نگاه کردن بیش از ده دقیقه به چشم های یک نفر سبب تغییر احساسات او می شود

نگاه کردن بیش از ده دقیقه به چشم های یک نفر سبب تغییر احساسات او می شود

نگاه کردن : در سال ۲۰۱۵، یک روانشناس ایتالیایی به منظور بررسی تغییر احساسات فرد بدون استفاده از مواد مخدر، از ۲۰ داوطلب خواست تا به مدت ۱۰ دقیقه مستقیما به چشم یکدیگر نگاه کنند. نه تنها این کار کار ساده ای نبود، بلکه کار عجیب و غریبی نیز بود و سبب ایجاد توهمات عجیبی در داوطلبان، مانند مشاهده ی هیولاها، بستگان و خودشان در چهره شان طرف مقابل گردید.

این آزمایش توسط جیووانی کاپوتو از دانشگاه اوربینوو بر روی ۲۰ جوان بزرگسال (از جمله ۱۵ زن)، انجام شد که در یک اتاق کم نور در مقابل پارتنر خود نشسته بودند و تقریبا یک متر از هم فاصله داشتند و باید ۱۰ دقیقه به چشمان طرف مقابلشان نگاه می کردند و خیره می شدند.

روشنایی اتاق به اندازه ای کافی بود تا داوطلبان بتوانند ویژگی های صورت پارتنر خود را به راحتی تشخیص دهند، اما به اندازه ای هم کم بود که آن ها نمی توانستند رنگ های چهره و اطراف را به خوبی تشخیص دهند.

«تجربه مدیتیشن با چشمان باز» به همراه نگاه کردن

و اما گروه کنترل شامل بیش از ۲۰ داوطلب بود که از آن ها خواسته شد تا ۱۰ دقیقه در یک اتاق روشن بنشینند و به رو به رو  خیره شوند، اما صندلی هایشان در مقابل یک  دیوار خالی قرار داشت. به داوطلبان توضیحاتی درباره ی هدف مطالعه داده شده بود و به آنها گفته شد که فقط باید یک «تجربه مدیتیشن با چشمان باز» را انجام دهند و داوطبلین نیز قبول کرده بودند.

پس از گذشت زمانی برابر با ۱۰ دقیقه، از داوطلبان خواسته شد تا پرسشنامه های مربوطه را با توجه به آن چه که در طول آزمایش و  بعد از آن تجربه کرده بودند تکمیل کنند. یک پرسشنامه بر روی علائم متفاوتی که ممکن بود داوطلبان تجربه کرده باشند، تمرکز نمود و یکی دیگر از پرسشنامه ها در مورد آن چه که افراد در چهره پارتنرشان (گروه آزمایش) یا چهره خود (گروه کنترل) مشاهده نموده بودند، سوالاتی را مطرح کرد.
گسیختگی اصطلاحی است که در روانشناسی مورد استفاده قرار می گیرد تا کل تجربیات روانشناختی ای را که فرد بلا فاصله از محیط اطراف خود درک می نماید توصیف کند.

از دست دادن حافظه و نگاه کردن

علائمی مانند از دست دادن حافظه، مشاهده ی همه چیز با رنگ های تحریف شده و یا احساسی مانند قرار گرفتن در جهانی غیر واقعی می تواند سبب بروز یک تروما در فرد شود که با مصرف داروهایی مانند کتامین، الکل و ال اس دی؛ و در حال حاضر، با خیره شدن به صورت طرف مقابل در مدت زمان مشخصی بروز خواهد کرد.

کریستین جارلت  پس از انجام پژوهش در انجمن روانشناسی بریتانیا بیان کرد که.”شرکت کنندگان گروه آزمایش با خیره شدن به چشم طرف مقابل، اعتراف کردند که چیزهای متفاوتی را  بر خلاف آن چه که قبلا تصور می نمودند تجربه کرده بودند.

