هیپوپروتئینمی یا کمبود پروتئین خون

 

پروتئین، برای هر بخش از بدن انسان ضروری است. آنها در استخوان ها، ماهیچه ها، پوست و تقریبا هر عضو یا بافت حیاتی بدن یافت می شوند.

پروتئین ها، باید از طریق غذا دریافت شوند، زیرا بدن برای عملکرد مناسب و زنده ماندن نیاز ضروری به آنها دارد. بدن نمی تواند پروتئین را برای مدت طولانی برای استفاده های آتی، ذخیره کند و نیاز به مصرف پروتئین مناسب روزانه دارد.

در این مقاله که توسط کارشناس سلامت health وب سایت وردنگار، خانم پاشایی تهیه شده است در مورد هیپوپروتئینمی یا کمبود مقدار پروتئین خون بحث شده است.

هیپوپروتئینمی یا کمبود مقدار پروتئین خون در کشورهای توسعه یافته کمتر وجود دارد زیرا مردم رژیم طبیعی و متعادل را مصرف می کنند. این می تواند بر افرادی که شرایط خاصی از سلامتی دارند یا مصرف رژیم هایی که پروتئین کم دارند، تاثیر بگذارد.

مطالب این مقاله:

• علل هیپوپروتئین یا کمبود مقدار پروتئین خون چیست؟

• علائم هیپوپروتئینمی یا کمبود پروتئین خون چیست؟

• تشخیص هیپوپروتئینمی یا کمبود پروتئین خون

• درمان هیپوپروتئینمی یا کمبود پروتئین خون

• مقدار پروتئین مورد نیاز

• انتخاب پروتئین های مناسب

• نتیجه گیری

خلاصه ای در مورد هیپوپروتئینمی یا کمبود مقدار پروتئین خون

 

• نشانه های هیپوپروتئینمی می تواند به سرعت بروز کنند.

• این علامت معمولا یک مشکل خاص سلامت یا داشتن یک رژیم غذایی نامناسب است.

• هیچ یک از درمان های استاندارد برای هیپوپروتئینمی وجود ندارد.

علل هیپوپروتئینمی یا کمبود پروتئین خون چیست؟

شرایط بهداشتی که بر هضم غذا در بدن یا جذب پروتئین از طریق غذا تأثیر می گذارد یا فرایندهایی که باعث می شود بدن از پروتئین استفاده کند، اغلب عامل این بیماری است. در موارد دیگر، رژیم های کم و یا محدود کننده می توانند علت اصلی آن باشند.

سوء تغذیه و کمبود پروتئین در آن

هیپوپروتئینمی یا کمبود پروتئین خون می تواند به طور مستقیم به رژیم غذایی مرتبط باشد. بخصوص اگر مصرف کالری خیلی کم باشد یا گروههای غذایی خاصی حذف شوند.

هیپوپروتئینمی مرتبط با رژیم غذایی ممکن است در موارد زیر رخ دهد:

• هنگامی که کسی درآمد ناکافی برای خرید غذا دارد و پروتئین مصرفی مناسبی نداشته باشد.

• در زنان باردار که نیاز به پروتئین بسیار بیشتری برای رشد جنین دارند. کسانی که به دلیل تهوع و استفراغ شدید قادر به دریافت کالری کافی از منابع حاوی پروتئین نیستند، به ویژه در معرض خطر هستند.

• افرادی که دچار اختلالات خوردن هستند، که اغلب به رژیم غذایی منجر می شود که پروتئین کافی ندارد.

• در کسانی که یک رژیم غذایی بسیار محدود را دنبال می کنند، مثل شخصی که تقریبا تمام منابع پروتئین های گیاهی و حیوانی را حذف کرده اند.

اختلالات کبدی

کبد نقش کلیدی در تجزیه پروتئین های بدن دارد. اگر کبد به درستی کار نکند، بدن ممکن است قادر به دریافت پروتئین کافی برای عملکرد حیاتی آن نباشد. این می تواند در انواع اختلالات کبدی، از جمله هپاتیت یا سیروز رخ دهد.

