کلاس بندی مرسدس بنز – قسمت اول
قسمت اول ( خودروهای کلاسیک )
مرسدس بنز شرکت خودروسازی آلمانی است،که در زمینه طراحی و ساخت انواع خودرو، کامیون، اتوبوس و موتورهای درونسوز، همچنین ارائه خدمات مالی( لیزینگ و بیمه اتومبیل) و نیز تعمیر خودرو فعالیت مینماید. کارخانه مرکزی شرکت مرسدس بنز در منطقه زیندل فینگن واقع در شهر اشتوتگارت قرار دارد. این شرکت ادامه قدیمیترین سازنده خودروهای بنزینی در جهان، یعنی دایملر-موتورن-گیزلشافت است، که در سال ۱۸۹۰ توسط گوتلیب دایملر و ویلهلم مایباخ تأسیس شده بود. شاخه دیگر از مرسدس-بنز، کمپانی بنز آگ میباشد، که در سال ۱۸۸۳ توسط کارل بنز راهاندازی شد.
در سال ۱۹۰۰ گوتلیب دایملر درگذشت و در ۱۹۰۲ پس از انعقاد قراردادی میان ویلهلم مایباخ و امیل جلینک، شرکت دیامجی تولید اتومبیل با برند مرسدس، که از ابتدای نام دختر جلینک، یعنی مرسدس جلینک گرفته شده بود را، آغاز کرد.
در سال ۱۹۲۶ شرکت دایملر-بنز از ادغام دو شرکت دایملر-موتورن-گیزلشافت و بنز اند سی تأسیس شد و از تاریخ ۲۸ ژوئن ۱۹۲۶ کارخانجات دو شرکت، تولیدات خود را، با برند مرسدس بنز، به بازار عرضه کردند.
در سال ۱۹۹۸ پس از ادغام دایملر-بنز با شرکت خودروسازی آمریکایی کرایسلر و تشکیل دایملرکرایسلر آگ، این شرکت مدیریت مرسدس-بنز را در اختیار گرفت. در سال ۲۰۰۷ در پی خریداری کرایسلر، توسط شرکت مدیریت سرمایه سربروس و انحلال دایملرکرایسلر، شرکت دایملر آگ تشکیل شد.
امروزه مرسدس بنز یکی از زیرمجموعههای شرکت دایملر آ گ بهشمار میآید و همراه با آئودی و بامو سه خودروساز مشهور و لوکس آلمانی هستند، که بهعنوان پرفروشترین خودروسازان لوکس جهان، شناخته میشوند.
مدلهای کلاسیک
بنز پتنت-موتورواگن
در ۲۹ ژانویه ۱۸۸۶، کارل بنز سه چرخهای را، که با موتور گازسوز حرکت میکرد، به شماره ۳۷۴۳۵ تحت نام بنز پتنت-موتورواگن در دفتر ثبت اختراعات آلمان، در شهر برلین ثبت کرد. همزمان کمتر از صد کیلومتر دورتر، گوتلیب دایملر در حال ساخت اولین ماشین چهار چرخ بود. منتقدان در ابتدا آیندهای برای ایده کالسکه بدون اسب متصور نبودند، اما نوآوری این دو نفر سنگ بنای تولید محصولی را بنا گذاشت، که امروز تصور زندگی بدون آن مشکل است.
بنز ولو
بنز ولو که در سال ۱۸۹۲ ساخته شد، اولین اتومبیل استانداردسازی شده در صنعت خودروسازی بود. کارل بنز این خودرو را سبک و محکم ساخت و هدفش آن بود که با قیمتی مناسب، تعداد بیشتری را صاحب کالسکه بدون اسب خود کند. بنز در سال ۱۸۹۴ تعداد ۶۷ دستگاه و در ۱۸۹۵ شمار ۱۳۴ دستگاه از بنز ولو را بفروش رساند. با این موفقیت، بنز در آستانه قرن بیستم جایگاهش را بهعنوان یک خودروساز بزرگ، تثبیت کرد. شاید اگر این مدل تا این حد موفق نبود، اکنون در بین تولید کنندگان خودرو، نامی از بنز دیده نمیشد.
بنز بلیتزن
۱۹۰۹ برای بنز سال تاریخ سازی شد. بنز گرچه شهرت و اعتبار خوبی داشت، اما به شدت از سوی رقبایی که هر روز تعدادشان بیشتر میشد، تحت فشار بود و رفته رفته به این نتیجه میرسید، که تنها شهرتش برای تضمین فروش، کافی نیست. همزمان دیگر رقبای بنز به قدرت تبلیغاتی مسابقات اتوموبیلرانی پی برده بودند و با شرکت در این مسابقات، سهم بنز از بازار را تهدید میکردند. بنز در چند مسابقه شرکت کرده بود، اما مایل نبود از این جریان پیروی کند و ترجیح میداد، تا همچنان ماشینهای ارزانقیمت بسازد.
