با توجه به مطالعات اخیر، افراد ممکن است بیشتر در اثر بیماری آنفولانزا یا ویروس تنفسی دیگر در صورتی که وزن کمی دارند یا در وزن خیلی بالایی دارند در بیمارستان بستری شوند.
خطر بستری شدن در اثر آنفولانزا
داده‌های Observational برای این مطالعه از شش بیمارستان در مکزیک حاصل شد و آن‌ها ۴،۷۷۸ نفر را با علائم بیماری آنفلوآنزا تحت پوشش قرار دادند.
برخی از این افراد برای درمان خود در بیمارستان بستری شدند و برخی از آن‌ها به عنوان بیماران سرپایی تحت مداوا واقع شدند.
نتایج این مطالعه نشان داد که:
- ۴۳ درصد مردم بیماری شبیه به آنفولانزا دارند.
- ۱۶.۳ درصد انفلانزا داشتند.
- ۲۰ درصد مبتلا به بیماری های تنفسی بودند.
- ۲۸.۵ درصد ” هیچ ویروس تنفسی نداشتند.
هنگامی که دانشمندان خطر بستری شدن در برابر شاخص توده بدنی این افراد (BMI)را رسم کردند، برای بزرگسالان، شکل “U” را روی نمودار شکل داد.
پایین ترین خطر بستری شدن برای کسانی بود که BMI نرمال و معمولی داشتند و بالاترین خطر برای کسانی بود که در پایین‌ترین و بالاترین میزان BMI بودند.
کودکانی که به عنوان تمام افراد زیر ۱۹ سال تعریف شده‌اند، ۳۲ درصد از افراد این مطالعه را تشکیل می دادند. با این حال، دانشمندان هیچ ارتباط شفافی بین BMI و بیماری‌های شدید آنفولانزا مانند، در این گروه را ندیدند.
محقق ارشد این مطالعه دکتر جان اچ. Beigel. او برای شرکت تحقیقات پزشکی Leidos کار می‌کند، شرکتی که تسهیلات آزمایشگاه ملی را برای موسسه ملی بیماری های عفونی و تنفسی (NIAID)در Bethesda اداره می‌کند.
نشریه Influenza و دیگر ویروس‌های تنفسی اکنون مقاله‌ای در مورد این مطالعه منتشر کرده‌اند.
BMI و چاقی
BMI از اندازه وزن بر کیلوگرم تقسیم بر مجذور قد آن‌ها در متر به دست می آید. از آنجا که اندازه‌گیری آسان است، محققان اغلب از BMI برای کشف خطرات سلامتی مربوط به وزن در سطح جمعیت یا در گروه‌های بسیار بزرگ استفاده می کنند.
مرکز کنترل و پیش‌گیری بیماری‌ها (CDC)، میزان BMI را برای بزرگسالان اینگونه تعریف می کند:
- وزن کم، BMI کم‌تر از ۵ تا ۱۸ است
- وزن نرمال، بی ام ای در حدود ۲۴.۹ است.
- اضافه وزن، بی ام ای بین ۲۵ – ۲۹.۹ است.
- چاقی بی ام ای بالاتر از ۳۰ است.
یک سیستم مشابه برای کودکان و نوجوانان بین سنین ۰ تا ۱۹ سال وجود دارد، به جز اینکه مقادیر آن بستگی به سن و جنسیت دارد.
سازمان بهداشت جهانی از همان BMI استفاده می‌کند، اما نه همه آن‌ها. به عنوان مثال، آن‌ها از عبارت “پیش از چاقی” به عنوان “اضافه‌وزن” برای BMI استفاده می‌کنند که ۲۵.۰ تا ۲۹.۹. است.
مطالعات جمعیت، اضافه‌وزن و چاقی را به مرگ زودرس، دیابت، فشار خون بالا، بیماری‌های قلبی عروقی و برخی سرطان‌ها مرتبط دانسته‌اند.
CDC توصیه می‌کند که پزشکان تنها از BMI برای کنترل کردن و نه برای تشخیص بیماری افراد استفاده می‌کنند.
در حالی که یک رژیم غذایی سالم و سبک زندگی می‌تواند باعث ایجاد فرد مبتلا به وزن کم شود، بنابراین می‌تواند اختلالات، سو تغذیه و دیگر شرایط سلامتی را نیز بوجود آورد. در یک گزارش در سال ۲۰۱۷ از یک مطالعه نروژی از ۳۰،۰۰۰ نفر، نویسندگان این نظر را بیان کردند که وزن کم، “یک گروه نسبتا پیچیده” را تشکیل می‌دهد.
در حقیقت، آن‌ها افراد بیشتری را پیدا کردند که روزانه سیگار می‌کشند و همین تعداد افراد غیر فعال فیزیکی در گروه کم وزن به عنوان گروه اضافه‌وزن هستند.
محققان پشت این مطالعه اخیر، نشان می‌دهند که مقاله آن‌ها اولین مدرک منتشر شده است که اثبات می کند که BMI پایین به شدت با “بیماری آنفولانزا مانند” مرتبط است.
آن‌ها می‌گویند: ” به نظر می‌رسد که کم بودن وزن یک عامل ریسک ثابت در همه شرکت کنندگان بزرگسال با بیماری آنفولانزا مانند است.”
نویسندگان اشاره می‌کنند که “محدودیت قابل‌توجه” مطالعه آن‌ها این بود که اعضای تحت بررسی، تنها افرادی بودند که “به دنبال مراقبت پزشکی از یک بیماری آنفولانزا مانند رنج می بردند. بنابراین این نتایج ممکن است در تحقیقاتی با جامعه بزرگ تر نمایان نشود.
آن‌ها نتیجه گرفتند: ” کلینیک ها باید در هنگام ارزیابی ریسک و تصمیم‌گیری درباره یک دوره درمان [ برای بیماری‌های همه‌گیر] باید یک شاخص توده بدنی در ذهن داشته باشد.”
هرگونه کپی برداری با نام وردنگار و لینک دهی مستقیم مجاز می باشد
