افزایش خونریزی قاعدگی – Menorrhagia به عنوان دوره های سنگین و یا خونریزی بیش از حد رحم، که بیش از هفت روز طول می کشد تعریف شده است. تعریف کلاسیک برای منوراژی، از بین رفتن بیش از ۸۰ میلی لیتر خون در هر چرخه است، اما این معیار به دلیل دشواری به دست آوردن اندازه گیری دقیق از بیماران در کلینیک استفاده نمی شود. در عوض، پزشکان از فرکانس تغییر تامپون برای تشخیص بیماری استفاده می کنند. این وضعیت فعالیت های روزمره را مختل می کند و می تواند احساس زنان درگیر را تحریک کند.
شایعترین عارضه مرتبط با منوراژی، کم خونی است که با مقدار گلبول قرمز پایین تر از حد معمول مشخص می شود و بدن را ضعیف و خسته می کند. در بعضی موارد زنان حتی شاهد قاعدگی شدید هستند که نیاز به مداخله پزشکی دارند.
منوراژی با داروها یا درمان های جراحی شامل هیسترکتومی (رفع کامل رحم)، قابل درمان است. انتخاب درمان به علائم، سن بیمار، سایر عوامل سلامتی و قصد به دنیا آوردن فرزندان بستگی دارد.
منوراژی ۳۰% از زنان باروری در ایالات متحده را تحت تاثیر قرار می دهد. ۳۰٪ از هیسترکتومی های انجام شده قبل از ۶۰ سالگی به علت منوراژی بوده است.
علل و عوامل خطر افزایش خونریزی قاعدگی
علت دقیق منوراژی شناخته شده نیست، اما عدم تعادل در مقدار هورمونهای پروژسترون و استروژن زن نقش مهمی دارد. موارد زیر عوامل شناخته شده و عوامل خطر برای منوراژی هستند:
عدم تعادل هورمونی: هورمون های استروژن و پروژسترون چرخه قاعدگی را در زنان تنظیم می کنند و مسئول ضخیم شدن پوشش داخلی رحم (اندومتریوم) می باشند. ریزش این پوشش باعث خونریزی همراه با یک دوره می شود. عدم تعادل در سطوح استروژن و پروژسترون می تواند منجر به ضخیم شدن بیش از حد آندومتر و خونریزی شدید تر شود. تخمدان های ناکارآمد می توانند این اختلال را با مهار تولید پروژسترون ایجاد کنند.
سن: دختران در اولین سال قاعدگی و زنان نزدیک به یائسگی (سن ۴۰-۵۰ سالگی) به احتمال زیاد دچار سیکل قاعدگی نامنظم بدون تخمک گذاری (آزاد شدن تخمک) هستند. این به طور مستقیم مقدار هورمون پروژسترون را کاهش می دهد و در طول قاعدگی خونریزی شدید ایجاد می کند.
تومورهای رحم: رشد خوش خیم تومورها در رحم مانند پولیپ ها و فیبروئیدها، که در زن بارور مشاهده می شود، می تواند باعث خونریزی شدید قاعدگی شود. سرطان های رحم، تخمدان و گردن رحم نیز منجر به ایجاد منوراژی می شوند.
عوارض بارداری: سقط جنین یا حاملگی خارج رحمی (جایی که تخم های بارور شده را در داخل لوله فالوپی به جای رحم ایمپلنت می کنند) همچنین می تواند منوراژی را ایجاد کند.
دستگاه داخل رحمی (IUD): IUD یک دستگاه ضد بارداری کوچک است که به رحم وارد می شود. خونریزی شدید رحمی یک اثر جانبی شناخته شده از IUD است.
اختلالات خونریزی بیماری Von Willebrand VWD)) یا اختلالات عملکرد پلاکتی، شرایط ارثی هستند که در آن پروتئین های خاص مورد نیاز برای لخته شدن خون وجود ندارد، از این رو خطر ابتلا به منوراژی بیشتر است.
اختلالات دیگر: بیماری التهابی لگن، کبد، کلیه یا بیماری تیروئید و آندومتریوز و آدنومیزها (شرایط مختلفی که سبب رشد غیرطبیعی بافت اندومتر می شوند) ممکن است منوراژی را افزایش دهند.
داروها: داروهای ضد التهابی و ضد انعقادی خطر ابتلا به دوره سنگین و یا طولانی مدت را ایجاد می کنند.
علائم افزایش خونریزی قاعدگی
علائم زیر ممکن است منوراژی را نشان دهند.
- چسباندن چند لایه بهداشتی یا تامپون در ساعت
- نیاز به دو لایه بهداشتی برای رفع خونریزی رحمی
- بیدار شدن در شب برای تغییر لایه های بهداشتی یا تامپون ها
- خونریزی طولانی مدت که بیش از یک هفته طول می کشد
- لخته شدن خون زیاد
- عدم توانایی انجام فعالیت های روزانه و روزمره
- خستگی و ضعف (نشانه های کم خونی)
تشخیص افزایش خونریزی قاعدگی
عبارت “خونریزی شدید” برای مصاحبه توسط بیماران استفاده شده است و برای تشخیص مونوراژیا قابل اندازه گیری نیست. اکثر زنان مبتلا به این بیماری، خونریزی دارند که بیش از ۷ روز طول می کشد (۴ تا ۵ روز معمول است) و بیش از ۲-۳ قاشق غذاخوری خون از فرد خارج می شود. نیاز به تغییر لوازم بهداشتی تقریبا هر ساعت یک علامت تشخیصی کلیدی منوراژی است. سایر آزمایشاتی که برای تشخیص منوراژی انجام می شود عبارتند از:
آزمایش خون. برای بررسی کمبود آهن (علامتی از کم خونی) و سایر شرایط مرتبط با منوراژی، مانند بیماری تیروئید و اختلالاتی که بر لخته شدن خون اثر می گذارد، آزمایش خون انجام می شود.
