آیا خواب آلودگی روزانه می تواند آلزایمر را پیش بینی کند؟

آلزایمر – درطی یک مقاله که اخیرا منتشر شده است ، دانشمندان نتیجه گرفته اند که خواب آلودگی روزانه مفرط می تواند شروع آلزایمر در ادامه زندگیتان را پیش بینی کند. بیماری آلزایمر شایع ترین شکل از زوال مغز است. این بیماری بر روی حدود ۵.۷ میلیون نفر از مردم ایالات متحده تاثیر می گذارد و پیش بینی می شود که این تعداد در آینده افزایش یابد. برخی برآورد می کنند که تا سال ۲۰۵۰ ممکن است ۱۳.۸ میلیون نفر از بزرگسالان در ایالات متحده تحت تاثیر این بیماری قرار گیرند.

علیرغم شیوع رو به رشد آن، گزینه های درمانی زیادی وجود ندارد و روشی هم برای معالجه موجود نیست. علل دقیقی برای این بیماری هنوز مشخص نشده است، بنابراین تحقیقات زیادی در مورد فهم عواملی که خطر ابتلا به آلزایمر را افزایش می دهند، انجام می شود. با شناخت عوامل خطر، ممکن است بتوان شانس ابتلا به آلزایمر را به طور قابل توجهی کاهش داد.

تا به امروز تعدادی از این عوامل خطرساز شناسایی شده اند. شناخته شده ترین عامل سن است اکثر افراد مبتلا به آلزایمر ۶۵ سال یا بیشتر دارند. بعد از ۸۵ سالگی، خطر افزایش آلزایمر تقریبا یک سوم می شود.

عوامل ژنتیکی هم نقش دارند؛ اگر یک عضو خانواده بیماری داشته باشد خطر ابتلا به این بیماری افزایش می یابد؛ ژن های خاصی شناسایی شده اند که به شدت با خطر آلزایمر ارتباط دارند.

رژیم غذایی نیز در این قضیه نقش دارد، همچنین نقش فعالیت ذهنی و فیزیکی نیز محتمل است؛ و با توجه به آخرین تحقیقات، ممکن است به زودی به لیست اضافه شوند.

خواب به عنوان یک عامل خطر

مطالعه جدیدی در مجله SLEEP، که توسط دکتر آدام اسپیرا که استاد دانشکده بهداشت عمومی بلومبرگ جان استون هاپکینز در بالتیمور است انجام شده، منتشر شده است.

او می گوید: عواملی مانند رژیم غذایی، ورزش و فعالیت های شناختی به عنوان مهمترین اهداف بالقوه برای پیشگیری از بیماری آلزایمر شناخته شده اند، اما خواب زیاد در بین این نتایج اهمیت بالایی نداشته است؛ گرچه این نتایج ممکن است تغییر کند.

به طور خاص، محققان رابطه بین اضطراب و افسردگی روزانه و ایجاد پلاک بتا آمیلوئید در مغز را که یکی از علائم بیماری آلزایمر است، بررسی کردند.

درک ارتباط بین خواب آلودگی و آلزایمر در اینجا می تواند مهم باشد. اسپیرا توضیح می دهد: اگر اختلال خواب در بیماری آلزایمر نقش داشته باشد، ما می توانیم بیماران مبتلا به مسائل خواب را درمان کنیم تا از این نتایج منفی جلوگیری کنیم.

برای بررسی، آنها داده ها را از مطالعه طولی بالتیمور پیری که از سال ۱۹۵۸ به سلامت هزاران شرکت کننده نظارت می کرده است گرفته اند. از بخش های موردعلاقه، پرسشنامه ای بود که در سال های ۱۹۹۱ تا ۲۰۰۰ تکمیل شد. دو سوال مربوط به این مقاله بود:

۱.آیا شما در طول روز زمانی که مایل به بیداری هستید اغلب احساس کسلی یا خواب آلودگی می کنید؟ این یک سوال بله یا خیر ساده بود.

