علائم، تشخیص و درمان ملانوم آکرال لنتیجینوس یاALM

ملانوم آکرال لنتیجینوس نوعی سرطان پوست است که در کف دست، کف پا یا زیر ناخن ظاهر می شود. اگر چه در جمعیت عمومی نسبتا غیر معمول است، این شایعترین شکل سرطان پوستی است که بر روی آفریقایی-آمریکایی ها تاثیر می گذارد. در این مقاله ما به علائم ملانوم آکرال لنتیجینوس (ALM)، نحوه تشخیص، علت آن و گزینه های درمان موجود می پردازیم.

بررسی اجمالی ملانوم آکرال لنتیجینوس

ملانوما نوعی سرطان پوست است که از ملانوسیت شروع می شود. اینها سلولهای پوستی هستند که رنگ پوست را ایجاد می کنند.
اغلب افراد ملانوما را با قرار گرفتن در معرض تابش اشعه ماوراء بنفش (UV) خورشید می گیرند.
ALM یک نوع خاص از ملانوم است. این بر کف دست، کف پا و پوست زیر ناخن ها تاثیر می گذارد. برخلاف سایر انواع ملانوم، با فرکانس مشابه در همه افراد بدون توجه به رنگ پوست اتفاق می افتد. این به این معنی است که افرادی که پوست تیره دارند نیز به ALM آسیب پذیر هستند. افراد مبتلا به پوست تیره کمتر مستعد ابتلا به انواع دیگر ملانوم هستند ولی ALM علت اصلی ملانوم در افراد مبتلا به پوست تیره تر است.

علائم ملانوم آکرال لنتیجینوس

ALM در کف پاها بیشتر از کف دست بروز می کند. اکثر مردم ابتدا لکه های سیاه، خاکستری، قهوهای مایل به زرد و یا قهوه ای شکل قهوه ای با مرزهای نامنظم را به طور عجیبی می بینند. هنگامی که ALM در ناخن ها ایجاد می شود، ممکن است به صورت ناخن سیاه شده ظاهر شود. اکثر موارد ALM بر روی ناخن ها روی انگشت کوچک یا انگشت شست قرار می گیرند.
ملانوم آکرال لنتیجینوس شایع ترین نوع سرطان است که بر روی کف پا تأثیر می گذارد، اما سرطان های دیگر نیز می توانند روی پاها یا دست ها ایجاد شوند. هرکسی که فکر میکند ممکن است به سرطان در کف پاهای خود مبتلا باشد باید به یک متخصص پوست مراجعه کند تا نوع بیماری وی تشخیص داده ود.

برخی از علائم هشدار دهنده دیگر ملانوم آکرال لنتیجینوس عبارتند از:

• یک لکه در ناخن ایجاد می شود که ناشی از تصادف یا کبودی نیست
• احساس درد و ناراحتی در ناخن
• ایجاد یک لکه در دست یا پا و هر روز در حال بزرگتر شدن و پیشرفت

علل و عوامل خطر ملانوم آکرال لنتیجینوس

هر کسی می تواند ALM را توسعه دهد. بر خلاف دیگر انواع ملانوم، ALM به نظر نمی رسد که به خاطر قرار گرفتن در معرض نور خورشید باشد. در برخی افراد ممکن است به علت عامل ژنتیکی باشد. افرادی که اعضای خانواده آنها به ملانوم دچار بوده اند، از جمله ALM، ممکن است مستعد ابتلا به این اختلال باشند.
تحقیق در مورد علل خاص و عوامل خطر ALM در حال انجام است. برخی از تحقیقات نشان می دهد که یک ضایعه ALM ممکن است باعث آسیب به دست یا پا شود. با این حال، اکثر افراد مبتلا به ALM آسیب نمی بینند و اکثر افرادی که در دست یا پا شاهد ALM هستند، هیچگاه شاهد توسعه و گسترش آنها نمی باشند.

آزمایشات و تشخیص ملانوم آکرال لنتیجینوس

تشخیص با ALM با بررسی منطقه آسیب دیده آغاز می شود. ALM و سایر اشکال سرطان ظاهر خاصی دارند که به پزشک کمک خواهد کرد که در تشخیص درست نوع سرطان موفق عمل کند. یک پزشک ممکن است از یک ابزار به نام یک درماتوسکوپ استفاده کند تا نگاه دقیقتری به رشد ضایعه داشته باشد.
اگر معاینه فیزیکی باعث نگرانی در مورد احتمال وجود سرطان شود، مرحله بعدی معمولا بیوپسی است. بیوپسی از یک سوزن برای حذف یک نمونه کوچک از تومور استفاده می کند.
یک نمونه اجازه می دهد یک متخصص آسیب شناس به تومور در زیر میکروسکوپ نگاه کند تا ببیند آیا نوع سرطان چیست؟ آیا تهاجمی است و اینکه تا چه حد پیشرفت کرده است؟

مراحل ملانوم آکرال لنتیجینوس

اختصاص یک مرحله به ضایعه ALM به پزشکان کمک می کند تا درصد احتمال درمان و برنامه درمان را تعیین کنند. مانند دیگر گونه های ملانوم، در درمان ALM به سه عامل نگاه می شود:

تومور: اعداد بین ۰ تا ۴، اندازه تومور را مشخص می کنند و این نشان می دهد که زخم ها تا چه حد پیشرفت کرده اند. تعداد کمتر نشان دهنده تومور کوچکتر است.

