جوش یا آکنه و عفونت پوست ناشی از وجود باکتری استافیلوکوک اورئوس است. این باکتری در مناطق گرم و مرطوب پوست، به طور معمول بینی، زیر بغل، چروک بین باسن و ران های داخلی رشد می کند. جوش نیز می تواند زیر پوست گسترش یابد. اگر این اتفاق بیافتد، خوشه ها و آبسه های عمیق تر ی را تشکیل می دهند که ممکن است پوست را خراب کند.
اندازه و رنگ جوش ممکن است بسته به اینکه چقدر سخت یا شدید باشد و نیز مقدار پوستی که درگیر آن است، متفاوت باشد. با این حال، اغلب جوش ها ظاهر مشابهی دارند.
حقایق سریع درباره جوش بر روی کشاله ران:
- به طور معمول جوش علتی برای نگرانی نیست و به مراقبت پزشکی نیاز ندارد.
- معمولا کشیدن عفونت جوش در خانه امن نیست.
- راه های زیادی برای جلوگیری از تشکیل جوش در کشاله ران وجود دارد.
علائم جوش بر روی کشاله ران
در حالی که علائم ممکن است به شدت متفاوت باشد، اغلب جوش ها:
- قرمز و متورم شده اند که به تدریج رشد می کنند
- حساس هستند، گاهی حتی به هوا
- در نهایت گلوله سفید رنگ را تشکیل می دهد که از بافت های مرده و سلول های خونی تشکیل شده است
- حدود ۱۰ روز روی پوست باقی میماند
جوش ممکن است به تنهایی یا به صورت یک گروه ظاهر شود. جوش هایی که یک گروه یا خوشه را تشکیل می دهند به طور کل یک کربونکل نامیده می شود. جوش در هر جایی از بدن، از جمله داخل ران می تواند ظاهر شود.
علل و عوامل خطر جوش بر روی کشاله ران
هنگامی که باکتری آیروس با دیواره های فولیکول مو آسیب دیده مواجه می شود، جوش بوجود می آید و آن را کلونی می کند و باعث عفونت می شود. حدود ۱۰ تا ۲۰ درصد از افراد حامل باکتری استافیلوکوس اورئوس هستند. حامل، بدین معنی است که باکتری ها معمولا بر روی سطح پوست یک فرد زندگی می کنند.
حاملها و افراد دارای جوش می توانند باکتری ها را از طریق تماس پوست به پوست گسترش دهند. باکتری ها همچنین می توانند از طریق تماس با اشیاء آلوده مانند حوله و غیره گسترش پیدا کنند. در اکثر افراد، عفونت تنها زمانی رخ می دهد که مانع طبیعی پوست از طریق عواملی یا اصطکاک آسیب ببیند.
هر کس از هر سنی می تواند جوش روی پوست داشته باشد. آنها معمولا در مناطقی از بدن که مستعد سایش یا عرق کردن هستند، به ویژه ران های داخلی ظاهر می شوند. بعضی از عوامل شناخته شده است که احتمال ایجاد شرایط بروز جوش را افزایش می دهند.
