اجداد انسان ها از ما قبل تاریخ قادر به راه رفتن بودند
با توجه به تحقیقات جدید، برخی از انسان های ما قبل تاریخ قادر بودند بدون از دست دادن توانایی میمون مانند خود برای صعود از درختان ، بر روی پاهای عقب راه بروند. تجزیه و تحلیل اسکلت ۴.۴ میلیارد ساله متعلق به آردیکپی رامیدی به نام آردی نشان داد که این انسان ما قبل تاریخ، قادر بود همانند انسان های امروزی بر روی دو پای خود راه برود.
این کشف نشان می دهد که اجداد ما قبل تاریخ مان نیز برخلاف آن چه قبلا تصور می شد مانند انسان های مدرن امروزی بر روی دو پا راه می رفتند و این امر، کل کشفیاتی را که تا کنون در مورد آن ها انجام شده بود به چالش می کشد. پروفسور هرمان پونتزر، یکی از انسان شناسانی که به تجزیه و تحلیل این مهم پرداخته است، بیان داشته است: “این امر تمام فرضیات گذشته ما و پارادایم قدیمی تفکر در مورد تکامل انسان را دچار ابهام می کند. در تصویر قدیمی ما از تکامل انسان که بر کسی پوشیده نیست، تکامل انسان بر اساس چرخه ای رقم می خورد که انسان را از موجود اولیه به انسان مدرن تبدیل می کند و این همان چیزی است که بسیاری از افراد سراسر جهان نیز در مورد تکامل انسان در ذهن دارند اما گویا چنین چیزی واقعیت نداشته و انسان ار ابتدا قادر بود بر روی دو پایش راه برود.
فرضیه جدید بیان می دارد که: اولین انسان هم درست مثل ما بر روی دو پایش می ایستاده است. پروفسور پونتزر می گوید به جای فکر کردن به چرخه ساده انسان میمون نما و رسیدن آن به انسان انسان نما ما باید” بر چرخه های پیچیده تر تکاملی تمرکز نماییم که اجازه می داد اجداد ما هم بر روی زمین و هم بر روی درختان مهارت های لازم را داشته باشند.. نتایج این تجزیه و تحلیل، به رهبری دانشجوی دکترا ایلین کوزما از دانشگاه شهر نیویورک، در مجله Proceedings of the National Academy of Sciences منتشر شد.
محققان به طور سنتی تصور می کردند که انسان های ما قبل تاریخی مثل آردیکپی رامید ۳. ۱ میلیون ساله ، قادر به راه رفتن نبودند، زیرا آنها هنوز به زندگی درختی تعلق داشتند.. به منظور آزمایش این امر، خانم کوزما و همکارانش ، استخوان های لگن نمونه های باستانی متعلق به آردی، لوسی و دیگر انسان های ما قبل تاریخ را مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند.
علاوه بر این، آنها اسکلت میمون هایی مانند شامپانزه ها و میمون های دراز دست را مورد بررسی قرار دادند تا دریابند که مفاصل ران و پاهای آن ها در هنگام حرکت و راه رفتن چه شکلی به خود می گیرند. براساس این مشاهدات، دانشمندان نتیجه گرفتند که اجداد انسان های کنونی- حتی اجداد ما قبل تاریخی نظیر آردی – عمدتا به هنگام راه رفتن دارای همان جنبه ها و ویژگی های انسان های مدرن بودند.
پروفسور پونتزر در این خصوص می گوید: این نتیجه گیری منطقی است، زیرا راه رفتن به سبک تقریبا غوز کرده که اغلب در میان میمون ها رایج است نیاز به صرف انرژی زیادی دارد. وی گفت: “از لحاظ تکاملی، زندگی به سوی مسیری پیش می رود که باعث کاهش کالری مصرفی به هنگام انجام فعالیت پستانداران گردد تا آنها بتوانند این کالری را برای مراقبت از فرزندانشان صرف کنند، و لذا بنا بر انتخاب طبیعی ، راه رفتن میمون مانند به دلیل استفاده از کالری مصرفی بیشتر منسوخ گردید.
پروفسور پونتزر در پایان سخنانش بیان داشت که: “این امر نشان می دهد در واقع رمز و راز های دیگری در ورای تکامل وجود دارد که اجازه می داد تا اجداد اولیه ما هم دارای قابلیت بالا رفتن از درخت باشند و هم راه رفتن بر روی زمین و این چیزی است که ما امروزه می توانیم نه در انسان ها شاهد آن باشیم و نه در میمون ها.
اختصاصی وردنگار – هرگونه کپی برداری با نام و لینکدهی مستقیم مجاز است