یک پزشک معمولا زمانی هیپومنیزمی را تشخیص می دهد که مقدار آن کمتر از ۱.۸ میلی گرم منیزیم در هر دسی لیتر خون باشد. کمبود آن همیشه باعث بروز مشکلات نمی شود، اما برخی از نشانه های اولیه عبارتند از تحریک عضلانی، بی حسی و سوزن سوزن شدن.
اما اگر بدون درمان باقی بماند، هیپومنیزیمی می تواند مشکلات سلامتی مزمن را ایجاد کند و سطح کلسیم و پتاسیم بدن را کاهش دهد.
هیپومنیزیمی چیست؟
منیزیم یک ماده معدنی و الکترولیتی است که دارای مزایای زیاد سلامتی می باشد. از آنجا که بدن نمی تواند آن را تولید کند، منیزیم باید به عنوان بخشی از رژیم غذایی مصرف شود.
بر طبق مؤسسات ملی بهداشت، حدود ۵۰-۶۰ درصد از منیزیم بدن در استخوان ها ذخیره می شود و کمتر از ۱ درصد در خون یافت می شود. بنابراین تشخیص کمبود آن، می تواند دشوار باشد.
نتایج یک مطالعه در سال ۲۰۱۲ نشان می دهد که حدود ۴۸ درصد آمریکایی ها در رژیم غذایی خود منیزیم کافی ندارند. با این حال، مصرف کم منیزیم نسبتا غیر معمول است که باعث ایجاد علائم در افراد سالم می شود.
منیزیم در بیش از ۳۰۰ واکنش آنزیمی بدن نقش دارد. این به طور قابل توجهی به موارد زیر کمک می کند:
- سلامت عضلات و اعصاب
- تنظیم فشار خون
- تولید انرژی در سلول های بدن
- سنتز DNA و RNA
علائم
افراد مبتلا به هیپومنیزمی خفیف علائم زیادی ندارند، اما ممکن است نشانه هایی را ببینند. این موارد عبارتند از:
تکان خوردن عضلات، به ویژه در عضلات صورت
- ضعف و خستگی
- تهوع و استفراغ
- تغییر شخصیت
- لرزش
- رفلکس بسیار واضح
- یبوست
کمبود شدید منیزیم می تواند سبب:
- انقباضات عضلانی
- تشنج
- تغییر در ریتم قلب
در موارد نادر، تغییر ریتم می تواند تهدید کننده زندگی باشد.
علل
هیپومنیزیمی ممکن است زمانی رخ دهد که یک فرد منیزیم کافی را از رژیم غذایی خود جذب نمی کند. یا ممکن است منیزیم بیش از حد از کلیه یا از طریق دستگاه گوارش دفع شود.
سوء تغذیه، احتمالا ناشی از بی اشتهایی، bulimia و یا استفراغ مکرر می تواند منجر به کمبود منیزیم شود. با این حال، سوء تغذیه بعید است سبب سطح پایین مواد معدنی در افراد سالم باشد.
علل دیگر کمبود منیزیم عبارتند از:
الکل
مصرف الکل بیش از حد می تواند منجر به عدم تعادل الکترولیت ها یا مواد مغذی شود و باعث می شود که بدن منیزیم بیشتر از حد معمول دفع کند.
شیردهی و حاملگی
این دوران نیاز به منیزیم را افزایش می دهد.
اسهال
اسهال مزمن می تواند منجر به عدم تعادل الکترولیت ها شود. افراد مبتلا به بیماری های مرتبط مانند بیماری کرون بیشتر در معرض هیپومنیزیمی قرار دارند.
سن
کودکان به منیزیم بیشتری نیاز دارند.
دیابت
سطح بالای گلوکز در کلیه باعث می شود که بدن منیزیم بیشتری تولید کند. افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ یا مقاومت به انسولین ممکن است کمبود منیزیم داشته باشند. کتواسیدوز دیابتی یک عارضه تهدید کننده برای دیابت است و می تواند منیزیم را کاهش دهد.
نارسایی ارگان ها
مشکل در عملکرد اندام ها، به ویژه کلیه ها، باعث می شود بدن مقدار زیادی منیزیم را دفع کند.
افراد مبتلا به داروهای خاص ممکن است مقدار زیادی منیزیم از دست بدهند. این داروها عبارتند از:
- برخی داروهای ضد قارچی
- دیورتیک ها
- مهار کننده های پمپ پروتون
- داروهای شیمی درمانی سیس پلاتین
افرادی که هورمون وازوپرسین یا برخی از هورمون های تیروئید دریافت می کنند ممکن است به طور مشابه تحت تاثیر قرار گیرند.
اختصاصی وردنگار – هرگونه کپی برداری با نام و لینک دهی مستیقیم مجاز است
