NLP (ان ال پی) چیست و چه کاربردی دارد؟
برنامه نویسی نورولوژیکی یا NLP (ان ال پی) راهی برای تغییر افکار و رفتار افراد است تا بتواند نتایج مطلوبی را برای آنها به دست آورد.
محبوبیت برنامه نویسی زبان شناختی یا NLP از زمان آغاز آن در دهه ۱۹۷۰ گسترش یافته است. استفاده از آن شامل درمان فوبیاها و اختلالات اضطرابی و بهبود عملکرد زندگی شخصی و کاری است.
این مقاله به بررسی نظریه برنامه نویسی نورولوژیکی پرداخته و شواهدی وجود دارد که از عملکرد آن حمایت می کند.
NLP چیست؟
برنامه نویسی نورولوژیکی از تکنیک های ادراکی، رفتاری و ارتباطی استفاده می کند تا به مردم در تغییر افکار و رفتار کمک کند.
برنامه نویسی نورولوژیکی به پردازش زبان متکی است، اما نباید با پردازش زبان طبیعی اشتباه گرفته شود.
برنامه نویسی نورولوژیکی توسط ریچارد باندلر و جان گریندر (Bandler and Grinder) ساخته شد. آنها معتقد بودند ممکن است بتوانیم الگوهایی از افکار و رفتار افراد موفق را شناسایی کنیم و آنها را به دیگران آموزش دهیم.
با وجود کمبود شواهد تجربی برای حمایت از این نظریه، باندلر و گریندر دو کتاب منتشر کردند: ساختار سحر و جادو I و II و NLP. محبوبیت آن تا حدودی به دلیل تنوع آن در رسیدگی به مسائل مختلف و متنوعی است که مردم با آن مواجه هستند.
عملکرد NLP
تفسیرهای متفاوت از برنامه نویسی نورولوژیکی وجود دارد و تعریف آن را سخت می کند. این نظریه بر اساس این ایده است که مردم با استفاده از “برنامه” های فردی جهان که از طریق تجربه های حسی یاد می گیرند، عمل می کنند.
برنامه نویسی نورولوژیکی تلاش می کند تا تعصبات ناخواسته یا محدودیت های برنامه فردی را شناسایی و تغییر دهد.
برنامه نویسی نورولوژیکی هیپنوتیزم نیست
برنامه نویسی نورولوژیکی هیپنوتیزم نیست در عوض، از طریق استفاده آگاهانه از زبان، عمل می کند و باعث تغییر در افکار و رفتار فرد می شود.
به عنوان مثال، یک ویژگی مرکزی برنامه نویسی نورولوژیکی، این ایده است که یک فرد نسبت به یک سیستم حسی، که به عنوان سیستم بازنمایی مطلوب یا PRS شناخته می شود، تعصب دارد.
درمانگران می توانند این ترجیحات را از طریق زبان تشخیص دهند. عباراتی مانند «من شما را می بینم» ممکن است نشانه ای از PRS تصویری باشد. یا “من از شما می شنوم” ممکن است PRS شنوایی را نشان دهد.
یک پزشک برنامه نویس نورولوژیکی یک PRS شخصی را شناسایی و چارچوب درمانی خود را در اطراف آن بنا می نهد. این چارچوب می تواند شامل برقراری ارتباط، جمع آوری اطلاعات و ایجاد هدف با آنها باشد.
تکنیک های NLP
برنامه نویسی نورولوژیکی حوزه گسترده ای از فعالیت است. به همین ترتیب، تمرین کنندگان NLP از تکنیک های مختلفی استفاده می کنند که عبارتند از:
Anchoring یا لنگر انداختن (محکم سازی):
تبدیل تجربه های حسی به عوامل، برای حالت های عاطفی خاص.
Rapport یا گزارش:
فرد تمرین کننده با رفتارهای فیزیکی شخصیت خود، برای برقراری ارتباط و پاسخ از طریق همدلی، به بهبود شخصیت خود می پردازد.
الگوی Swish:
تغییر الگوهای رفتاری یا فکری برای رسیدن به مورد مطلوب به جای یک نتیجه ناخواسته.
Visual/kinesthetic dissociation (VKD) یا تقسیم ویژوال / جنبشی (VKD):
تلاش برای حذف افکار و احساسات منفی در ارتباط با یک رویداد گذشته.
مثال برنامه نویسی نورولوژیکی
NLP به عنوان یک روش توسعه شخصی از طریق ترویج مهارت ها، از قبیل بازتاب عملکرد بهتر خود، اعتماد به نفس و بهبود ارتباطات استفاده می شود.
تمرین کنندگان، برنامه نویسی نورولوژیکی را به صورت تجاری در جهت دستیابی به اهداف مرتبط با کار، مانند بهبود بهره وری و پیشرفت شغلی، اعمال کرده اند.
