ارتباط بین بیماری روماتویید و بیماری ریه

بیماری روماتویید توسط التهاب مشخص می شوند که بر ساختارهای متصل کننده یا حمایت کننده در بدن تأثیر می گذارند- اغلب شامل مفاصل و همچنین گاهی اوقات تاندون ها، رباط ها، استخوان ها و ماهیچه ها می شود. برخی از بیماری های روحی نیز بر اندام ها تاثیر می گذارند. در نهایت این بیماری ها باعث کاهش عملکرد در بخش های بدن می شود.

بیماری روماتویید شامل آرتریت است که به معنای “التهاب مفصلی” می باشد و خود شامل بیش از ۱۰۰ اختلال متفاوت است. بیماری های روماتویید که عمدتا بر ستون فقرات تاثیر می گذارند، اسپوندیلاروپراپتیک هستند.

به گفته موسسه ملی آرتروز و بیماری های اسکلتی عضلانی و پوست، در مجموع بیماری های روماتویید بیش از ۴۶ میلیون آمریکایی، از جمله ۲۹۴،۰۰۰ کودک، را تحت تاثیر قرار می دهند.

علل بیماری روماتویید و عوامل خطر

کارشناسان معتقدند که بیماری های روماتویید توسط ترکیبی از ژن ها و عوامل محیطی ایجاد می شوند. به طور کلی، داشتن برخی از انواع ژن ها می تواند حساسیت فرد به بیماری های روماتویید را افزایش دهد و عوامل محیطی ممکن است باعث شروع بیماری شود. به عنوان مثال، مطالعات نشان می دهد افرادی که دارای ژن های خاصی از ژن های آنتی ژن لکوسسیتی انسان (HLA) هستند به کنترل پاسخ ایمنی کمک می کنند، خطر ابتلا به آرتروز روماتوئید را افزایش می دهند. در این افراد، بیماری ممکن است به دلیل برخی از رویدادهایی مانند سنبله های هورمونی، عفونت های باکتری یا ویروس ها و یا چاقی ایجاد شود.

به طور مشابه، ضعف غضروفی ارثی همراه با استرس بیش از حد ممکن است در توسعه استئوآرتریت نقش داشته باشد.

عوامل مختلفی می توانند باعث ایجاد یک یا چند بیماری روماتویید شوند. مثلا:

استئوآرتریت در افراد مسن بیشتر از بزرگسالان جوانتر است.

زنان  نسبت به مردان احتمال بیشتر ابتلا به آرتریت روماتوئید، اسکلرودرمی، فیبرومیالژیا و لوپوس را دارند.

نقرس و spondyloarthropathies در مردان شایع تر است.

لوپوس اغلب بر آفریقایی-آمریکایی ها و اسپانیایی ها تاثیر می گذارد.

چاقی و سیگار کشیدن باعث افزایش خطر ابتلا به بیماری های روماتویید می شود.

عوامل غذایی ممکن است خطر ابتلا به برخی بیماری های روماتویید را افزایش یا کاهش دهد – نقرس مرتبط با رژیم های غذایی پر از پورین است که در انواع مختلف گوشت یافت می شود.

علائم بیماری روماتویید

نشانه بیماری های روماتویید التهاب است. برای آرتریت، التهاب معمولا باعث یک یا چند علامت در مفاصل می شود، از جمله:

• درد
• سفتی، به خصوص در صبح
• ورم
• گرما و قرمزی
• بی تفاوتی
• مشکل با استفاده از مفصل به طور معمول

بیماری های روماتویید می تواند انواع مختلفی از علائم دیگر را ایجاد کند، از جمله:

• خستگی
• التهاب چشم یا عفونت
• لثه و زخم
• درد در گردن، ستون فقرات، یا پشت
• دشواری نفس عمیق کشیدن
• درد عضلانی

عوارض جانبی بیماری روماتویید

آرتریت روماتوئید خطر ابتلا به بیماری های زیر را افزایش می دهد:

پوکی استخوان: آرتریت روماتوئید همراه با بعضی از داروهایی که برای درمان آرتریت روماتوئید استفاده می شود، خطر ابتلا به پوکی استخوان را افزایش می دهند که موجب تضعیف استخوان ها و ایجاد شکنندگی بیشتر آنها می شود.

 گره های روده ای این ضایعات بافتی معمولا در اطراف نقاط فشار، مانند آرنج ها تشکیل می شوند. با این حال، این گره ها می توانند در هر کجای بدن از جمله ریه ها ایجاد شوند.