کاپوتو نیز گزارش داد که در گروه تحقیقاتی در زمینه تحقیقات روانپزشکی، گروه تماس چشمی در تمام پرسشنامه ها چیزهای متفاوتی را نسبت به  گروه کنترل ثبت نموده بودند، که نشان می دهد چیز عجیب  و نا شناخته ای در بدن انسان وجود دارد و لذا ۱۰ دقیقه خیره شدن بدون وقفه تأثیر عمیقی بر روی درک و دیدگاه بصری فرد به جای خواهد گذاشت. نتایج حکایت از آن شواهدی دارند  که   کاپوتو در سال ۲۰۱۰   و در زمانی به دست آورد که آزمایش مشابهی را با ۵۰ نفر از داوطلبینی انجام داد که باید به مدت ۱۰ دقیقه به یک آینه نگاه می کردند.

“توهم عجیب و غریب”و نگاه کردن

 این مقاله تحت عنوان افسانه عجیب و غریب درخشنده آینه گزارش شد و کاپوتو بیان نمود  که پس از کمتر از یک دقیقه، داوطلبان شروع به دیدن چیزهایی نمودند که کاپوتو آن ها را “توهم عجیب و غریب” می نامد. سوزانا مارتینز کاناد و استفن ال  مکنن از آکادمی” علمی آمریکایی در این خصوص بیان نمودند که توصیفات شرکت کنندگان شامل توهمات زیادی در  چهره طرف مقابل همانند دیدن چهره ی خودشان در صورت او، دیدن چهره های والدین زنده یا مرده شان، چهره های ترسناک مانند صورت یک پیرمرد، کودک یا پرتره اجدادشان؛ چهره های حیوانی مانند گربه، خوک یا شیر و حتی موجودات فرا زمینی و هیجان انگیز بود.

آن ها در ادامه توضیح دادند که”همه ۵۰ شرکت کننده در هنگام مواجه شدن با چهره ای که ناگهان نا آشنا به نظر می رسید، احساس تعجب می کردند و ناگهان می ترسیدند. بعضی هم احساس می کردند دارای قدرت فرا زمینی هستند.

به گفته جارت از انجمن روانشناسی بریتانیا، در حالی که  امتیاز گروه تماس چشمی پس از پر کردن پرسشنامه های این آزمایش تنها ۲.۴۵ بالاتر از گروه کنترل بود ( از لحاظ مقیاس پنج نقطه ای استفاده شده از ۰ “هیچ چیز مشاهده نشد تا ۵ اثرات قوی تری مشاهده گردید) کاپوتو می گوید که اثرات این آزمایش نسبت به آن چه که توسط داوطلبان سال ۲۰۱۰  مشاهده شده بود بسیار قوی تر و چشمگیرتر است.

به راستی با خیره شدن به چشم های طرف مقابل چه اتفاقی می افتد؟

مارتینز کاند و مکننی توضیح می دهند که احتمالا ما با چیزی به نام سازگاری عصبی مواجه هستیم، که نشان می دهد چگونه نورون های ما می توانند پاسخ های خود را نسبت به شرایط مختلف متوقف و یا آهسته تر کنند.
این اتفاق هنگامی رخ می دهد که شما به مدت طولانی به یک صحنه یا شیء خیره می شوید، در این شرایط تصور شما شروع به محو شدن می کند تا زمانی که پلک می زنید  یا صحنه تغییر می کند یا حرکات ناخواسته ی چشمی رخ می دهد. در این زمان است که مجددا همه چیز به حالت اولیه باز می گردد. پس می توان این حالت را به گونه ای اختلال پیش آمده در اعصاب دانست.
در آینده انجمن علمی آمریکایی به تجزیه و تحلیل شگفت انگیز تحقیق در این مورد خواهد پرداخت تا بتواند علل ریشه ای این موضوع و نحوه ی برخورد با آن را کشف نماید.

اختصاصی وردنگار – هرگونه کپی برداری با لینک دهی مستقیم مجاز است