به طور گسترده تر، به عنوان یک درمان برای اختلالات روانی، از جمله فوبیا ها، افسردگی، اختلالات اضطراب عمومی، یا GAD، و اختلال استرس پس از ضربه و یا PTSD استفاده می شود.
آیا NLP کار می کند؟
تعیین اثربخشی برنامه نویسی نورولوژیکی به چند دلیل چالش برانگیز است.
برنامه نویسی نورولوژیکی به همان اندازه سختگیرانه و به طور عملی در روش درمانی های پیشرفته مثل درمان شناختی رفتاری یا CBT مورد استفاده قرار نگرفته است.
فقدان مقررات رسمی و ارزش تجاری NLP به این معنی است که ادعای اثربخشی آن می تواند غیرممکن باشد. ارائه دهندگان NLP علاقه مالی به موفقیت NLP دارند، بنابراین شواهد آنها در دسترس نیست.
علاوه بر این، تحقیقات علمی در زمینه NLP نتایج متفاوتی را ایجاد کرده است.
برخی مطالعات مزایای مرتبط با NLP را پیدا کرده اند. به عنوان مثال، یک مطالعه منتشر شده در مجله مشاوره و تحقیق روانشناسی نشان داد که بیماران روان درمانی پس از داشتن NLP در مقایسه با یک گروه کنترل، علائم روانشناختی و کیفیت زندگی خود را بهبود بخشیدند.
با این حال، بررسی منتشر شده در مجله ورزش عمومی از ۱۰ مطالعه، عملکرد نامطلوبی از این روش نشان داد.
آنها به این نتیجه رسیدند که شواهد کمی برای اثربخشی NLP در درمان شرایط مرتبط با سلامتی، از جمله اختلالات اضطرابی، مدیریت وزن و سوء مصرف مواد مخدر، وجود دارد.
در سال ۲۰۱۴، گزارش آژانس کانادایی برای مواد مخدر و فناوری در بهداشت، هیچ اثری بالینی برای اثربخشی برنامه نویسی نورولوژیکی در درمان PTSD، GAD یا افسردگی یافت نشد.
با این حال، یک تحقیق جدید که در سال ۲۰۱۵ منتشر شد، تأثیر مثبتی برای درمان برنامه نویسی نورولوژیکی در افراد مبتلا به مشکلات اجتماعی یا روانی پیدا کرد، البته محققان گفتند تحقیقات بیشتری لازم است.
یک مقاله منتشر شده در سال ۲۰۰۹ به این نتیجه رسید که پس از سه دهه، نظریه های پشت برنامه نویسی نورولوژیکی هنوز اعتبار نداشتند و شواهدی برای اثربخشی آن تنها به صورت غیر رسمی و غیر علمی بود.
مقاله مروری در ۲۰۱۰ به دنبال بررسی نتایج تحقیقات مربوط به نظریه های پشت NLP بود. از ۳۳ مطالعه، فقط ۱۸ درصد از نظریه های اساسی NLP را پشتیبانی می کردند.
بنابراین، با وجود بیش از ۴ دهه از وجود آن، اثربخشی NLP و یا اعتبار نظریه ها به وضوح توسط تحقیقات جامع و محکم نشان داده نشده است.
همچنین لازم به ذکر است که تحقیق به طور عمده در محیط های درمانی صورت گرفته است و مطالعات کمی در مورد اثربخشی NLP در محیط تجاری صورت گرفته است.
بررسی اینکه چگونه NLP کار می کند نیز دارای چندین بعد عملی است و به عدم وضوح این موضوع افزوده است. به عنوان مثال، مقایسه مستقیم مطالعات با طیف وسیعی از روشها، تکنیکها و نتایج، دشوار است.
نکته آخر
NLP در طول سالها بسیار محبوب شده است. این محبوبیت ممکن است به این واقعیت رسیده باشد که تمرین کنندگان می توانند از آن در زمینه های بسیار و مختلفی استفاده کنند.
با این حال، ایده های گسترده ای که NLP بر پایه آن ساخته شده است و فقدان نظارت جامع و اصولی بر روی استفاده از آن، به این معنی است که روش ها و کیفیت عمل می تواند بطور قابل توجهی متفاوت باشد. در هر صورت، شواهد روشنی و بیطرفانه برای حمایت از اثربخشی آن هنوز وجود دارد.
قابل ذکر است که بازاریابی خوب نیز به محبوبیت گسترده NLP، به ویژه در بخش تجاری کمک کرده است.
ترجمه از: فرزانه پاشایی
اختصاصی وبسایت وردنگار: هرگونه کپی تنها با ذکر لینک وردنگار مجاز می باشد.