دانشمندان توانستند قدیمی ترین دی ان ای به جای مانده در آفریقا را رمز گشایی کنند

دانشمندان توانستند قدیمی ترین دی ان ای به جای مانده در آفریقا را رمز گشایی کنند

پس از آن که دانشمندان قدیمی ترین مدارک دی ان ای انسانی را که در آفریقا یافت شده مورد بررسی قرار دادند، درک ما از مهاجرت انسان های عصر باستان،  تا حد زیادی، تغییر نموده است. محققان موفق شدند تا مواد ژنتیکی افرادی را که بیش از ۱۵۰۰۰ سال پیش در مراکش زندگی می کردند، مرتب نمایند و دریافتند که این میراث ژنتیکی با جمعیتی که در سواحل دریای مدیترانه و جنوب صحرای آفریقا زندگی می نمودند یکسان است.

این یافته ها نشان می دهد که انسان های عصر سنگی از شمال آفریقا، کشورهای جنوب صحرای آفریقا و خاورمیانه، خیلی زودتر از آنچه در گذشته تصور می شد با هم در تعامل بوده اند. این یافته ها توسط یک تیم بین المللی از دانشمندان، به رهبری یوهانس کراس و چوانگوون جونگ از موسسه ماکس پلانک ارائه شده است.

آقای جونگ اذعان داشت که: “تجزیه و تحلیل ما نشان می دهد شمال آفریقا و خاور نزدیک، حتی در عصر انسان های اولیه نیز، بدون هیچ گونه مانع ژنتیکی بخشی از یک منطقه بودند. این تیم نمونه های دی ان ای   ۹ فرد از فرهنگ Iberomaurusian در تافورالت، را که غاری در شمال مراکش و قدیمی ترین گورستان شناخته شده در جهان است، مورد تجزیه و تحلیل قرار داد.

Iberomaurusians بین ۲۰،۰۰۰ تا ۱۰،۰۰۰ سال پیش می زیسته اند و اولین انسان هایی بودند که در شمال آفریقا ابزار های سنگی ظریفی به نام ریزسنگ را تولید نمودند. Grotte des Pigeons” یک مکان بسیار مهم برای درک تاریخ بشر است که در شمال غرب آفریقا قرار دارد. اهمیت این منطقه بدان علت است که انسان های مدرن اغلب برای دوره های طولانی مدت در طول عصر سنگی و پس از آن در این غارها زیسته اند.

با استفاده از روش های پیشرفته تعیین توالی دی ان ای، این تیم توانست برای اولین بار داده های دی ان ای انسان هایی را که پیش از انقلاب کشاورزی در شمال آفریقا در حدود ۱۰، هزار سال پیش می زیسته اند بازیابی کنند.

آن ها دریافتند که حدود دو سوم از میراث افراد تافورالت به طور دقیق با دی ان ای ناتوفیان های باستانی، فرهنگی که در حدود  یازده هزار و پانصد سال پیش در منطقه مدیترانه شرقی زندگی می کردند، مطابقت دارد. سومین دی ان ای  تافورالت با جمعیت فعلی که در غرب آفریقا زندگی می کنند مطابقت دارد که نشان دهنده تعامل مردم هر دو بخش صحرای افریقا و عدم وجود یک مانع فیزیکی عظیم برای مهاجرت در این خطه می باشد.”هم اکنون مشخص شده است که جمعیت انسان ها با گروه های دیگر، نسبت به ان چه قبلا تصور می شده بیشتر در ارتباط بوده اند.

این امر نشان می دهد که ژنتیک باستانی می تواند به  درک ما از تاریخ بشر کمک کند. اما علی رغم تئوری های قبلی در رابطه با ارتباط ژنتیکی اروپایی های باستانی در سیسیل یا جنوب اسپانیا و Iberomaurusians، این مطالعه تا کنون هیچ شواهدی را کشف ننموده است .

اختصاصی وردنگار – کپی برداری با لینک دهی مستقیم و نام منبع مجاز است