نشانگر زیستی یا بیومارکر چیست؟ بررسی بیومارکرهای التهابی مرسوم و فعالیت بدنی

 بیومارکر : در زمینه ی مهندسی پزشکی بیومارکرها بعنوان نوعی شاخص درنظر گرفته می شوندکه معمولا از نمونه های بیماران بدست آمده و بصورت کمی یا کیفی بوسیله ی ابزار آلاتی اندازه گیری و ارزیابی می شوند.

دسته بندی های متنوعی در ارزیابی بیومارکرها از نظر کاربرد و روش ها وجود دارد. یک نمونه ی زیستی می تواند مانند خون و ادرار، نمونه های بافتی و غیره  از یک فرد بیمار یا یک فرد سالم جمع آوری شود. از طرفی نمونه های زیستی (بیومارکرها) می توانند از طریق روش های آزمایشگاهی و تست های کلینیکی   مانند میزان فشار خون ،تعیین چربی و قند خون، یا تست های تصویری مانند نوار قلب، اسکن قلب، اکو تهیه شوند.

بیومارکرها نقش مهمی را در پایه های مطالعات تحقیقی امیدوارکننده و همچنین  در کلینیک ها از یک تشخیص روتین و روزمره تا پیش آگهی و درمان ایفا می کنند.

یک شاخص زیستی(بیومارکر)ایده آل چیست؟

بصورت ایده آل بیومارکرها به سطوح مختلف بیماری یا حالت های سلامتی، شدت و مدت فعالیت های بدنی، درجه ی بیماری وپروسه ی بیماریزایی (پاتوژنز) و تاتاثیرات محیطی و مداخلات درمانی و غیره مرتبط هستند. بعلاوه بیومارکر ایده آل بر اساسFDA خصوصیاتی دارد.

 

۱-  غیرتهاجمی و قابل دسترس؛ بطور ایده آل نمونه گیری باید به روشی انجام شود که کمترین خطر را داشته باشد (مرگبار نباشد).

 

۲- حساسیت بالا و ویژه؛یکی از خصوصیات بیومارکر این است که ابزاری برای تشخیص و راهنمای درمان و راهکاری برای کلینیک های درمانی می باشد.از مهمترین شاخصه های بیومارکرها حساسیت بالا و ارزان و دامنه ی وسیع کاربرد آنها می باشد. فقدان حساسیت از دلایل اولیه کاهش ارزش یک بیومارکر است.

۳-  ارزش هزینه ؛ یک بیومارکر ایده آل باید قابل استناد در همه جا باشد.

بیومارکر التهابی مرسوم و فعالیت بدنی دریک نگاه

 

بیومارکرهای التهابی ارزیابی فعالیت های بدنی را امکان پذیر می سازد.

باتوجه به تاثیرات متنوع فعالیت های بدنی و فاکتورهای حدواسط التهابی، در این قسمت  بر کاربردها و محدودیت های بیومارکرهای التهابی به منظور ارزیابی  چندگانه ی جوامع آماری مطالعات ورزشی، تمرکز خواهیم کرد.

بعضی مطالعات، فواید فعالیت های بدنی را در بازتوانی بیماران به ویژه بیماران قلبی گزارش کرده اند.

Beavars و همکارانش تاثیرات فعالیت های ورزشی طولانی مدت(۶  تا ۱۲ ماهه را در بیومارکرهای التهابی در افراد سالخورده ارزیابی کردند.

در این مطالعه یک دسته از بیومارکرها شامل خانواده ی اینترلوکین های  وابسته به سایتوکین ها (IL-Ira-IL-2sRa-IL-6sR-IL-8I-,IL-ILsRll-,IL15) و آدیپونکتین و TNFaمورد اندازه گیری قرار گرفتند.

آنها متوجه شدند که IL8 تنها بیومارکری بود که در این افراد تحت تاثیر فعالیت بدنی قرار گرفت.

نتیجه ی مشابهی در یک مطالعه در فعالیت فیزیکی کوتاه مدت مشاهده شد.

Luna و همکارانش ثبات بیومارکرها در فعالیت های ورزشی کوتاه مدت در مردان میانسال را مورد بررسی قرار دادند. بر اساس یافته های آنها تغییر روش های ورزشی (تغییر شدت بالای فعالیت ورزشی و انجام  ورزش های روزانه) تاثیری بر  CRP یا IL6وTNFa ندارد و این مارکرهای التهابی، باثبات هستند و به ندرت تحت تاثیر رفتارهای ورزشی قرار می گیرند.

بطور برجسته ای آخرین داده ها و اطلاعات پیشنهاد می کنند که بیومارکرهای التهابی ممکن است تحت تاثیر فعالیت بدنی شدید قراربگیرند.

یک پژوهش دیگر گزارش  متفاوتی داده است. در این مطالعه تفاوت در مطالعات پیشین وجود دارد و نویسنده تغییرات vo2max را بعنوان اولین بازده  انتخاب کرد و تغییرات بیومارکرها (افزایش یا کاهش در سطح بیومارکرها) را نسبت به فعالیت های ورزشی متنوع تعیین کرد.

بیومارکرهایی که در این تحقیق مورد ارزیابی قرار گرفتند شامل IL1BIL10,IL6,TNFa,hs-CRp ومولکول چسبنده ی قابل حل (SICA-1) و نسبت IL10  بهTNFa  در گردش خون محیطی بود.

داده ها به روشنی مشخص کرد که یک تمرین واحد پرشدت سبب افزایش IL6 و نسبتIL6 به IL10 و نیز ورزش کم شدت می تواند سطحSIcAM  را کاهش بدهد.

اختصاصی وردنگار: ارجاع تنها با نام وردنگار ، نویسنده و لینک دهی مستقیم مجاز است.