کلوئید می تواند به عنوان “زخمی که مشخص نیست چه زمانی باید متوقف شود” در نظر گرفته شود. یک کلوئید، گاهی اوقات به عنوان یک زخم کلوئیدی شناخته می شود، یک زخم دشوار است که به طور ناگهانی بر روی بقیه پوست گسترش یابد. معمولا دارای یک سطح صاف و یک رنگ صورتی یا بنفش است. کلوئیدها به صورت نامنظمی شکل می گیرند و به سرعت در حال گسترش می باشند. بر خلاف زخم ها، کلوئیدها در طول زمان دردی ایجاد نمی کنند.
علت ایجاد کلوئید چیست؟
پزشکان دقیقا نمی دانند که چرا کلوئید شکل می گیرد. تغییرات در سیگنال های سلولی که باعث کنترل پرولیفراسیون و التهاب می شود ممکن است به فرآیند تشکیل کلوئید مرتبط باشد، اما این تغییرات هنوز به اندازه کافی مشخص نشده است تا این نقص را در بهبود زخم توضیح دهد. بعضی از زخم ها یکنواخت و بزرگتر از زخم هایی هستند که در حال بهبودی می باشند – این به معنای ایجاد کلوئید است. هنگامی که پوست شکسته می شود – به عنوان مثال، برش، گاز گرفتگی، خراش، سوختگی، آکنه باعث می شود بدن پروتئین بیشتری به نام کلاژن تولید کند. کلاژن در اطراف پوست آسیب دیده جمع آوری شده و برای کمک به ترمیم زخم ساخته می شود. اسکار ناشی از آن معمولا در طول زمان نرم و کمتر قابل توجه می شود.
اما برخی از زخمها خوب نمی شوند و بزرگتر از زخم اولیه می شوند. این ها به عنوان زخم های دهانی شناخته می شوند که حدود ۱۰ تا ۱۵ درصد از همه زخم ها را تشکیل می دهند. زخم های کلوئید در سینه بالایی، شانه ها، سر (به ویژه سوزن گوش ها) و گردن شایع تر هستند اما می توانند در هر جای بدن رخ دهند.
علائم کلوئید
کلوئیدها از رشد بیش از حد بافت اسکار رخ می دهد. علائم در محل آسیب پوستی قبلی رخ می دهد.
علائم کلوئید می تواند شامل موارد زیر باشد:
- یک منطقه محلی که گوشتی، صورتی یا قرمز است
- یک ناحیه لامسه یا رگه ای از پوست که معمولا افزایش می یابد
- منطقه ای که در طول زمان با بافت زخم گسترش می یابد
- پچ خارش پوست
زخم های کلوئیدی معمولا بزرگتر از زخم اولیه خود هستند. آنها ممکن است هفته ها یا ماه ها به طور کامل رشد کنند. آنها به طور معمول:
- براق
- بدون مو
- در اطراف پوست بالا آمده اند
- سخت و دارای خاصیت لاستیکی هستند
- در ابتدا و قبل از تبدیل شدن به رنگ قهوه ای، قرمز یا بنفش می باشند.
آنها می توانند سال ها ادامه داشته باشند و گاهی اوقات ماه ها یا سال ها پس از آسیب اولیه ایجاد نمی شوند. آنها معمولا بدون درد هستند، اما بعضی می توانند باعث مشکلات زیر شوند:
- درد
- حساسیت
- خارش
- احساس سوزش
- محدود شدن حرکات در صورت قرارگیری در مفصل
در حالی که زخم های کلوئیدی ممکن است خارش داشته باشند، معمولا برای سلامتی شما مضر نیستند. ممکن است احساس ناراحتی، حساسیت به لمس یا تحریک احتمالی از لباس یا انواع دیگر اصطکاک را تجربه کنید. در موارد نادر، ممکن است شما در معرض علائم کلوئید در مناطق بزرگ بدن خود باشید. هنگامی که این اتفاق می افتد، بافت تنگ پوست ممکن است حرکات شما را محدود کند.