آزمون پاپ: در طی یک آزمایش پاپ، سلول های گردن رحم برای علائم عفونت، التهاب و سرطان جمع آوری می شوند.
بیوپسی آندومتر: نمونه های بافتی از پوشش آندومتر جمع آوری شده و برای علائم التهاب، سرطان و سایر اختلالات آزمایش شده است. این روش باعث درد و ناراحتی مشابه انقباض قاعدگی می شود.
تصویربرداری: آزمایش اولتراسوند از امواج صوتی برای تولید تصویر رحم، لگن و تخمدان استفاده می کند و می تواند به پزشکان کمک کند تا اختلالات فیزیکی را تشخیص دهند. در یک روش مرتبط با sonohysterography، قبل از انجام اولتراسوند، مایع در رحم تزریق می شود. مایع تزریقی اجازه
می دهد تا تصویری دقیق تر از دیوار رحم، در مقایسه با یک سونوگرافی منظم ایجاد شود.
هیستروسکوپی: این آزمون امکان ایجاد تصویر مستقیم از رحم را از طریق یک دوربین کوچک که در مهبل و دهانه رحم قرار داده شده است، می دهد.
درمان افزایش خونریزی قاعدگی
طیف وسیعی از درمان ها برای کاهش نشانه های منوراژی یا بهبود آن در دسترس است. انتخاب نوع درمان به سن بیمار، تاریخ پزشکی، نتیجه ایده آل و برنامه های آینده برای داشتن فرزندان بستگی دارد. جراحی به طور کلی برای بیمارانی که به درمان های دارویی پاسخ نمی دهند، در نظر گرفته می شود.
هورمون درمانی: قرصهای ضد بارداری خوراکی، قرص های ضد بارداری هورمونی و هورمون (استروژن و پروژسترون) می توانند خونریزی را با بازگرداندن تعادل مناسب هورمون ها و دوره های منظم تر انجام دهند.
سایر مواد دارویی: مکمل های آهن می توانند کمبود آهن مرتبط با کم خونی را بهبود بخشند. داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی NSAID) ها) مانند ایبوپروفن می توانند گرفتگی قاعدگی و میزان خونریزی را کاهش دهند. داروهایی که به کاهش خون لخته شده یا از بین بردن لخته شدن کمک می کنند برای بیماران مبتلا به اختلالات لخته شدن خون در دسترس هستند.
حذف فیبروئیدها: خونریزی شدید ناشی از فیبروئیدها را می توان با کاهش فیبرویید درمان کرد. آمبولیسسیون شریان خون رحم را به فیبرویید قطع می کند، در حالی که تخلیه سونوگرافی متمرکز باعث تخریب بافت فیبروتیک با استفاده از امواج صوتی می شود. هر دو روش کمک می کند تا اندازه فیبروئیدهای مشکل ساز کاهش یابد. فیبروئید های رحم همچنین می توانند با استفاده از یک روش به نام myomectomy برداشته شوند، که از طریق برش های کوچک در معده یا با هدایت ابزار جراحی از طریق واژن و گردن رحم انجام می شود.
حذف آندومتر: برداشتن یا نازک شدن پوشش اندومتر می تواند باعث کاهش خونریزی شدید در زنان
مبتلا به منوراژی شود. در حذف اندومتر بافت تخریب می شود، در حالیکه در بافت انسدادی اندومتر فیزیکی از بین می رود. به زنان استفاده کننده از این روش ها توصیه می شود باردار نشوند.
انحلال و کورتاژ (D & C): این روش با از بین بردن بافت پوشش رحم، خونریزی قاعدگی را کاهش می دهد. ابتدا، دهانه رحم (باز) و سپس ابزار جهت خراش دادن یا مکش کردن بافت وارد می شود. درمان های متعدد D & C ممکن است لازم باشد اگر علائم منوراژی دوباره رخ دهد.
هیسترکتومی: زنان که از علائم منوراژیا رنج می برند و نمی خواهند باردار شوند، ممکن است هیسترکتومی را در نظر بگیرند که حذف کامل رحم است. پس از هیسترکتومی چرخه قاعدگی یک زن متوقف می شود و دیگر نمی تواند باردار شود. این روش تحت بیهوشی عمومی انجام می شود و نیاز به بستری دارد.
جلوگیری از افزایش خونریزی قاعدگی
در حال حاضر هیچ راهی برای جلوگیری از تعداد زیادی از علل ایجاد منوراژی وجود ندارد. احتمال ابتلا به بیماری التهابی لگنی که عامل خطر شناخته شده برای منوراژی است، می تواند با اجتناب از مقاربت جنسی و فعالیت های دیگر که باعث عفونت می شود، کاهش یابد.
هرگونه کپی برداری با نام وردنگار و لینک دهی مستقیم مجاز است
