اگر کودک شما این علائم را دارد، ممکن است بیش فعالی داشته باشد

حتما کودکانی را در اطراف خود دیده اید که بیش از حد معمول دارای جنب و جوش و حرکت هستند و به اصطلاح از دیوار راست بالا می روند! امروزه این عارضه با نام بیش فعالی در کودکان شناخته می شود. در این مقاله از سایت ورد نگار، قصد داریم به بررسی علل، درمان، نحوه برخود با کودکان بیش فعال بپردازیم. با ما همراه باشید.

بیش فعالی در کودکان چه علائمی دارد؟

همه نوزادان گریه می‌کنند و گاهی اوقات آرام کردن آن‌ها را بسیار دشوار است. گریه بیش از حد، به گریه شدید، ناخوشایند، غیر قابل آرام کردن و بدون هیچ دلیل ظاهری در سه ماه اول زندگی نوزاد گفته می‌شود. نوزادانی که مشکل خواب دارند، به سختی در شب به خواب می‌روند و خواب کامل در طول شب ندارند. مشکلات تغذیه‌ای نیز شامل استفراغ کردن، بی اعتنایی به غذا، کم اشتهایی و مشکلات بلع است.

اگر در مورد شرایط نوزاد خود نگران هستید، با پزشک متخصص کودکان صحبت کنید، زیرا ممکن است مشکل نوزاد به سادگی یک ریفلاکس ملایم و قابل درمان باشد.

در برخورد با کودک بیش فعال چه باید کرد؟

چگونه دریابیم که نوزاد رفتاری طبیعی دارد یا رفتار او علائم بیش فعالی در نوزادان و نشان دهنده مشکلات رفتاری مانند بیش فعالی در آینده است؟

جنیفر واکر و همکارش لورا هانتر در کتاب مادران و راهنمای مراقبت‌های اولیه از نوزاد بیان می‌کنند: “اگر نوزادان به مدت شش ساعت و یا بیشتر در روز گریه کنند و مشکل در تغذیه و خوابیدن داشته باشند، ممکن است شرایط خانه برایشان استرس زا باشد و در خانه در معرض فشار روحی باشند”.

البته گریه و بی قراری در ساعت‌های ۶ تا ۹ شب، شامل این بازه زمانی نمی‌شود. واکر می‌گوید. “نوزادان نیاز دارند روزانه مقدار انرژی مشخصی را تخلیه کنند.”

 در نظر داشته باشید که هر نوزادی با توجه به سن و ویژگی‌های خود، روال روزانه منحصر به فردی دارد و بایستی نسبت به آن آگاهی پیدا کنید. برای نمونه پس از دو هفته اول تولد، تا سه ماهگی نوزاد، فواصل شیردهی به هر ۲.۵ تا ۳ ساعت می‌رسد و خواب شبانه به ۴.۵ تا پنج ساعت پیوسته در طول شب می‌رسد. پس از این مدت، خواب شبانه ۹ تا ۱۲ ساعت می‌شود.

گاهی اوقات رفع مشکلات اولیه نوزاد، از بروز مشکلات رفتاری در آینده پیشگیری می‌کند. به نظر واکر، قنداق کردن نوزادانی که کمتر از ۳ ماه سن دارند، باعث بهبود خواب آنان می‌شود. هم چنین او می‌گوید: “نوزادان به دلایل بسیاری گریه می‌کنند و گرسنگی تنها دلیل آن نیست؛ بنابراین بهتر است با تنظیم ساعات خواب و شیردهی و حفظ سلامت جسمی و روانی نوزاد، از بروز مشکلات رفتاری او در آینده پیشگیری کنید.”

علامت های بیش فعالی در کودکان

تعدادی از علائم مربوط به بیش فعالی و اختلال توجه و تمرکز شامل موارد زیر است:

*کودک غالباً با دست هایش بازی می کند و در جایش می لولد.

*کودک معمولاً کلاس را ترک می کند.

*غالباً می دود یا می پرد.

*اغلب بازی یا فعالیت هایش پر سروصداست.

*به نظر می رسد کودک همیشه در حال حرکت است.

*زیاد صحبت می کند.

*از توجه به جزئیات ناتوان است.

*اغلب قادر به پیگیری دستوران یا اتمام کارها نیست.

*اغلب وسایل خود را گم می کند.

