درماتیت اسپونژیوتیک چیست؟ علائم و راه های پیشگیری و درمان

درماتیت اسپونژیوتیک وضعیتی است که پوست خشک، قرمز شده و دچار خارش و ترک خوردگی می گردد. این عارضه معمولا شامل تورم ناشی از احتباس آب در پوست است.

درماتیت اسپونژیوتیک به شدت با درماتیت آتوپیک یا اگزما مرتبط است. این یک بیماری گسترده است که شامل التهاب پوست می شود و به علت آلرژی ایجاد می گردد.

علائم درماتیت اسپونژیوتیک

علائم درماتیت اسپونژیوتیک عبارتند از:

• خشکی و پوسته شدن پوست
• خارش شدید
• بثورات، به ویژه در دست، آرنج ها و پشت زانو
• التهاب ناشی از بثورات
• قرمزی و پوست ملتهب

علل درماتیت اسپونژیوتیک

درماتیت آتوپیک شایع ترین علت بالینی درماتیت اسپونژیوتیک است. علت دقیق آن ناشناخته است، اما به نظر می رسد که با ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی مرتبط است.

یک مطالعه جدید در مجله آلرژی و ایمونولوژی بالینی نشان می دهد که افراد مبتلا به این بیماری ممکن است جهش ژنتیکی در پروتئینی به نام فیلاگرین داشته باشند. این پروتئین به حفظ سلامتی لایه بالایی پوست کمک می کند.

بدون فیلاگرین کافی، دفاع پوست تضعیف شده ، اجازه می دهد رطوبت زیادی جذب کرده و باکتری ها به پوست وارد شوند.

درماتیت آتوپیک می تواند در کنار سایر شرایط مانند آسم و تب یونجه رخ دهد.

عوامل ممکن عبارتند از:

• آلرژن ها، مانند غذای خاص، گیاهان، رنگ ها و داروها
• تحریک کننده ها، مانند صابون، لوازم آرایشی، لاتکس و فلزات خاصی در جواهرات
• افزایش سطح استرس
• تغییرات در سطح هورمون
• هوای خشک یا مرطوب
• عرق کردن بیش از حد، که همچنین می تواند خارش را بدتر کند

عوامل خطر درماتیت اسپونژیوتیک

عوامل خطرساز درماتیت اسپونژیوتیک عبارتند از:

سن

درماتیت آتوپیک در کودکان بیشتر از بزرگسالان دیده می شود، حدودا ۱۰ تا ۲۰ درصد کودکان و ۱ تا ۳ درصد بزرگسالان مبتلا به این بیماری هستند.

آلرژی

یک فرد مستعد ابتلا به آلرژی، بیشتر در معرض ابتلا به درماتیت اسپونژیوتیک قرار دارد.

پوسیدگی

تماس طولانی مدت با مواد مضر مانند مواد شوینده، مواد شیمیایی یا فلزات می تواند این وضعیت را بوجود آورد.

سابقه خانوادگی

یک فرد با سابقه خانوادگی درماتیت آتوپیک بیشتر احتمال دارد که به درماتیت اسپونژیوتیک مبتلا شود.

تشخیص درماتیت اسپونژیوتیک

یک پزشک یا متخصص پوست می تواند با در نظر گرفتن نوع پوست فرد و علائم روی آن، درماتیت اسپونژیوتیک را تشخیص دهد. آنها همچنین ممکن است درباره علائم خاص، سابقه خانوادگی، رژیم غذایی و شیوه زندگی سوال کنند.

گاهی اوقات پزشک ممکن است بیوپسی از پوست را برای تشخیص تجویز کند. بیوپسی شامل جمع آوری یک نمونه کوچک از بافت پوست و ارسال آن به یک آزمایشگاه برای بررسی است.

پزشک همچنین ممکن است یک پچ تست انجام دهد. این آزمایش شامل قرار دادن تکه هایی است که حاوی آلرژن های شایع در پشت یک فرد هستند تا ببینند آیا واکنش های آلرژیک روی پوست ایجاد می کنند یا خیر.

عوارض جانبی درماتیت اسپونژیوتیک

در درماتیت اسپونژیوتیک شدید، خارش زیاد ممکن است سبب بروز خشکی پوست شود که می تواند به عفونت های پوستی منجر شود. خارش زیاد  همچنین می تواند به ضخیم شدن پوست منجر شود که ممکن است تماما خارش داشته باشد، حتی زمانی که وضعیت فعال نیست.

درمان درماتیت اسپونژیوتیک

در حالی که هیچ درمان ویژه ای برای درماتیت اسپونژیوتیک وجود ندارد، افراد می توانند از بروز زخم ها با داروها، مراقبت از پوست و تغییر سبک زندگی استفاده کنند.

در زیر لیستی از درمان های ممکن برای درماتیت اسپونژیوتیک آورده شده است:

استفاده از مواد مرطوب کننده به جای صابون یا مواد شوینده

اجتناب از صابون، ژل  و مواد شوینده، زیرا این مواد می توانند پوست را بیشتر تحریک کنند.

استفاده از کرم استروئید موضعی برای کاهش قرمزی و خارش.

استفاده از مهارکننده های موضعی کلسینورین مانند پماد تاکرولیموس و کرم های پیمکرولیموس برای کنترل التهاب در پوست. این داروها حاوی مواد شیمیایی هستند که سبب التهاب پوست می شود و باعث خارش و قرمزی می شود.

مصرف آنتی هیستامین ها برای از بین بردن علائم آلرژی ها.

استفاده از باند، پانسمان، و یا دستمال مرطوب بر روی زخم ها برای پیشگیری از پاک شدن پماد ها و جلوگیری از زخم شدن بیشتر.

انجام فتوتراپی. این درمان معمولا برای کودکان توصیه نمی شود. نور خورشید طبیعی ممکن است باعث کاهش برخی از بیماری های پوستی با کاهش التهاب شود.

مصرف استروئید های خوراکی، مانند پردنیزولون، می تواند علائم را تا حد زیادی از بین ببرد. پزشک یا متخصص پوست باید استروئیدها را تجویز کند.

بعضی افراد همچنین گزارش می دهند که مصرف ویتامین A یا روغن ماهی می تواند علائم را از بین ببرد.

جلوگیری درماتیت اسپونژیوتیک

راه هایی برای کاهش ناراحتی درماتیت اسپونژیوتیک عبارتند از:

به دنبال یک برنامه مراقبت روزانه باشید. این شامل مرطوب کننده های منظم و با استفاده از داروهای تجویزی یا درمان است.

اجتناب از عوامل احتمالی شامل غذاهای خاص، لوازم آرایشی، مواد شوینده یا انواع حیوانات می باشد.

دستکش های غیر لاستیکی هنگام انجام کارهای دستی، مانند کارهای خانه، برای محافظت از دست.

اجتناب از خاراندن پوست آسیب دیده. خراشیدن پوست می تواند به آسیب یا عفونت بیشتر منجر شود.

استفاده از مواد نرم مانند پنبه. از پارچه های زیر و پارچه هایی که خارش ایجاد می کنند مثل پارچه پشمی، اجتناب کنید.

سرد نگه داشتن پوست. گرمای بیش از حد و عرق می تواند علائم را بدتر کند.

اختصاصی وردنگار؛ هرگونه کپی برداری با نام و لینک دهی مستقیم مجاز است