عفونت گوش می تواند به علت ویروس ها، باکتری ها یا به ندرت مخمر باشد. در گوش سه منطقه وجود دارد که عفونت گوش در بزرگسالان و کودکان در آن مناطق رخ می دهد.
عفونت های گوش خارجی (گوش شناگر):
عفونت گوش خارجی (otitis externa) اغلب به عنوان “گوش شناگر” شناخته می شود. این عفونت معمولا به علت عفونت باکتریایی پوست بافتی است کانال گوش را پوشش می دهد. غوطه وری بیش از حد در آب و یا آسیب زدن به کانال گوش با قرار دادن چیزهایی در آن (از جمله استفاده از چوب پنبه در کانال برای حذف موم گوش)باعث می شود احتمال ایجاد عفونت گوش خارجی در شما بیشتر شود.
عفونت گوش میانی:
عفونت گوش میانی (عفونت گوش میانی) عفونت فقط در پشت پرده گوش (غشای تمپان) است که در حفره توخالی مجاور (فضای گوش میانی) استخوان صورت قرار دارد. عفونت گوش میانی اغلب به دلیل عارضه سرماخوردگی در کودکان است. اکثر عفونت های گوش میانی ناشی از ویروس ها هستند و خود به خود حل خواهند شد. عفونت های باکتریایی باعث عفونت گوش میانی می شوند که نیاز به درمان آنتی بیوتیکی دارند.
عفونت های داخلی گوش:
عفونت گوش داخلی، بسیار نادر است و معمولا توسط یک ویروس ایجاد می شود. این “عفونت ها” به طور دقیق تر به عنوان التهاب ساختار گوش داخلی (لارژنتیک) مشخص می شوند. از آنجایی که این ساختارها شنوایی و تعادل را تحت تاثیر قرار می دهند، عفونت گوش داخلی باعث نشانه هایی مانند زنگ گوش (وزوز گوش) یا سرگیجه و اختلال تعادل (سرگیجه) می شوند. معمولا عفونت گوش داخلی در بزرگسالان و کودکان (نادر) نیاز به درمان پزشکی دارد.
آیا می توان عفونت گوش را در خانه درمان کرد؟
شما می توانید برخی از عفونت های بیرونی و میانی گوش را در خانه با داروها و داروهای بدون نسخه برای علائمی مانند درد و التهاب درمان کنید.
درمان خانگی گوش شنونده (عفونت گوش خارجی)
معمولا غوطه وری طولانی مدت و دائمی در آب باعث عفونت گوش خارجی می شود. درمان اولیه برای گوش شناگر، جلوگیری از گرفتن آب در کانال گوش است تا زمانی که درد گوش از بین برود.
عفونت گوش خارجی ممکن است چندین روز برای بهبودی طول بکشد، اما معمولا درد در عرض یک هفته از بین می رود. علاوه بر این، گرمتر بودن آب، احتمال ابتلا به گوش شناگر را بیشتر می کند، به عنوان مثال، افرادی که در تابستان شنا می کنند احتمال بیشتری برای ایجاد عفونت گوش خارجی دارند نسبت به افرادی که در زمستان شنا می کنند.
عفونت گوش داخلی عفونت خانه
مطالعات متعدد نشان داده اند که ویروس ها باعث عفونت گوش، می شوند. درمان درد برای درد گوش دو یا سه روز به سیستم ایمنی بدن اجازه می دهد که بتواند عفونت را درمان کند. با این حال، برخی از افراد مبتلا به عفونت گوش میانی ممکن است نیاز به یک پزشک یا دیگر متخصص های مراقبت های بهداشتی برای درمان پزشکی داشته باشند.
درمان خانگی عفونت گوش داخلی و آماس گوش درونی
عفونت داخلی گوش و آماس گوش درونی (التهاب داخل گوش بزرگسالان و کودکان بسیار نادر هستند)، علاوه بر این، علائم التهاب گوش داخلی ممکن است با دیگر علل غیر عفونی مرتبط باشد، پزشکان گوش و حلق و بینی (پزشکان متخصص در گوش و مشکلات بینی) معمولا عفونت گوش داخلی در بزرگسالان و کودکان را درمان می کنند.
داروهای خانگی از بین بردن درد گوش و عفونت گوش
داروهای ضد افسردگی طبیعی و بدون نسخه (OTC) (نه آنتیبیوتیک) برای عفونت گوش برای مثال، داروهای مقابله با درد، استامینوفن (تیلنول و دیگران) و ایبوپروفن. کسانی که بیش از ۱۸ سال سن دارند نیز ممکن است آسپرین را برای درد در نظر بگیرند. کسانی که کمتر از ۱۸ سال دارند باید از مصرف آسپرین به علت ارتباط آن با سندرم ری (بیماری بالقوه کشنده همراه با کبد و مغزی) جلوگیری کنند.
برای درد گوش ناشی از عفونت گوش میانی بدون پرفوراسیون گوش و حلق و بینی، روغن گرم (نه داغ) (زیتون، سبزی) که به آرامی به داخل کانال گوش می افتد و با یک چوب پنبه نگهداری می شود، ممکن است باعث کاهش درد گوش شود. روغن گرم کمتر برای عفونت گوش شناگر مفید است. فشرده گرم یا سرد می تواند به درد گوش کمک کند. بعضی از مردم تغییر بین فشرده گرم و سرد را ترجیح می دهند.
