قسمت رحم است. این یک راه باریک است که به واژن وصل می شود.
هیسترکتومی رادیکال یا ریشه ای
این هیسترکتومی نیز کلی است که شامل رباط های رحم و قسمت فوقانی مهبل نیز می شود. گاهی اوقات گره های لنفاوی نزدیک نیز برداشته می شوند.
هیسترکتومی جزئی
فقط قسمت فوقانی رحم حذف می شود. همچنین به این هیسترکتومی، هیسترکتومی زیر جلدی یا سوپراکرویکال نیز گفته می شود. این نوع هیسترکتومی نمی تواند با روش واژینال انجام شود. این نیاز به شکاف شکمی دارد.
مهم است بدانید که واژه هیسترکتومی به حذف رحم اشاره دارد. هنگامی که لوله های فالوپی برداشته می شود، به این جراحی، سالپینکتومی گفته می شود و هنگامی که تخمدان ها برداشته می شود، به آن اوفورکتومی ( oophorectomy ) گفته می شود.
عوارض جانبی هیسترکتومی
ACOG گزارش می دهد که هیسترکتومی ایمن است و در صورت انجام ان با یک جراح واجد شرایط و متخصص، دارای خطرات کم و عوارض ناچیزی دارد. اگرچه عوارضی نادر هم وجود دارد که در ادامه آورده شده است:
- عفونت
- خونریزی شدید
- آسیب به اندام های اطراف، از جمله مثانه یا روده
- لخته شدن خون در پا
- مشکلات بیهوشی، موثر بر تنفس یا قلب، اگر چه این ها نادر هستند
چشم انداز
اکثر زنان به سرعت پس از هیسترکتومی واژن بهبود می یابند و می توانند به زندگی عادی و فعال خود بازگردند. تصمیم گیری آگاهانه در مورد هیسترکتومی واژن نیاز به گفتگو با متخصص زنان و جراح دارد. پس از مشاوره می توانید بهترین روش را پیدا کنید.
اختصاصی وردنگار؛ هرگونه کپی برداری با نام و لینک دهی مستقیم مجاز است