گره ها: این نشان می دهد که آیا گره های لنفاوی تحت تاثیر قرار گرفته اند و مقیاس ها از ۰ تا ۳ دارد.

متاستاز: متاستاز، گسترش سرطان از یک قسمت از بدن به قسمت دیگر است. هنگامی که سرطان متاستاز می شود، احتمال مرگ و مشکلات جدی بیشتر می شود. نمرات متاستاز از ۰-۱ متغیر است. نمره ۱ نشان می دهد که متاستاز رخ داده است و حروف a، b و c نشان می دهد که حد گسترش تا چه میزانی است.
پزشکان ممکن است تومور را به سطح کلارک اختصاص دهند. این اطلاعات در مورد این است که واکنش تومور برای حمله به بدن چگونه است.
سطوح کلارک از ۱ تا ۵ می باشد، که عدد بیشتر، به سرطان های مهاجم با شدت بیشتر اشاره دارد.

درمان ملانوم آکرال لنتیجینوس

درمان معمولا با از بین بردن ضایعه و گاهی اوقات برخی از پوست اطراف ضایعه آغاز می شود. اگر هر گره لنفاوی به سرطان مبتلا شده باشد، ممکن است لازم باشد که برداشته شود.
در برخی افراد برداشتن ضایعه، سرطان را درمان می کند. اما اگر سرطان پیشرفت کرده یا بسیار تهاجمی و بدخیم باشد، ممکن است درمان های دیگر ضروری باشد.
اگر پس از بین بردن تومور، به طور کامل از سرطان خلاص نشوید، ممکن است پزشکان دارو را برای پیشگیری از گسترش سرطان توصیه کنند. اداره غذا و داروی ایالات متحده (FDA) داروهای آلدسلوکین یا داروهای پرولاکتین را برای درمان ALM تایید کرده است.
تعدادی از آزمایشات بالینی در حال تلاش برای درک بهتر این بیماری هستند تا درمان های موثرتری پیدا کنند.

پیشگیری از ملانوم آکرال لنتیجینوس

استفاده از کرم های ضد آفتاب، اجتناب از نور آفتاب شدید و به حداقل رساندن آفتاب سوختگی می تواند از بسیاری از انواع ملانوم جلوگیری کند. با این حال، ALM به نظر نمی رسد به قرار گرفتن در معرض آفتاب متبط باشد.
همانطور که محققان هنوز نمی دانند عامل بروز ALM چیست، هنوز راه مشخصی برای پیشگیری از آن ندارند.  بهترین فرصت برای درمان موثر، یک تشخیص سریع است. افراد می توانند آزمایشات پوستی سالانه برای آزمایش سرطان پوست انجام دهند و اگر یک ضایعه غیر قابل توضیح در دست، پا یا ناخن ظاهر شود، باید حتما به پزشک مراجعه کنند.

پیش بینی و چشم انداز

نرخ مرگ و میر از ALM بالاتر از سایر انواع ملانوم است. این ممکن است به این علت باشد که افراد در مورد ALM، به مدت طولانی بی توجه هستند و اجازه می دهد تا قبل از شروع درمان پیشرفت کند و تهاجمی تر شود.

تشخیص زودهنگام و درمان سریع تاثیر زیادی بر اینکه فرد زنده بماند، دارد. با این حال، تعداد زیادی از افرادی که به ALM مبتلا هستند، تشخیص اشتباهی برای آنها داده می شود.
مردان در معرض تشخیص تومورهای ضخیم و بدخیم تری نسبت به زنان هستند. نژاد فرد نیز یک عامل موثر در بروز آن است.

نکته آخر

اگرچه ALM نادر است، می تواند مرگبار باشد. نظارت بر پوست برای بررسی تغییرات رخ داده، می تواند به تشخیص زودهنگام کمک کند.

افرادی که نگران هستند ممکن است ALM داشته باشند باید با یک متخصص پوست مراجعه کنند تا برنامه ی درمانی برای آنها تهیه شود. با درمان تهاجمی، اکثر مردم می توانند این بیماری را درمان کنند.

ترجمه از: فرزانه پاشایی

اختصاصی وبسایت وردنگار: هرگونه کپی تنها با ذکر لینک وردنگار مجاز می باشد.