 خشک شدن چشم ها و دهان: افرادی که آرتریت روماتوئید دارند احتمال ابتلا به سندرم Sjogren  که اختلالی است که میزان رطوبت را در چشم و دهان شما کاهش می دهد، را بیشتر می کند.

عفونت ها، بسیاری از داروهای مورد استفاده برای مبارزه با آرتریت روماتوئید می تواند سیستم ایمنی بدن را مختل کند، که منجر به افزایش عفونت می شود.

مشکلات قلب آرتریت روماتوئید می تواند خطر ابتلا به شریان های سخت و مسدود شده شما را افزایش دهد و همچنین التهاب کیسه ای که قلب شما را محکم می کند.

بیماری ریه: افرادی که مبتلا به آرتریت روماتوئید هستند، خطر ابتلا به التهاب و زخم های بافت های ریه را افزایش می دهند که می تواند منجر به مشکل تنفس شود.

لنفوم: آرتریت روماتوئید خطر ابتلا به لنفوم را افزایش می دهد، گروهی از سرطان های خون که در سیستم لنفاوی ایجاد می شود.

بیماری های ریه

ریه ها نقش مهمی در بدن ایفا می کنند، اکسیژن را از طریق استنشاق هوا برای توزیع از طریق جریان خون به هر سلولی در بدن وارد می کنند. برعکس، در هنگام خروج، دی اکسید کربن ریه ها را خارج می کنند – دی اکسید کربن تولید می شود زمانب که سلول ها از اکسیژن استفاده می کنند.

اجزای اصلی سیستم تنفسی عبارتند از برونش، راههای بزرگتر انجام راه هوایی که در انتهای تراشه شروع می شوند و به ریه می رسند؛ برونشیل ها، راه های هوایی تنگ تر که شاخه ای از برونش هستند؛ و آلوئول ها، کیسه های هوایی کوچک واقع در انتهای برونشیل ها که برای مبادله اکسیژن و دی اکسید کربن رخ می دهد – منطقه تنفسی. خون اکسیژن را از ناحیه تنفسی به سلول ها منتقل می کند و دی اکسید کربن را به قسمت تنفسی بر می گرداند تا از طریق خروج هوا از بدن دفع شود.
هنگامی که ریه ها بیمار می شوند، دیگر نمی توانند مبادله لازم اکسید و دی اکسید کربن را حفظ کنند. تعدادی از بیماری ها و شرایط می تواند ریه ها را ناخوشایند کند که ممکن است یک یا هر دو آنها از طریق پیوند جایگزین شوند. این می تواند شامل موارد زیر باشد:

بیماری مزمن ریوی (COPD) و بیماری روماتویید

این بیماری که عمدتا شامل برونشیت مزمن و آمفیزم است، شامل انسداد جریان هوا از طریق راه های هوایی و خروج از ریه ها است. COPD معمولا دائمی و پیشرفته است.

فیبر ریوی یا بیماری بینابینی ریوی (ILD)

 ILD یک اصطلاح عمومی است که شامل بسیاری از اختلالات مزمن ریه است که در آن ریه آسیب دیده است، دیواره های کیسه های هوا دچار التهاب و سپس زخم (به عنوان مثال، فیبروز ریوی) در بافت بین کیسه های هوا (interstitium) آغاز می شود. این باعث می شود که ریه ها در سایز سفت و کوچکتر شوند.

فیبروز کیستیک

این بیماری ژنتیکی با تولید ترشحات غیر طبیعی و آسیب به راه هوایی مشخص می شود و منجر به ایجاد مخاطی می شود که در ریه ها اتفاق می افتد.

برونشکتازی و بیماری روماتویید

در این اختلال، راه های هوایی بزرگ می شوند و گسترش می یابند، جیب هایی ایجاد می کنند که عفونت می تواند رشد کند. در نتیجه، پوششهای مسیرهای هوایی تغییر می کنند، که باعث خسارت سیستم تمیز کردن ریه می شود و موجب گرد و غبار، مخاط و باکتری می شود تا انباشته شود و عفونت رخ دهد.

سارکوئیدوز و بیماری روماتویید

یک بیماری سیستمیک است که در آن التهاب مزمن باعث ایجاد گرانولوما (توده های کوچک) در بافتهای بدن و اغلب در ریه ها می شود.

لنفانگیلیمیومیتوزیس و بیماری روماتویید

این بیماری نادر با تکثیر سلول های عضلانی مشخص می شود که راه های هوایی، عروق خون و لنفاوی ایجاد می شود.

هرگونه کپی برداری با نام وردنگار و لینک دهی مستقیم مجاز است