تب بیش از اندازه، یک علامت بیماری یا عفونت است. محققان ادعا می کنند، وقتی بدن در معرض دمای بالا قرار می گیرد مجموعه ای از مکانیسم هایی که سیستم ایمنی بدن ما را کنترل می کند، فعال تر می شوند. هنگامی که ما سالم هستیم، دمای بدن ما در حدود ۳۷ درجه سانتی گراد (۹۸.۶ درجه فارنهایت) است.
اما هنگامی که بدن ما با یک عفونت یا ویروس مواجه می شود، دمای بدن اغلب افزایش می یابد و ما تب را تجربه می کنیم. تب کم با افزایش جزئی دمای بدن تا حدود ۳۸ درجه سانتیگراد (۱۰۰.۴ درجه فارنهایت)، با افزایش بیشتر به حدود ۳۹.۵ درجه سانتی گراد (۱۰۳.۱ درجه فارنهایت) به عنوان “تب بالا” مشخص می شود.
نقش تب هنگام بیماری
برای مثال، هنگامی که ما به آنفولانزا مبتلا می شویم، ممکن است با تب و ضعف ملایم و گهگاه ناراحت کننده کنار بیاییم و بسیاری از ما به دنبال درمان های طبیعی یا غیرمستقیم در برابر آن هستیم. تب همیشه نشانه بدی نیست؛ شما ممکن است حتی شنیده باشید که تب های خفیف یک نشانه خوب است که سیستم ایمنی بدن شما در حال انجام کار است. اما تب فقط یک واکنش جانبی از سیستم ایمنی بدن ما نیست. در حقیقت، این دور از ذهن است: دمای بدن بالا می رود و مکانیسم های سلولی اطمینان حاصل می کند سیستم ایمنی اقدام مناسب را علیه ویروس یا باکتری های متخلف انجام می دهد.
بنابراین، محققان از دو دانشگاه علمی در انگلیس و دانشگاه وارویک در کالنتری و دانشگاه منچستر اینطور اظهارنظر می کنند. محققان ارشد پروفسور دیوید رند و مایک سفید رهبری تیم های ریاضیدانان و زیست شناسان را برای درک اینکه چه فرآیندی در زمان بروز تب در سطح سلولی اتفاق می افتد. یافته های آنها که اخیرا در PNAS منتشر شده است، نشان می دهد که درجه حرارت بالاتر بدن ناشی از فعالیت پروتئین های خاصی است که به نوبه خود ژن هایی را که مسئول پاسخ ایمنی بدن هستند را به طور موقت بیدار می کند.
مسیر سیگنالینگ حساس به دما
یک مسیر سیگنال دهنده به نام فاکتور هسته ای کاپا ((NF-κBنقش مهمی در پاسخ به التهاب بدن در زمینه عفونت یا بیماری دارد. NF-κB پروتئین هایی هستند که به تنظیم ژن و تولید سلول های ایمنی خاص کمک می کنند. این پروتئین ها به حضور مولکول های ویروسی یا باکتریایی در سیستم بدن فرد پاسخ می دهند و این زمانی است که آنها شروع به تعویض ژن های مرتبط با پاسخ ایمنی در سطح سلولی می کنند.
فعالیت NF-κB با وجود بیماری های خود ایمنی مانند پسوریازیس، بیماری کرون و آرتریت تحت کنترل است. محققان خاطرنشان می کنند که فعالیت NF-κB به کاهش دمای بدن کمک می کند. اما هنگامی که درجه حرارت بدن بیش از ۳۷ درجه سانتیگراد (۹۸.۶ درجه فارنهایت) افزایش می یابد، تمایل دارد که شدیدتر شود.
چرا این اتفاق می افتد؟ پاسخ آنها بر اساس فرضیات میتواند با نگاهی به پروتئین شناخته شده ای با عنوان A20، کد شده توسط ژن با همین نام بررسی شود. گاهی اوقات A20 بعنوان “دروازه بان” پاسخ های التهابی شناخته می شود و این پروتئین رابطه ای پیچیده با مسیر سیگنالینگ NF-κB دارد. NF-κB بر روی ژنی که پروتئین A20 را تولید می کند، سوییچ میکند، اما پروتئین، به نوبه خود، فعالیت NF-κB را تنظیم می نماید به طوری که آن را به طور مناسب آهسته یا تشدید نماید.
پروتئینی که واکنش پذیری بدن به دما را تغییر می دهد
محققان شرکت کننده در مطالعه جدید این سوال را مطرح کردند که آیا مسدود کردن اظهار ژن A20 بر روی عملکرد NF-κB تاثیر می گذارد؟ آنها با اطمینان کافی دریافتند که در غیاب پروتئین A20، فعالیت NF-κB دیگر به تغییرات دمای بدن واکنش نشان نمی دهد و بنابراین فعالیت آن در موارد تب افزایش نمی یابد.
این یافته ها همچنین ممکن است مربوط به تغییرات طبیعی دمای بدن باشد که بدن ما هر روز در معرض آن قرار می گیرد و این که چگونه ممکن است بر پاسخ ما به بیماری ها تاثیر بگذارد. همانطور که پروفسور رند توضیح می دهد، ساعت بدن ما دمای داخلی ما را تنظیم می کند و نوسانات خفیف را حدود ۱.۵ درجه سانتیگراد (۳۴.۷ درجه فارنهایت) در یک زمان در طول بیداری و خواب انجام می دهد. بنابراین، او می گوید: “درجه حرارت بدن پایین تر در طول خواب ممکن است توضیح جالبی در مورد اینکه چگونه تغییر شیفت کاری، واکنش به مدت طولانی پرواز باهواپیما یا اختلالات خواب موجب افزایش بیماری التهابی می شود.”
محققان دریافتند که بسیاری از ژن های بیان شده که توسط NF-κB تنظیم شده اند، نسبت به دما حساس نیستند. محققان دریافتند که ژن های معینی – که نقش مهمی در ایجاد التهاب بازی می کردند و ارتباطات سلولی را تحت تأثیر قرار دادند، در واقع نسبت به دماهای مختلف واکنش های متفاوتی را ارائه دادند. همچنین یافته ها نشان می دهد که توسعه مصرف مواد مخدر برای هدف قرار دادن مکانیزم های حساس به دما در سطح سلولی می تواند به ما در تغییر الزامات بدن در صورت نیاز کمک کند.
” دیرزمانیست که برای ما شناخته شده است که بیماری های آنفلوآنزا و سرماخوردگی در زمستان، زمانی که درجه حرارت خنک تر است، بدتر می شود. همچنین موش هایی که در دمای بالا زندگی می کنند کمتر از التهاب و سرطان رنج می برند. این تغییرات اکنون می تواند با پاسخ های متفاوت سیستم ایمنی بدن در برابر در معرض دماها و درجه حرارت های مختلف قرار گرفتن، مرتبط باشد. “
اختصاصی وردنگار – هرگونه کپی برداری با نام و لینکدهی مستقیم مجاز است