اگر کودک شما این علائم را داشته باشد، ممکن است بیش فعال باشد

برای کودکی با اختلال بیش فعالی ـ کم توجهی انجام برخی رفتارها ممکن است سخت تر باشد. حال بهتر است این سوال ها را از خودتان بپرسید:

* آیا زمانی که از کودک تان می خواهید کاری انجام دهد مشکلی در شنیدن دارد؟

* آیا او نسبت به دیگر کودکان سریع تر هیجان زده می شود؟

* آیا خانه شما در زمان غذا خوردن، به خواب رفتن، شستن دندان ها و دیگر کارها به میدان جنگ بدل می شود؟

* آیا معلم شما نسبت به رفتار کودک شما در مدرسه نگران است.

* زود تمرکزش را از دست می دهد و فراموش کار است؟

علت بیش فعالی چه می تواند باشد؟

بیشتر مطالعات نشان می دهد اختلال بیش فعالی موروثی است. اما در سال های اخیر تحقیقات از ارتباط این اختلال با مواد سمی محیطی مانند بیس فنول A و فتالات (مهمترین مواد در تولید مواد آرایشی، پلاستیک، پرده حمام) و همین طور حشره کش ها خبر می دهد. این علم بسیار جدید است و تحقیقات همچنان باید ادامه پیدا کند. کودکان نسبت به مواد سمی محیط حساس هستند و باید نسبت به مواجهه آنها با این مواد دقت شود. چندین دلیل دیگر برای ابتلای کودک به اختلال بیش فعالی می توان در نظر گرفت که از جمله می توان به ژنتیک، آسیب کوچک مغزی در زمان تولد یا حتی استرس و نگرانی دوران بارداری اشاره کرد.

بیش فعالی در دختران بیشتر است یا پسران؟

پسران سه برابر دختران در معرض این اختلال هستند و به طور معمول دختران ۵ سال بعد از پسران تشخیص داده می شوند. دختران بی نظم و ساکت کمتر به چشم می آیند حتی اگر اختلال شان به اندازه پسران باشد.

بی توجهی و نادیده گرفتن موضوعات پیرامون از علائم اختلال در دختران مبتلا به بیش فعالی است. در پسران به جای آن انجام و بروز حرکات و رفتارهای متفاوت و غیرمنطقی بدون انگیزه قبلی و برنامه عاری از فکر انتظار می رود.

در دوران دبستان دخترانی با اختلال بیش فعالی، کودکانی کم دقت یا بی دقت هستند، همچنین در آموختن مهارت های آموزشی و حل مسائل ضعیف بوده و به جزئیات و موضوعات محیط پیرامون خود توجه ندارند، کمتر توجه می کنند و با تمام کردن کارها مشکل دارند اما آنها معمولاً پرخاشگر نیستند. دختران قرار نیست کیف مدرسه شان را در زمین بازی جا بگذارند یا دفتر مشق شان کثیف باشد.

تشخیص بیش فعالی

هیچ آزمایشی وجود ندارد که با انجام آن بتوان گفت کودک دچار بیش فعالی است. اما اغلب پزشکان با تاریخچه خانوادگی، جزئیات پرسش هایی که انجام می دهند و بررسی رفتار کودکان و میزان اهمیت آن براساس سن و سال او سعی می کنند تشخیص صحیح را داشته باشند.

با صحبت کردن با کودک، والدین و معلمان و اگر لازم باشد مادربزرگ و پدربزرگ و اقوام پزشکان می توانند تعیین کنند علائم با توجه به سن کودک متناسب است یا مشکل جدی وجود دارد. آنها باید عواملی مانند عصبانیت، اختلال یادگیری، افسردگی، طلاق یا بیماری یکی از اعضای خانواده را هم در نظر بگیرند.

درمان دارویی بیش فعالی کودکان چیست؟

دارو درمانی به همراه روان درمانی و تغییراتی که در زندگی روزانه کودک ایجاد می شود می تواند شرایط را بهبود دهد. داروها زمانی که با رفتار درمانی همراه شوند می توانند پرخاشگری و بی توجهی کودک را به میران زیادی بهبود دهند. دارو درمانی زمانی پیشنهاد می شود که تعداد علائم کودک براساس سنش مشخص شود و تنها زمانی از دارو استفاده می شود که کودک واقعاً نیاز داشته باشد

. در کودکانی که علائم متوسط تا شدید این اختلال را دارند دارو درمانی کمک کننده است. در علائم خفیف تر معمولاً از مشاوره درمانی استفاده می شود. اما دارویی که برای یک کودک کارساز بوده است نمی تواند برای دیگری هم همان نتیجه را داشته باشد. به همین دلیل پزشکان نظارت زیادی بر کودک دارند تا بتوانند ترکیب مناسب را پیدا کنند. مشخص نیست چرا اما کودکانی که در یک سن خاص دارویی را تحمل نمی کنند ممکن است چند سال بعد به خوبی به همان دارو جواب دهند.

گردآوری: وردنگار