مشکلات کلیوی

کلیه ها مواد زائد را از خون می گیرند تا  آنها را از طریق ادرار خارج کنند. هنگامی که این کار به درستی انجام شود، کلیه ها پروتئین را در جریان خون باقی می گذرانند. اما وقتی که مشکلی در عملکرد کلیه ها ایجاد می شود، ممکن است پروتئین را از طریق ادرار دفع کنند.

وجود پروتئین در ادرار، می تواند با مبتلا بودن به فشار خون بالا، دیابت و برخی بیماری های کلیوی رخ دهد. در نتیجه، فرد ممکن است ترکیبی از هیپوپروتئینمی و پروتئینوری یا وجود پروتئین در ادرار داشته باشد.

بیماری سلیاک

بیماری سلیاک یک بیماری خودایمنی است که باعث می شود سیستم ایمنی بدن به درون روده کوچک حمله کند. این واکنش زمانی اتفاق می افتد که یک فرد غذاهای حاوی گلوتن که یک پروتئین موجود در گندم، چاودار و جو است را می خورد.

آسیب های خود ایمنی به روده کوچک در بیماری سلیاک، منجر به جذب نادرست و ضعیف بسیاری از مواد مغذی، از جمله پروتئین می شود.

بیماری روده التهابی

برخی از انواع بیماری التهابی روده یا IBD سبب التهاب در روده کوچک می شوند که در آن بسیاری از مواد مغذی ضروری جذب بدن نمی شوند.

با وجود IBD، فرد ممکن است تحت تأثیر بسیاری از شرایط کمبود مواد مغذی مختلف، از جمله هیپوپروتئینمی قرار گیرد.

علائم هیپوپروتئینمی چیست؟

علائم هیپوپروتئینمی متفاوت هستند و می توانند خفیف یا شدید باشد. آنها عبارتند از:

• احساس خستگی یا ضعف

• داشتن عفونت ویروسی یا باکتریایی مکرر

• شکستن یا ریزش مو

• ناخن های شکننده و پوست خشک

• تغییرات خلقی و تحریک پذیری

• میل به غذاهای غنی از پروتئین

این علائم همچنین می تواند علائمی ناشی سایر شرایط بهداشتی مانند کم خونی، کمبود آهن یا یک مشکل سیستم ایمنی بدن باشد. بنابراین، شناسایی هیپوپروتئینمیباید از طریق آزمایش های پزشکی انجام شود.

 

تشخیص هیپوپروتئینمی

یک آزمایش خون می تواند نشان دهد که آیا فرد پروتئین کافی در بدن دارد. این آزمایش خون می تواند اندازه ی کل پروتئین در بدن، آلبومین و نسبت آلبومین / گلوبولین (A / G)  را نشان دهد. آلبومین و گلوبولین دو پروتئین هستند که در کبد تولید می شوند.

این آزمایش می تواند نشان دهد که میزان پروتئین به چه نحوی است و اگر پروتئین های آلبومین و گلوبولین در سطوح صحیح باشند، مشکلی وجود ندارد اما اگر این دو پروتئین در تعادل نباشد، ممکن است یک مشکل پزشکی مانند بیماری کبدی، بیماری کلیوی یا وضعیت خود ایمنی را نشان دهد.

 

درمان های هیپوپروتئینمی یا کمبود پروتئین خون

درمان وجود پروتئین کم در بدن، به طور مستقیم توصیه می شود. علاوه بر این، درمان می تواند بسته به رژیم غذایی فرد، وضعیت سلامتی، سن و سابقه پزشکی متفاوت باشد.

برای تعیین علل هیپوپروتئینمی شخص، یک تاریخچه پزشکی کامل، معاینه فیزیکی و آزمایش های تشخیصی لازم است. سپس، یک برنامه درمان فردی توسط پزشک، برای آنها داده می شود.

 

برای مثال:

فرد مبتلا به اختلال خوردن ممکن است نیاز به درمان داشته باشد تا بتواند به یک رژیم سالم و متعادل که شامل پروتئین کافی می شود، دست پیدا کند.