با این حال، جولیوس گانز، یکی از اعضای هیئت مدیره شرکت، پس از تحقیقاتش به این نتیجه رسید، که نمیتوان به مسابقات بیتوجه ماند و بنز تصمیم گرفت، یک خودروی اسپورت بسازد. بنز این ماشین را بلیتزن یا رعد و برق نامید. تنها شش دستگاه از بنز بلیتزن ساخته شد، که چهار دستگاه آن هنوز باقی است. این اتومبیل، با موتور ۲۱٫۵ لیتری خود ۲۰۰ اسب بخار قدرت تولید میکرد و توانست رکورد سرعت ۲۰۲٫۷ کیلومتر در ساعت را به ثبت برساند. با این رکورد بنز سریعترین خودروی جهان را ساخته بود، که حتی از هواپیما و قطارهای زمان خود نیز سریعتر میرفت. رکورد بنز بلیتزن هشت سال پابرجا ماند و بنز به همین سرعت، به قهرمان بلامنازع مسابقات اتومبیلرانی تبدیل شد.
مرسدس بنز SSK
در اواخر دهه ۱۹۲۰ میلادی، مرسدس بنز پای ثابت مسابقات اتوموبیلرانی بود و در ساخت مدلهای مخصوص و گرانقیمت برای مشتریهایش نیز شهرتی به هم زده بود. یکی از نمونههای بسیار خوب این دهه مدل مرسدس-بنزSSK که در سال ۱۹۲۸ ساخته شد و در سال ۱۹۹۹ یکی از ۲۶ نامزد برای عنوان ماشین قرن بود.
موتور مرسدس-بنز SSK شش سیلندر با حجم ۷٫۱ لیتر بود و میتوانست ۱۹۷ اسب بخار قدرت تولید کند. SSK به سرعت به ماشینی محبوب در پیست مسابقه تبدیل شد که نه تنها مرسدس بنز بلکه تیمهای دیگر هم از آن استفاده کردند. طبق اسناد مرسدس بنز، ۳۳ دستگاه، از این مدل بین سالهای ۱۹۲۸ تا ۱۹۳۲ ساخته شد که بیش از نیمی از آنها برای مسابقه بود. تعداد زیادی از این مدل باقی نمانده است و در سال ۲۰۰۴ یکی از آنها به قیمت هفت و نیم میلیون دلار در حراجی فروخته شد.
مرسدس بنز ۱۳۰
مرسدس بنز با دو مدل جدید اما کاملاً متفاوت، به نمایشگاه خودروی برلین در سال ۱۹۳۴ وارد شد. مدل مرسدس-بنز ۱۳۰ که اولین اتومبیلی بود، که بنز با موتور عقب تولید مینمود و دیگری مرسدس بنز K500 بود.
مرسدس بنز K500
مرسدس بنز K500 که با الهام از مدل مرسدس-بنز اساسکی، برای جلب نظر خریداران ثروتمند ساخته شده بود، در سال ۱۹۳۴ در نمایشگاه اتومبیل برلین رونمایی شد K500 به جای مدل مرسدس-بنز ۳۸۰ به بازار میآمد، که یک سال قبل، معرفی شده بود، اما توجه خریداران را جلب نکرد. موتور مرسدس بنز K500 هشت سیلندر سوپرشارژر با قدرت ۱۶۰ اسب بخار بود. این ماشین به سرعت به مدل محبوب ثروتمندان تبدیل شد و با آن، مرسدس بنز دیگر سازندهخودروهای لوکس بود.
از جمله امکانات پیشرفته مرسدس بنز K500 سیستم فنربندی مستقل آن بود که بنز پیشتر آن را در مدل ۳۸۰ عرضه کرد. بنز ۴۹۰ دستگاه از مدل مرسدس بنز K500 با اتاقهای مختلف ساخت.