کلوئیدها اغلب بیشتر از یک نگرانی آرایشی و بهداشتی است. اگر کلوئید بسیار بزرگ باشد یا در یک مکان قابل مشاهده، مانند یک لوزالمعده یا روی صورت باشد، فرد ممکن است احساس افسردگی شدید داشته باشد. قرار گرفتن در معرض نور خورشید یا برنزه کردن، ممکن است بافت اسکار را بی رنگ و آن را کمی تیره تر از پوست اطراف خود کند. این می تواند کلوئید را بیشتر کند. برای جلوگیری از تغییر رنگ، در طول روز کمتر در معرض آفتاب باشید. آنها مسری یا سرطانی نیستند. زخم های کلوئیدی بعضی اوقات می توانند پس از آسیب های جزئی پوست مانند سوختگی، زخم های آکنه و حتی حشرات مرغ ایجاد شوند، اما گاهی اوقات می توانند به طور خود به خود بدون هیچ گونه سابقه آسیب های پوستی اتفاق بیفتند. اگر پیش از این دچار زخم کلوئیدی شده اید، بیشتر احتمال دارد مجدد آن را دریافت کنید.
عوامل خطر چیست؟
افراد مبتلا به پوست تیره ۱۵ برابر احتمال ابتلا به مشکلات مربوط به کلوئید را دارند، در حالی که افرادی که دارای نژاد آفریقایی، اسپانیایی و آسیایی هستند بیشترین خطر را دارند. کلوئیدها در زنان و مردان به یک اندازه رایج است. جوانان بین ۱۰ تا ۳۰ ساله بیشتر احتمال دارد که آن را توسعه دهند. کلوئید در کودکان و سالمندان کمتر رایج است. اگرچه افراد مبتلا به پوست تیره تر احتمال دارد که آنها را توسعه دهند، کلوئید ها می توانند در افراد دارای پوست مختلف ایجاد شوند. در بعضی موارد به نظر می رسد، کلوئیدها در خانواده ها اتفاق می افتد. در مطالعات هنوز ژن های دقیق مسئول این مشکل مشخص نشده است.
آیا می توانید از زخم های کلوئیدی جلوگیری کنید؟
شما نمی توانید به طور کامل از زخم های کلوئیدی جلوگیری کنید، اما می توانید از هر گونه برش های عمدی یا شکاف در پوست، مانند خالکوبی یا سوراخ کردن، از جمله بر روی گوش ها جلوگیری کنید.
درمان آکنه احتمال ابتلا به زخم های آکنه را کاهش می دهد.
اجتناب از جراحی جزئی پوست در مناطقی که بیشتر در معرض زخم های کلئوئید قرار دارند مانند سینه نیز می تواند به جلوگیری از ایجاد کلوئید کمک کند.
درمان برای زخم های کلئوئیدی
درمان های متعددی وجود دارد، اما مشخص شده است هیچ یک موثرتر از بقیه نیست. درمان می تواند دشوار باشد و همیشه موفق نیست. درمان هایی که ممکن است کمک به صاف کردن کلوئید کمک کند عبارتند از:
- تزریق استروئید
- استفاده از نوار استریو آغشته به مدت ۱۲ ساعت در روز
- استفاده از ورقه ژل سیلیکون برای چند ماه
گزینه های دیگر عبارتند از:
- کلوئید های اولیه را با نیتروژن مایع برای جلوگیری از رشد آنها متوقف کنید
- درمان لیزر برای کاهش قرمزی – اما این کار اسکار را هرگز کوچکتر نمی کند
- جراحی، گاهی اوقات پس از رادیوتراپی، برای حذف کلوئید – گرچه کلوئید می تواند رشد کند و ممکن است بزرگتر از قبل شود.
هرگونه کپی برداری با نام وردنگار و لینک دهی مستقیم مجاز است
