درمان بیماری هانتینگتون با داروی ضد سرطان بکساروتن

درمان جدید بیماری هانتینگتون با یک داروی ضد سرطان بکساروتن

طبق تحقیقات جدید که توسط دانشکده پزشکی دانشگاه دوک در دورهام انجام شد، داروهایی که برای درمان سرطان استفاده می شود، می تواند به طور بالقوه، درمان مؤثری برای بیماری هانتینگتون باشد. این دارو همچنین می تواند راهی برای درمان بیماری های دیگر نروژنیک باشد.

دکتر آلبرت لا اسپادا، مدیر مرکز دوک برای نوروتراپی، این مطالعه را با همکاران چندین موسسه دیگر انجام داد.
این شامل گروه علوم زیستی دانشگاه دانشگاه دوک، دانشگاه کالیفرنیا، سن دیگو، موسسه علوم زیست شناسی لاک در لا جولا و مدرسه پزشکی جان هاپکینز در بالتیمور بود. یافته های آنها در مجله Science Translational Medicine در تارخ ۶ دسامبر ۲۰۱۷منتشر شد.

بیماری هانتینگتون یک اختلال ارثی است که منجر به انحطاط برخی سلول های عصبی مغز می شود. وضعیت پیشرفته است و بر تحرک، شناخت و رفتار تاثیر می گذارد.
هیچ درمانی برای بیماری هانتینگتون وجود ندارد و هیچ درمانی برای متوقف کردن یا کم کردن پیشرفت آن وجود ندارد. افراد مبتلا به هانتینگتون اغلب در طی ۱۵ تا ۲۰ سالگی تشخیص داده می شوند.

تحقیقات پیشین دکتر لا اسپادا و همکارانش نشان داد که یک ترکیب KD3010 که در درمان دیابت، آزمایش شده بود، در کاهش پیشرفت بیماری و بهبود عملکرد حرکتی در یک مدل موش مبتلا به هانتینگتون موثر بود.
در مطالعه جدید، درمان موش مبتلا به بیماری هانتینگتون با داروی بکساروتن، که برای درمان سرطان برای لنفوم های پیشرفته پوست استفاده می شود، مورد بررسی قرار گرفت.

دارو پروتئین های آسیب دیده را حذف می کند

موش هایی که محققان با بکساروتن تحت درمان قرار گرفتند بیشتر فعال بودند، علائم بهبودی عصبی را نشان دادند و به مدت طولانی تری زندگی کردند.
دکتر لا اسپادا یادآور می شود که نتایج این هیجان انگیز بود، زیرا عملکرد دارو خوب بود و طریقه عملکرد این دارو بر بیماری جالب به نظر می رسید.

دکتر لا اسپادا می گوید: “این فقط پاسخ دارو نیست، بلکه مسیرهای مکانیکی این داروها هدف قرار می گیرند. این مسیرها در ارتباط با سایر اختلالات عصبی و به طور بالقوه فرآیند پیری است.”

بکساروتن و KD3010 با فعال شدن PPARδ کار می کنند که یک عامل رونویسی است که با حفظ عملکرد نورون کار می کند. این کار با نگه داشتن میتوکندری فعال و سالم و فعال کردن نورون ها برای حذف پروتئین های معیوب انجام می شود.

هم موش و هم انسان مبتلا به بیماری هانتینگتون، با فعال شدن PPARδ مشکل دارند. هنگامی که محققان موش های مبتلا به بیماری هانتینگتون را با بکساروتن یا KD3010 درمان می کردند، آنها بهبودی در سلامت میتوکندری در نورون ها و افزایش حذف پروتئین های ناسازگار را نشان داد.

اختلال عملکرد میتوکندریایی و غلظت پروتئین عامل دیگری است که نقش مهمی در سایر بیماری هایی همچون بیماری آلزایمر، بیماری پارکینسون و اسکلروز جانبی جانبی آمیوتروپیک (ALS) ایجاد می کند.

اگر چه یافته های امیدوار کننده ای است، اما به این معنا نیست که افراد مبتلا به بیماری هانتینگتون باید برای دریافت بکساروتن یا KD3010 عجله کنند.
ابتدا باید در مورد نحوه استفاده از این داروها در انسان ها مورد تحقیق بیشتری قرار گیرد. دوزهای مطلوب بکساروتن در حال حاضر ناشناخته است و این دارو عوارض جانبی قابل توجهی را در دوزهای بالا ایجاد می کند. KD3010 تنها در دیابت نوع ۲ مورد آزمایش قرار گرفته است.

رویکرد کوکتل ممکن است موثرتر باشد

تیم پیشنهاد می کند که درمان های آینده در زمینه بیماری هانتینگتون و سایر شرایط عصبی نجومی ممکن است شامل یک رویکرد “کوکتل” با ترکیب داروها به روش مشابه با درمان HIV باشد.

محقق این مطالعات، دکتر سرب ادری دیکی، نشان داد که وقتی بکساروتن و KD3010 با هم مصرف شدند، نتایج بهتر در سلول ها دیده شد، حتی در دوزهای پایین.

وی گفت: “با این رویکرد، ما می توانیم عوارض جانبی را با دوزهای پایین تر از این ترکیب کاهش دهیم.”

وی افزود که تیم، تحقیقاتی را در مورد مکانیسم های نوروپروتئین پایه انجام خواهد داد و این تحقیق، برای سایر بیماری ها با مسائل مشابه اختلال عملکرد میتوکندری و کنترل کیفیت پروتئین مانند بیماری پارکینسون، بیماری آلزایمر و ALS انجام خواهد شد. “

ترجمه از: فرزانه پاشایی

اختصاصی وبسایت وردنگار: هرگونه کپی تنها با ذکر لینک وردنگار مجاز می باشد.