عوامل خطر مشترک برای جوش عبارتند از:
- تماس با کسی که مبتلا به استافیلوکوس اورئوس است
- شکاف یا برش در پوست
- زندگی یا کار در یک منطقه شلوغ
- چاقی
- شرایط ایمنی
- بیش از ۶۵ سال سن دارد
- دیابت
- بهداشت ضعیف
- خراش یا نیش حیوانات
- سیگار کشیدن
- کم خونی
- کمبود آهن
- تغذیه نامناسب یا رژیم غذایی
- عدم ورزش
- استفاده قبلی از آنتی بیوتیکها، به خصوص استفاده چندگانه یا نادرست در ۶ ماه گذشته
- دیگر عفونت های پوستی یا بیماری مانند پسوریازیس و اگزما
- استفاده طولانی مدت از استروئیدها و کورتیکواستروئیدها
- استفاده از داروهای وریدی
- استرس شدید یا مزمن
عوامل خاصی ممکن است به افزایش خطر ابتلا به جوش در کشاله ران کمک کنند. این شامل:
- پوشیدن لباس های شل و یا نا مناسب در حال ورزش
- ورزش کردن یا انجام تمریناتی که موجب سایش در کشاله ران می شود، مانند راه رفتن، پیاده روی طولانی مدت، پیاده روی یا دوچرخه سواری
- پوشیدن لباس های کثیف، به خصوص هنگام ورزش کردن و یا مشغول شدن در فعالیت هایی که اصطکاک داخلی و یا عرق کردن درون ران دارند
- راه رفتن و یا ورزش در آب و هوای گرم و مرطوب
- اصلاح، اپیلاسیون و دیگر روش های حذف موی که سطح پوست را خراش می دهد
چه زمانی باید به پزشک مراجعه نمود؟
اگر یک جوش دارای بیش از یک سر یا نقطه باشد، همانطور که در بالا نشان داده شد، به پزشک مراجعه کنید. بعضی از جوشها نیاز به توجه پزشکی دارند. با دکتر درباره مشکل جوش صحبت کنید اگر:
- روی صورت یا گردن ظاهر می شود
- در حدود ۱۰ روز از تشکیل آن هنوز نترکیده است
- کاملا تخلیه نخواهد شد
- در عرض ۱ تا ۳ هفته از ایجاد جوش به طور کامل بهبود نیافته است
- بسیار دردناک است و به داروهای ضد التهابی و ضد درد پاسخ نمی دهد
- درد و تورم بیشتری بعد از ترکیدن جوش ایجاد شده است
- به نظر می رسد به بافت های جدید گسترش می یابد
- احساس نرم یو اسفنجی کنید
- نشت از بیش از یک مکان
- بزرگتر از ۵ میلیمتر هستند
- شامل بیش از یک سر یا نقطه است
- تبدیل به جوش خوشه ای شده است
- مایعی از آن خارج میشود که سفید یا روشن نیست
- با یک پچ پوستی که دردناک است و رنگ غیر طبیعی دارد و به نظر ناسالم می رسد،احاطه شده است
فرد همچنین باید به پزشک مراجعه کند اگر جوش همزمان با هر یک از علائم زیر ظاهر شود:
- تهوع، استفراغ، از دست دادن اشتها و یا کاهش وزن غیر قابل توضیح است
- تب، لرز، و یا سایر نشانه های آنفولانزا
- کبودی غیر قابل توضیح یا غیر طبیعی
بعضی از افراد ریسک بیشاری در هنگام ابتلا به جوش را دارند و بیشتر به مراقبت های پزشکی نیاز دارند. به عنوان مثال، افرادی که شرایط زیر را دارند باید با پزشک خود در مورد جوششان صحبت کنند:
- شرایط ایمنی
- دیابت
- افرادی که در معرض خطر ابتلا به اندوکاردیت هستند، مانند افراد مبتلا به بیماری های قلبی مادرزادی یا پیشرفته
- کم خونی
- شرایطی که نیاز به مدیریت دارند و سیستم ایمنی بدن را تضعیف می کنند، مانند شیمی درمانی
درمان خانگی جوش بر روی کشاله ران
در اغلب موارد، دستور اول درمان این است که آبسه و پوست اطراف آن را با آب گرم و صابون تمیز کنید. از دست زدن، مالش دادن یا فشار دادن به جوش که تازه تمیز شده است اجتناب کنید. راه هایی برای جلب عفونت به سطح جوش وجود دارد. این باعث افزایش فشار در آبسه می شود و موجب تشدید جوش می گردد.
یکی از ساده ترین راه هایی که به طور ایمن جوش را در خانه را تخلیه می کند این است که یک حوله را در آب بسیار گرم قرار دهید و سپس آن را به آرامی آن روی جوش بگذارید. در حالت ایده آل، این کمپرس باید تا حد امکان گرم باشد البته بدون سوزاندن پوست. حوله یا پارچه باید روی جوش نگه داشته شود تا تا سرد شود. اغلب دفعات تکرار متعددی لازم است تا جوش درمان شود. راهنمایی های زیر می تواند در هنگام مواجهه با جوش در خانه کمک کند:
- با فشردن یا سوراخ کردن آن، جوش را مجبور به تخلیه نکنید.
