ستریزین (Cetirizine) یک مسدودکننده قدرتمند و انتخابی از گیرنده H1 هیستامین است و برای از بین بردن علائم رینیت آلرژیک (ورم غشاء مخاط بینی)، آماس ملتحمه آلرژیک و ایدوپاتیک اداری مزمن استفاده می شود. همچنین فعالیت آنتی کولینرژیک پایین را نشان می دهد، به همین دلیل دهان خشک به عنوان یکی از عوارض جانبی این دارو به حساب می آید.
احتیاط
- سیتریزین یکی از داروهایی است که به ندرت عوارض جانبی ایجاد می کنند و اگر برخی از آنها ایجاد شود، معمولا ملایم و گذرا هستند. به همین دلیل، در صورت استفاده از دوزهای توصیه شده، به ندرت عوارض جانبی ایجاد می کند. تنها موارد منع مصرف حساسیت به دارو است.
- ستریزین نباید در بیماران مبتلا به اختلال شدید کلیوی (کراتینین کمتر از ۱۰ mL / min) استفاده شود، زیرا ستریزین توسط کلیه ها از بدن حذف می شود. بیماران مبتلا به اختلال عملکرد کلیوی بیشتر در معرض انباشت این دارو در خون هستند، چرا که در این حالت کلیه ها قادر به حذف این دارو از بدن نیستند.
- این دارو باید با احتیاط در بیماران مبتلا به تشنجهای تونیک-کلونیک (صرع) جزئی یا عمومی تجویز شوند.
- گزارش های مربوط به کلستازی (اختلال در جریان صفرا) ناشی از سیتیازین گزارش شده است و اگر نشانه هایی از قبیل: خارش عمومی (خارش در سراسر بدن)، زردی، ادرار تیره یا مدفوع رنگی مشاده کردید، بلافاصله با پزشک خود مشورت کنید زیرا این علائم معمول کلستازی است .
- دو مورد از دیستونی ناشی از استریازین (انقباض عضلانی ناخواسته) نیز گزارش شده است. این عوارض جانبی پس از قطع درمان به سرعت از بین می رود.
سیتریزین، بارداری و تغذیه با شیر مادر
مطالعات حیوانی اثرات مستقیم و غیرمستقیم سیتریزین را بر روی جنین با توجه به بارداری، در حین زایمان و پس از زایمان نشان نمی دهد، به همین دلیل FDA (سازمان غذا و داروی آمریکا) این دارو را در گروه B طبقه بندی کرده است. در حال حاضر هیچ اطلاعات کافی در مورد استفاده از آن در طول بارداری اسنان وجود ندارد.
تولید کننده این دارو توصیه می کند از مصرف این دارو در هنگام شیردهی اجتناب شود، زیرا مقدار مشخصی از این دارو به شیر انسان منتقل می شود.
نحوه مصرف ستریزین
- دوز معمول در بیمارانی که بیش از ۱۲ سال دارند ۱۰ میلی گرم یک بار در روز، ترجیحا در زمان خواب است.
- در کودکان ۶-۱۲ ساله، دوز توصیه شده ۵ میلی گرم دو بار در روز (صبح و عصر) است.
مصرف بیش از حد
علائم مصرف بیش از حد سیتیازین عبارتند از:
- گیجی
- دهان خشک
- احتباس ادرار
- افزایش ضربان قلب
- میادریاس
- خواب آلودگی
- ضعف و خستگی
در صورت مصرف بیش از حد، لواژ معده باید انجام شود و به بیماران باید درمان حمایتی ارائه شود. هیچ پادزهر خاصی برای سیتریزین وجود ندارد. دیالیز برای درمان مصرف بیش از حد سیتیازین موثر نیست زیرا این دارو به میزان زیادی در پروتئین های پلاسما وابسته است.
فعل و انفعالات (تداخلات دارویی)
سیتریزین تعاملات عمده ای با سایر داروها یا غذاها ندارد.
عوارض جانبی ستریزین
اثرات نامطلوب سیتریزین عبارتند از:
- سوء ظن
- خواب آلودگی
- غش کردن
- دلتنگی
- گیجی
- سردرد
- دهان خشک
- احتباس ادرار
- ضربان قلب سریع
- میادریاس
- تاری دید
- حالت تهوع
- استفراغ
- اسهال
- بیلی روبین پلاسمی بالا
- افزایش آنزیم های کبدی
- فارنژیت
- ترومبوسیتوپنی (بسیار نادر است)
- پارستزی (گزگز یا مور مور شدن)
- دیسوری (ادرار درناک)
- افزایش وزن
اختصاصی وردنگار – هرگونه کپی برداری با نام و لینکدهی مستقیم مجاز است