مرسدس بنز D260
جهان در دهه ۱۹۳۰ میلادی هنوز سالها با بحران انرژی فاصله داشت، اما کم بودن تعداد جایگاههای سوخت رانندگان را به میزان مصرف سوخت ماشینشان حساس کرده بود. برای حل این مشکل، مرسدس بنز پنجاه سال پس از ساخت اولین اتومبیل، در فوریه ۱۹۳۶ مدل مرسدس-بنز D260 را عرضه کرد که اولین ماشین با موتور دیزل در جهان بود. حجم این موتور چهار سیلندر ۲٫۶ لیتر بود و ۴۵ اسب بخار قدرت تولید میکرد. این ماشین میتوانست با یک باک، پانصد کیلومتر حرکت کند. این مصرف کم ابتدا مورد توجه رانندگان تاکسی قرار گرفت. اما جذابیتش به این محدود نشد و ساخت آن آغازگر روندی در صنعت خودروسازی شد که تا امروز ادامه دارد.
مرسدس بنز SL300
مرسدس بنز زیباترین ماشینهایش را در دهه ۱۹۵۰ میلادی ساخت. از همه زیباتر، مدل مرسدس بنز SL300 بود که در سال ۱۹۵۴ به بازار آمد. ایده ساخت این ماشین با همفکری مکس هافمن، فروشنده ماشینهای خارجی در ایالات متحده آمریکا به نتیجه رسید. در سالهای بعد از جنگ، آمریکا یکی از پررونقترین بازارهای خودروی جهان بود و مرسدس بنز هم با اینکه در مسابقات اتومبیلرانی حاضر بود، اما خودروی اسپورت مناسبی برای بازار نداشت.
به فاصله تنها پنج ماه، مرسدس بنز اولین دستگاه مرسدس بنز SL300 را آماده کرد و برخلاف رسم همیشگی آن را به جای آلمان، در نمایشگاه خودروی نیویورک رونمایی کرد. مهمترین مشخصه این مدل، درهای آن بود که شبیه به بال پرندگان باز میشد. موتور سه لیتری آن نیز اولین موتور چهارزمانهای بود، که از سیستم تزریق سوخت مستقیم استفاده میکرد. مرسدس بنز SL300 با حداکثر سرعت ۲۲۵ کیلومتر در ساعت، سریعترین اتومبیل زمان خود بود.
مرسدس بنز SL190
یک سال پس از ارائه مدل مرسدس بنز SL300 ، مرسدس بنز SL190 به بازار وارد شد، که اگر چه از نظر فنی قابلیتهای SL300 را نداشت، اما به همان اندازه پرطرفدار شد.
پس از جنگ، این اولین خودرویی بود که مرسدس بنز به طور کامل طراحی کرد و ساخت. موتور آن شش سیلندر با حجم سه لیتر بود و کلیه اتومبیلهای این مدل، دست ساز و با سفارش مشتری ساخته میشد.
مرسدس بنز ۱۸۰
بین سالهای ۱۹۵۴ تا سال ۱۹۵۹، مرسدس بنز با عرضه سری مرسدس-بنز ۱۸۰ نسل تازهای از ماشین را ساخت که به پونتون مشهور شد. ماشینهای پونتون از نظر ظاهری کمتر به ماشینهای قبل از جنگ، با گلگیرهای بزرگ جلو و بیشتر به ماشینهای امروزی شبیه بود. بسیاری این ماشین را جد بزرگ کلاس ای مرسدس بنز مینامند. مرسدس بنز با عرضه این سری از ماشینها تلاش کرد تا در کلاسهایی ماشین بفروشد که کمتر لوکس بود.
مرسدس بنز W111
با نزدیک شدن به دهه ۱۹۶۰، مرسدس بنز با فکر جایگزینی پونتون، که ایده آن از سدانهای دهه چهل آمریکایی گرفته شده بود، نسل مرسدس-بنز W111 را طراحی کرد. این خودرو با توجه به سلیقه خریداران اروپایی و آمریکایی طراحی گردید و در ساخت آن به ایمنی سرنشینان اهمیت بیشتری داده شد. پشت ماشین هم به پیروی از مد روز، شبیه به دم ماهی بود. اولین محصولات این سری در سال ۱۹۵۹ وارد بازار شد و مرسدس بنز بعداً مدلهای کوپه و کابریوله این مدل را با موتورهای قویتری ساخت. تا سال ۱۹۷۱ حدود سیصد و هفتاد هزار دستگاه از مدل W111 فروخته شد.
مرسدس بنز W108
موفقیت سری اسال مرسدس بنز، سبب شد این شرکت همزمان با مدل مرسدس-بنز ۶۰۰ ، سری مرسدس-بنز W108 را نیز به بازار عرضه کند. این اتومبیل هم توسط پال براک طراحی شد و تولید آن تا سال ۱۹۷۲ ادامه داشت. نیمی از ۲۳ هزار دستگاهی که از این مدل تولید شد، در آمریکا به فروش رفت و کمتر از پنج هزار دستگاه از آن، به کشورهای دیگر صادر شد. قابلیتهای فنی این اتومبیل چندان قابل توجه نبود، اما طرح زیبایش آن را به یکی از خودروهای کلاسیک مرسدس بنز، تبدیل کرد.
