آمفتامین و دکستروآمفتامین دارو های تاثیر گذار بر محرک های سیستم عصبی مرکزی می باشند. آمفتامین و دکستروآمفتامین برای درمان نارکولپسی استفاده می شوند. آمفتامین یک محرک قوی سیستم عصبی مرکزی است. آمفتامین باعث آزاد شدن نورآدرنالین و دوپامین از انتهای رگ های عصبی می شود.
افزایش فعالیت نورآدرنرژیک در سیستم عصبی مرکزی موجب افزایش هشیاری و فعالیت بیش از حد می شود. در افراد دارای ذهن سالم اثر آمفتامین موجب ایجاد اشتیاق و افزایش ظرفیت برای کار می شود. دوزهای بالاتر منجر به افکار زیاد و پریدن توجه از یک سوژه به دیگری می شود که مشخصه روانشناسی مانیک است.
کاربرد آمفتامین و دکستروآمفتامین
این برای درمان
- نارکولپسی
- اختلال هیپر کینتیک در کودکان
- گاهی اوقات برای بهبود خلق در بیماران مبتلا به افسردگی شدید
استفاده می شود.
احتیاط
آمفتامین باید در ترکیب با داروهای زیر اجتناب شود:
- ایزوکاربوکسازید (مارپلان)
- رازاژیلین(آزیلکت)
- فنلزین (ناردیل)
- سلژیلین
- فورازولیدون (فوروکون)
- ترانیل سیپرومین(پارنیت)
ترکیب این داروها با آمفتامین ممکن است عوارض جانبی جدی را ایجاد کند.
باید در بیماران با شرایط زیر اجتناب شود:
- در بیماران مبتلا به بیماری های قلبی
- در بیماران مبتلا به گلوکوم
- در بیماران آلرژیک به مواد فعال داروی
اثرات جانبی آمفتامین و دکستروآمفتامین
آمفتامین ممکن است عوارض جانبی زیر را ایجاد کند:
- تاکیکاردی
- فشار خون بالا (فشار خون بالا)
- سقوط – فروپاشی
- تب
- دلیریوم
- علائم روانی (اضطراب، اختلال دوقطبی، اختلال افسردگی)
- توهمات
- ایده های پارانوئید
- توهم شنوایی
در صورتی که در معرض هرگونه عوارض جانبی باشید، با پزشک خود تماس بگیرید.
نام تجاری: آدرال و آدرال ایکس آر
اطلاعات در این وبسایت فقط برای مقاصد آموزشی ارائه می شوند و برای مشاوره، تشخیص و درمان پزشکی در نظر گرفته نشده است. اگر در مورد سلامتی خود نگرانی یا سوالی دارید، باید همیشه با یک پزشک یا سایر متخصصان مراقبت های بهداشتی مشورت کنید.
هرگونه کپی برداری با نام وردنگار و لینک دهی مستقیم مجاز است