افراد مبتلا به بیماری سلیاک باید رژیم غذایی بدون گلوتن را دنبال کنند تا جذب مواد مغذی، از جمله پروتئین، در روده کوچک آنها به خوبی انجام شود.

اختلالات کبد و کلیه اغلب نیاز به درمان های پزشکی گسترده و نظارت بیشتری توسط یک متخصص با پیگیری های منظم دارند.

زنان باردار مبتلا، باید به درمان و کاهش تهوع و استفراغ، بپردازند تا علائم آنها را کاهش یابد تا بتوانند کالری و پروتئین کافی برای رشد کودک خود را مصرف کنند.

چه مقدار پروتئین مورد نیاز است؟

خوردن یک رژیم غذایی متعادل که شامل غذاهای حاوی پروتئین بالا در هر روز است، اکثر افراد سالم را قادر می سازد تا پروتئینی را که نیاز دارند دریافت کنند.

در اغلب موارد،  مصرف کمتر پروتئین توصیه شده برای یک مدت کوتاه، باعث ایجاد هیپوپروتئینمی ماندگار و شدید نخواهد شد.

رژیم غذایی توصیه شده (RDA) 0.8 گرم  پروتئین در هر کیلوگرم یا ۰.۳۶ گرم در هر پوند وزن بدن در روز است.

این اندازه حدودا برابر با ۵۶ گرم در روز برای مرد متوسط ​​و ۴۶ گرم برای زن متوسط ​​است. برای محاسبه مقدار پروتئینی که فرد هر روز نیاز دارد، می تواند ۰.۸ را در اندازه ی وزن بدن خود ضرب کنید.

حداقل ۱۰ درصد کالری روزانه باید از پروتئین باشد. افرادی که بسیار فعال هستند، باردار هستند و یا در حال تلاش برای افزایش توده عضلانی هستند ممکن است بیش از این مقدار توصیه شده نیاز داشته باشند.

انتخاب پروتئین های مناسب

پروتئین ها از اسیدهای آمینه ساخته می شوند که بلوک های ساختمانی بافت ها هستند. بدن برای بسیاری از عملکرد و فعالیت های خود، نیاز به بسیاری از آمینو اسید های مختلف دارد.

پروتئین های حیوانی مانند گوشت، ماهی، تخم مرغ و مرغ، پروتئین های کامل را ارائه می دهند.

سویا، یک پروتئین بر پایه گیاهی است و یک منبع پروتئینی کامل محسوب می شود. بنابراین این محصولات شامل تمام اسید آمینه ضروری بدن هستند.

پروتئین های گیاهی

بسیاری از پروتئین های گیاهی شامل آجیل، دانه ها و لوبیا، فقط برخی از اسید آمینه ضروری را ارائه می دهند. بنابراین، افرادی که رژیم گیاهخواری یا وگان را دنبال می کنند، باید مطمئن شوند که هر روزه با خوردن انواع غذاهای پروتئین سالم و گیاهی، تمام اسیدهای آمینه را دریافت می کنند.

پروتئین حیوانی

اگر چه پروتئین های حیوانی حاوی تمام اسید آمینه ضروری در مقادیر کافی هستند، اما بسیاری از آنها دارای نقایصی نیز می باشند. به عنوان مثال، گوشت قرمز اغلب حاوی مقدار زیادی چربی اشباع شده و کالری است.

ماهی ممکن است حاوی جیوه یا سایر آلاینده ها باشد، بنابراین باید برای کودکان یا کسانی که باردار هستند، به اندازه ی ۲ بار در هفته مصرف شود نه بیشتر.

به طور کلی، خوردن گوشت قرمز، مرغ و ماهی در مقادیر متوسط ​​بهترین راه برای دریافت انواع پروتئین های کامل است.

کدام بهترین است؟

مصرف پروتئین های مختلف از م%۸

مطالب مرتبط

آنچه شما باید درباره لجن صفراوی بدانید