ترمبو آمبولی

یکی از مشکلاتی که معمولا بعد از شکستگی های لگن، ران و ساق و یا اعمال جراحی لگن و اندام تحتانی بوجود می آید لخته شدن خون یا ترمبوز وریدی و سپس آمبولی وریدی یا ترمبو آمبولی Thromboembolism است. گرچه این عارضه می تواند در هر شکستگی لگن یا اندام تحتانی ایجاد شود ولی در افراد مسن و یا در افرادی که مدت زیادی در بستر استراحت کرده و بی حرکت می مانند بیشتر است.

بدنبال شکستگی ها و ضربات شدیدی که به بدن وارد می شود بافت ها آسیب می بینند و این آسیب بافتی موجب ورود مواد شیمیایی خاصی از بافت های صدمه دیده به جریان خون می شود. این مواد، مکانیسم لخته شدن خون را فعال کرده و باعث تشکیل لخته در درون ورید ها می شود.

بدنبال شکستگی ها و آسیب های شدیدی که به اندام وارد می شود ممکن است سلول های لایه درونی ورید های اندام دچار آسیب شوند. واکنش بدن انسان نسبت به آسیب طوریست که هر جایی که وریدها آسیب دیده اند به معنای پارگی و خونریزی است و برای جلوگیری از خونریزی و از دست دادن خون بیشتر، در محل رگ پاره شده لخته درست می کند تا رگ را ببندد. آسیب دیدن سلول های لایه درونی ورید ها هم برای بدن معنای مشابهی با پاره شدن ورید دارند. در این صورت هم بدن شروع به تشکیل لخته کرده و رگ را مسدود میکند.

بدنبال شکستگی و ضربه به اندام ها به دلایل مختلفی ممکن است سرعت جریان خون وریدی در اندام ها کاهش یابد. فشار به ورید ها به علت خونریزی یا تورم اطراف آنها یا فشار استخوان جابجا شده به ورید می تواند سرعت جریان خون در آن را کند کند. استراحت طولانی مدت بیمار موجب می شود تا انقباضات مکرر عضلات ساق که در طول روز به طور مرتب خون را در ساق به جریان انداخته و به طرف قلب پمپ می کند از بین رفته و خون در ساق بماند. این ماندن خون و کاهش سرعت خون در ورید های ساق می تواند موجب فعال شدن سیستم انعقاد خون شود.

در سنین بالا و در بعضی بیماری ها تغییرات خاصی در مواد داخل خون ایجاد می شود که این تغییرات استعداد خون را به لخته شدن بیشتر می کند.
یکی از این عوامل یا ترکیبی از آن موجب این آسیب می شود.
تهیه و تنظیم : م. عبد اللهی، کارشناسی ارشد حرکات اصلاحی