مرسدس بنز R107 و C107
در آوریل سال ۱۹۷۱ نسل تازهای از مدلهای اسال، با کد مرسدس بنز R107 و C107 به بازار عرضه شد. هیئت مدیره مرسدس بنز برای تولید این ماشین به صورت روداستر تردید داشت. مهمترین بازار این محصول در آمریکا بود و مدیران بنز نگران بودند که قوانین سختگیرانهای که برای ایمنی ماشینهای روباز در آمریکا در حال تصویب بود، فروش این ماشین را مشکل کند. آنها فکر میکردند که شاید بهتر باشد به جای ماشین روباز، مدلی با طرح تارگا (سقف نیمه باز) تولید شود.
اما سرانجام قرار شد با توجه بیشتر به ایمنی، این ماشین به همان صورت روداستر ساخته شود و این امکان باشد تا یک سقف فلزی هم روی آن نصب شود. در این سری برای اولین بار از یک موتور هشت سیلندر استفاده شد و طراحی زیبای آن و کم بودن ماشین روباز در بازار آمریکا، به سرعت پرفروشش کرد. ساخت مدل کوپه هم با تردیدهایی روبرو بود اما بالاخره این مدل هم به بازار آمد.
این اتاق بنز هجده سال تولید شد و بعد از سری جی، طولانیترین مدتی است که یک مدل بنز تولید شده است. قویترین مدل این سری با موتور هشت سیلندر ۵٫۶ لیتری برای بازار آمریکا ساخته شد. شتاب این مدل ۷٫۷ ثانیه و حداکثر سرعتش ۲۲۳ کیلومتر در ساعت بود.
مرسدس بنز در طول هجده سال نزدیک به دویست و چهل هزار دستگاه از این ماشین ساخت و دست آخر در سال ۱۹۸۹ آن را با نسل جدیدی از اسال عوض کرد.
مرسدس بنز W190
در سال ۱۹۸۳، یک سال پس از عرضه سری ۲۰۱، مرسدس بنز برای تبلیغ مدل کامپکت خود از شرکت انگلیسی کازورث، خواست تا یک موتور ۲٫۳ لیتری برای مدل مرسدس بنز دبلیو۱۹۰ بسازد و این ماشین را برای شرکت در مسابقات رالی آماده کند. در همین زمان، آئودی، مدل کواترو را با سیستم چهار چرخ متحرک به بازار فرستاد که رقابت با آن مشکل بود.
بنز تصمیم گرفت تا به جای رالی، ۱۹۰ را به مسابقات دیتیام بفرستد. در این مسابقات ماشینهایی حق شرکت دارند که در بازار عرضه شده باشند. این قانون مرسدس بنز را ناگزیر کرد تا ابتدا نمونهای از ماشینش را به بازار عرضه کند که همان مدل ۲٫۳ مرسدس بنز W190 بود.
این ماشین توانست دوازده رکورد سرعت در مسافتهای طولانی را ثبت کند و به سرعت به یک خودروی کلاسیک تبدیل شد.
مرسدس بنز ردهای
مرسدس بنز در اوایل دهه ۱۹۹۰ تصمیم گرفت به رسم اولین سالهای فعالیت خود ماشینهایی ارزانتر و کوچکتر بسازد. این شرکت از دهه ۱۹۸۰ با کانسپت نافا (تولید ۱۹۸۲) و در دهه ۱۹۹۰ با کانسپت استادی ای، ساخت یک ماشین کوچک را بررسی کرده بود و بالاخره در سال ۱۹۹۷ مرسدس بنز ردهای را به بازار عرضه کرد.
استفاده از موتور عرضی و دیفرانسیل جلو در یک بنز غیرعادی بود. کمی پس از عرضه این ماشین، مرسدس بنز ردهای در آزمایش تغییر ناگهانی مسیر، که توسط یک مجله سوئدی انجام شد، چپ کرد که تبلیغات منفی زیادی در پی داشت.
مرسدس بنز ابتدا ایراد این مدل را انکار کرد، اما به سرعت با فراخواندن ماشینهای فروخته شده، با نصب سیستم کنترل ایستایی اتوماتیک مشکل را رفع کرد. مرسدس بنز ردهای در سالهای بعد به یکی از پرفروشترینهای این شرکت تبدیل شد. ماشینی که تجربه سواری مرسدس بنز را برای رانندگان بیشتری امکانپذیر کرد.