۲.آیا شما چرت می زنید؟ پاسخ های چند گزینه ای این ها بودند : هرروز، یک تا دو بار در هفته، سه تا پنج بار در هفته و به ندرت یا هرگز.

همچنین، به عنوان بخشی از مطالعه بالتیمور، برخی از شرکت کنندگان اسکن مغزی دریافت کردند که می تواند پلاک بتا آمیلوئید در مغز را تشخیص دهد.

بررسی تاثیر خواب بر آلزایمر

در مجموع ۱۲۳ نفر شرکت کننده بودند که به هر دو پرسشنامه پاسخ داده بودند و اسکن مغزی داشتند. اسکنها به طور متوسط ​​۱۶ سال پس از انجام پرسشنامه انجام شده است.

بعد از آن، دانشمندان به دنبال ارتباط بین خواب آلودگی روزانه، چرت زدن و پلاک های آلزایمر بودند. پس از تنظیم عوامل مؤثر بر خواب آلودگی، مانند جنسیت، سن، سطح تحصیلات و شاخص توده بدنی (BMI)، این رابطه هنوز هم قابل توجه بود.

آنها دریافتند افرادی که دچار خواب آلودگی بیش از حد در روز هستند ۲.۷۵ برابر خطر ابتلا به بتا آمیلوئید بیشتری دارند.

هنگامی که آنها چرت روزانه را بررسی کردند، رابطه در جهت مشابهی بود، اما نتایج به اهمیت آماری نرسید.

سوال بعدی این است که چرا خواب آلودگی روزانه با ایجاد پلاک های آلزایمر ارتباط دارد؟ این کار برای رمزگشایی بیشتر انجام شد. ممکن است که خواب آلودگی روزانه به علت عوامل کاهش کیفیت خواب در شب باشد، عواملی مانند وقفه تنفسی، که هنگامی رخ می دهد که فرد برای مدت کوتاهی در طول شب تنفس نمی کند.

در صورتی که این گونه باشد، ایجاد پلاک ها از طریق خواب قطع شده در طول شب، بیشتر از خواب آلودگی روزانه مورد تاثیر قرار می گیرند.

بسیاری از سوالات باقی مانده است

ارزیابی علت و معلول همیشه چالش برانگیز بوده است. همانطور که نویسندگان مقاله توضیح می دهند، ما نمی توانیم از اینکه پلاک آمیلوئید موجود در زمان ارزیابی خواب باعث خواب آلودگی می شود چشم پوشی کنیم.

آیا پلاک بتا آمیلوئید باعث خستگی فرد می شود یا کمبود خواب باعث ایجاد پلاک می شود؟

مطالعاتی اخیرا بر روی حیوانات انجام شده است که نشان می دهد که کاهش خواب شبانه ظاهرا باعث افزایش بتا آمیلوئید می شود. همچنین تعداد انگشت شماری از مطالعات انسانی ارتباطی بین خواب ضعیف و ایجاد آمیلوئید را ایجاد کرده اند.

اگرچه مطالعه اخیر نمیتواند شواهد قطعی برای این که کمبود خواب بر پیشرفت آلزایمر تأثیر میگذارد ارائه دهد ، اما به بدنه رو به گسترش شواهد می افزاید.

به زودی، خواب ممکن است یکی دیگر از عوامل خطرساز قابل اصلاح برای بیماری آلزایمر شناخته شود، که می تواند نتایج مهمی در پی داشته باشد.

اسپیرا می گوید: هنوز درمانی برای بیماری آلزایمر وجود ندارد، بنابراین ما باید برای جلوگیری از آن تلاش هایمان را انجام دهیم. حتی اگر درمان شود نیز، استراتژی های پیشگیری باید مورد تاکید قرار گیرد.

اولویت دادن به خواب ممکن است یکی از راه های کمک به پیشگیری یا کاهش این وضعیت باشد.

هرگونه کپی برداری با نام وردنگار و لینکدهی مستقیم مجاز است