- محل جوش را تمیز نگه دارید
- از دست زدن، برداشتن و یا ایجاد فشار غیر ضروری بر روی جوش اجتناب کنید.
- استفاده از کرم ها و مایعات ضدعفونی کننده و ضد آنتی بیوتیکی را به آرامی انجام دهید.
- جوش را با گاز یا یک باند استریل پوشش دهید.
- اجتناب از فعالیت هایی که موجب اصطکاک بین ران های داخلی می شوند.
- داروهای ضد التهاب مصرف کنید.
- دست ها را با صابون و آب شستشو دهید یا پس از دست زدن به جوش، از ضد عفونی کننده استفاده کنید.
- پوست اطراف جوش را روزانه به مدت ۱ هفته با ترکیبی از ۷۰ درصد ایزوپروپیل الکل و ۳۰ درصد آب مخلوط کنید و شستشو دهید.
- دیگران را در خانواده تشویق کنید تا اقدامات احتیاطی مشابه انجام دهند.
- به طور منظم محصولات بهداشت شخصی خود را جایگزین کنید، آنها که می تواند باعث برش و خراش شوند.
- برای عفونت های مزمن و شدید، هر محصولی که پوست با آن در تماس قرار میگیرد را شستشو دهید.
درمان های پزشکی جوش بر روی کشاله ران
یک پزشک ممکن است نیاز به تخلیه جوش را توصیه کند. این مساله ممکن است اگر یک جوش شدید و یا بسیار بزرگ باشد یا اگر آن را به خودی خود تخلیه نکنید، لازم باشد. تزریق ممکن است در مورد جوشان مزمن نیز مورد نیاز باشد. یک پزشک همچنین ممکن است آنتی بیوتیک های خوراکی را برای رفع عفونت تجویز کند. هنگامی که جوشها مزمن هستند یا به داروهای خوراکی پاسخ نمی دهند، پزشک ممکن است کرم های آنتی بیوتیکی موضعی یا اسپری های آنتی بیوتیک را تجویز کند.
چگونه می توان از جوش جلوگیری کرد؟
- شستن دست ها به طور منظم می تواند باعث جلوگیری از تشکیل جوش شود.
- نکات زیر می تواند ریسک ابتلا به جوش را کاهش دهد:
- از محصولات طراحی شده برای جلوگیری از جوش زدن در هنگام ورزش استفاده کنید.
- این فعالیت ها را کاهش دهید برای کاهش سایش یا عرق.
- تمام بدن را روزانه با آب و صابون بشویید.
- دست ها را به طور منظم شستشو دهید.
- اجتناب از برداشتن یا خراش بینی.
- پارچه ها را به طور مرتب بشویید یا تعویض نمایید
- در حین ورزش، لباس مناسب را بپوشید.
- با افراد دیگر، از جمله اعضای خانواده، دستمال، لباس زیر و غیره را به اشتراک نگذارید
- یک رژیم غذایی متعادل و مغذی بخورید.
- به طور منظم ورزش کنید.
- اجتناب از مصرف سیگار یا جلوگیری از آن.
- حفظ وزن بدن سالم.
- مقدار آهن را از طریق رژیم غذایی یا مصرف مکمل ها تامین کنید.
- مصرف ویتامین C روزانه به میزان ۱۰۰۰ میکروگرم داشته باشید.
- هرگز محصولات شخصی بهداشتی، را با دیگران به اشتراک نگذارید.
- مراقب باشید پوست را برش ندهید.
- پوسته پوسته شدن پوست که موی آن برداشته شده است.
درمان خانگی دردهای دیسک کمر و سیاتیک با دکتر اشراقی
اختصاصی وردنگار؛ هرگونه کپی برداری با نام و لینکدهی مستقیم مجاز است