قطره های گوش برای کنترل درد گوش و عفونت گوش اولیه دارای موفقیت محدود بوده اند. قطره های گوش توسط FDA تایید نشده است.
قطره گوش روغن درخت چای به طور گسترده ای مورد استفاده قرار می گیرد، اما محدودیت های مشابهی را در نظر می گیرند. یک روغن زنجبیل ممکن است بر روی پوست استفاده شود. طرفداران این روش، از ریختن روغن زنجبیل در کانال گوش اجتناب کنند.
شواهد حکایت از استفاده از روغن سیر در کانال گوش به عنوان یک درمان مؤثر برای عفونت های بیرونی و گوش میانی دارد.
والدین بچه های جوان مبتلا به عفونت گوش میانی (اوتیسم) از مدت ها قبل، به این نکته توجه کردند که فشار عصبی بر گوش آسیب دیده را کاهش دهند. خواب در حالتیکه گوش آسیب دیده در سمت بالا باشد ممکن است در مدیریت درد گوش مفید باشد.
قبل از آنتی بیوتیک، تکنیک معمولی “طبیعی” برای درمان عفونت گوش میانی این بود که یک برش کوچک در پرده گوش ایجاد کند(مرینگوتومی) تا فشار را کاهش دهد و هر گونه عفونتی را از گوش خارج کند.
مرینگوتومی هنوز در هنگام درمان عفونت های غیرطبیعی گوش باکتریایی در نوزادان، کودکان و افرادی که سیستم ایمنی بدنشان به خطر می افتد، در نظر گرفته می شود و ممکن است به آنتی بیوتیک هایی که معمولا برای درمان عفونت گوش، استفاده می شود نیاز نباشد.
درمان کایروپراکتیک برای درمان و درمان عفونت گوش، استفاده شده است. با این حال، مطالعات تطبیقی نتایج متفاوتی دارند. درمان کایروپراکتیک برای درمان عفونت گوش، ممکن است خطر آسیب را افزایش دهد.
آیا عفونت های گوش با آنتی بیوتیک ها درمان می شوند؟
آنتی بیوتیک ها و عفونت گوش خارجی
اخیرترین سیاست توسط آکادمی آمریکایی کودکان (AAP)، مدیریت درد را به عنوان رویکرد اولیه برای اکثر عفونت های گوش خارجی و نه آنتی بیوتیک تشویق می کند. از آنجایی که عفونت های گوش خارجی (گوش شناگر) عمدتا باکتریایی هستند، این نوع از عفونت گوش، می تواند از غوطه ور شدن کانال گوش جلوگیری کند.
استفاده از آنتی بیوتیک گوش برای مواردی شبیه گوشهای شناگر توصیه شده است اما باید از طولانی شدن آب در کانال گوش نیز اجتناب شود. به ندرت، موارد شدید عفونت گوش شناگر سبب می شود که بافت کانال گوش آسیب ببیند. برای درمان این مشکل، “فتیله گوش” در گوش قرار داده می شود تا آنتی بیوتیک ها به کانال تنگ گوش برسند. آنتی بیوتیک های خوراکی اغلب در موارد شدید استفاده می شوند.
آنتی بیوتیک ها و عفونت گوش میانی
دستورالعمل AAP برای عفونت گوش میانی (رسانه اوتیسم) توصیه می کند که از آنتی بیوتیک ها (به جای کنترل درد) برای اولین بار در کودکان کمتر از ۲ سال که دارای درد متوسط تا شدید گوش و تب بیشتر از ۳۹ درجه هستند استفاده شود. این توصیه نشان دهنده این مطلب است که این گروه سنی احتمالا یک علت باکتریایی عفونت گوش میانی در مقابل علت ویروسی در کودکان بالای دو سال دارند.
کودکانی که بین ۶ ماه تا ۲ سال هستند که از درد شدید رنج نمی برند و دمای بدن بیش از ۳۹ درجه ندارند نیازمند نظارت والدین بدون آنتی بیوتیک هستند.
کودکان بالای دو ساله باید تحت نظارت قرار گیرند
صرف نظر از نوع درمان (مشاهده یا آنتیبیوتیک)، مهم است که والدین یا مراقبین به پیگیری پزشکی دسترسی داشته باشند تا علائم بدتر نشود.
آنتی بیوتیک ها و عفونت گوش داخلی
عفونت های گوش داخلی نادر هستند و معمولا به یک متخصص گوش، بینی و گلو برای درمان نیاز دارند.
اگر شما عفونت گوش، دارید و آنتی بیوتیک ها تجویز نشده اند، پیگیری برای ارزیابی مجدد توسط پزشک مهم است.
چه زمانی باید با پزشک برای عفونت گوش تماس گرفت
برخی از علائم آن می تواند همانند یک سکته مغزی باشد. اگر دچار استفراغ، سردرد، تغییرات چشم، تب، ضعف در یک طرف بدن، بی حوصلگی و یا ناتوانی در راه رفتن باشد که نیاز به مراقبت های پزشکی دارد.
یک پزشک باید عفونت هایی را که شامل تب بالا، تخلیه یا خونریزی از کانال گوش، سردرد، استفراغ، سرگیجه، از دست دادن شنوایی یا درد شدید باشد بررسی کند.
اختصاصی وردنگار – هرگونه کپی برداری با نام و لینکدهی مستقیم مجاز است
