عضلاتی که تصور می شد به طور انحصاری متعلق به انسان ها هستند در گونه ای از شامپانزه ها نیز مشاهده شده اند

عضلاتی که تصور می شد به طور انحصاری متعلق به انسان ها هستند در گونه ای از شامپانزه ها نیز مشاهده شده اند

شامپانزه : تصور می شود که انسان ها، بر خلاف دیگر گونه های اولیه، عضلات خاصی دارند که تنها به خودشان تعلق دارد. اما در حال حاضر دانشمندان به این نتیجه رسیده اند که این عضلات در بقیه میمون ها نیز وجود دارد  و این امر درک ما را درباره تکامل انسان ها متحول خواهد ساخت. طبق نظر ریو دیگو،  آناتومیست دانشگاه هاروارد ایالات متحده، بخش بزرگی از روایت تحولات و تکامل انسانی در مورد جایگاه “ویژه” ما در طبیعت، می تواند توضیحات غیر قابل اثباتی را در مورد تکامل ما ارائه کند.

این تحولات شامل تغییر در عضلات خاصی بود که تصور می شد فقط در انسان ها وجود دارد. این عضلات خاص عضلاتی بودند که برای قدم زدن با قامت ایستاده، استفاده از ابزار، صحبت کردن و ایما و اشارات خاص صورت از آن ها استفاده می شود.

دیگو در ادامه سخنانش افزود :

“تجزیه و تحلیل دقیق ما نشان می دهد که در واقع، هر عضله ای که مدت ها قبل تصور می شد که تنها منحصر به انسان هاست و به نحو منحصر به فردی با عملکردهای انسانی برای دوچرخه سواری  ، استفاده از ابزار و برقراری ارتباطات صوتی و ایما و اشارات صورت تکامل یافته اند در واقع در سایر میمون ها نظیر  شامپانزه کوتوله و سایر گونه ها مانند شامپانزه های معمولی و گوریل ها نیز وجود دارند.”

این مطالعه با  اعتقادات  کلیدی موجود در مورد تکامل انسان و موقعیت متمایز ما در چرخه ی طبیعت  مغایرت دارد.

بدون اطلاع دقیق از آناتومی نزدیک ترین بستگان ما، ادعاهای موجود در رابطه با چیزهایی مانند عضلات لازم برای راست ایستادن توهماتی بیش نخواهد بود. بنابراین دیگو به طور خاص دیگر گونه های اولیه را از لحاظ هفت عضله مورد نظر که تصور می شود تنها در انسان ها تکامل یافته اند مورد بررسی قرار داد.

چالش بزرگ، پیدا کردن نمونه های منحصر به فردی برای تجزیه و تحلیل، و همچنین انجام مطالعات تشریحی تاریخی بود که تنها بر روی چند تا از جزئیات مهم متمرکز شده باشند. بخشی از متدولوژی دیگو، یافتن همه مقالات موجود در مورد آناتومی میمون ها  و بررسی دقیق عضلات ذکر شده در این بررسی ها بود.

دیگو همراه با همکارانش در دانشگاه آنتورپ، مطالعات تشریحی را در مورد چند شامپانزه کوتوله نزدیک ترین بستگان ما و شامپانزه ها انجام داد تا بتواند از این راز پرده بردارد.

او تمام این هفت عضله “انسانی خاص” را در شامپانزه کوتوله ، chimps و گوریل ها یافت و دریافت که این عضلات بسیار شبیه یا دقیقا مشابه عضلات انسانی بودند.

به عنوان مثال، عضله فیبولاریس ترتیوس که به نظر می رسد با قدم زدن و راست ایستادن مرتبط است و تصور می شد در میمون های انسان نما وجود ندارد ، در ۳  تا از ۷ شامپانزه کوتوله یافت شد و درست همانند عضلات انسانی بود. همچنین عضلات مرتبط با صحبت کردن و گفتار یعنی عضله ی  arytenoideus obliquus در حنجره و عضله risorius صورت در برخی از شامپانزه ها و گوریل ها نیز مشاهده  گردیدند.

این یافته ها نشان می دهد که تکامل بافت نرم انسان ممکن است همانگونه که قبلا تصور می شد، “خاص گونه ی انسان” نباشد، و ما به تحقیقات بیشتری نیاز خواهیم داشت تا بتوانیم نحوه تکامل خود و متفاوت شدنمان از سایر گونه ها را مورد بررسی قرار دهیم.

دیگو در پایان سخنانش بیان داشت:

“ما به بررسی های دقیق تری نیاز داریم تا بدانیم که چرا این عضلات تنها در میمون ها و در برخی موارد فقط در جمعیت یک گونه خاص  وجود دارند.”

او گفت:

” هم اکنون نمی توان به این سوال پاسخ داد که آیا این عضلات برای میمون های دارنده ی آن ها، ضروری هستند و یا تنها عضلاتی هستند که بعدها بر اثر تکامل کاربرد خاصی یافته اند؟”

هرگونه کپی برداری با نام وردنگار و لینک دهی مستقیم مجاز است