عفونت گوش، زمانی اتفاق می افتد که یک باکتری یا عفونت ویروسی روی گوش میانی اثر بگذارد. این بخش از گوش دقیقا پشت پرده گوش قرار دارد.عفونت گوش، به علت التهاب و تجمع مایع در گوش میانی، می تواند دردناک باشد.
عفونت گوش می تواند مزمن یا حاد باشد. عفونت حاد دارای درد بوده اما مدت زمان زیادی طول نمی کشد. عفونت مزمن پاکسازی نمی شود یا چندین بار عود می کند و می تواند آسیب های دائمی برای گوش داخلی و میانی ایجاد کند.
چه عواملی باعث عفونت گوش می شود ؟
این عفونت زمانی رخ می دهد که یکی از شیپور های استاش گوشتان ورم کند یا مسدود شود که سبب جمع شدن مایع در گوش میانی می شود. شیپور استاش لوله های کوچکی هستند که مستقیم از هر گوش به سمت پشت گلو قرار گرفته اند. عواملی که سبب مسدود شدن شیپور استاش می شوند عبارتند از ：
- آلرژی ها
- سرماخوردگی
- عفونت های سینوسی
- خلط زیاد
- سیگار کشیدن
- عفونت یا ورم کردن غده های لنفاوی ( بافت نزدیک لوزه هایتان که باکتری ها و ویروس های خطر ناک را به دام می اندازد )
- تغییر در فشار هوا
عفونت گوش چطور درمان می شود ؟
اغلب عفونت های ملایم بدون مداخله و درمانی، پاکسازی و برطرف می شود. بعضی از روش های زیر در فرو نشاندن عفونت ملایم موثر هستند：
- قرار دادن حوله گرم روی گوش (برای تحت تاثیر قرار دادن گوش)
- مصرف داروهای ضد درد (مسکن) مثل ایبوپروفن و استامینوفن
- استفاده کردن از قطره گوش برای آرام کردن درد
- مصرف داروهای دکونژستانت مثل پسودوافدرین
اگر علایم بیماری بدتر شد یا بهبودی حاصل نشد شما باید یک قرار ملاقات با دکتر داشته باشید. اگر عفونت شما مزمن باشد یا بهبودی در بیماری مشاهده نشود ممکن است پزشک انتی بیوتیک تجویز کند. اگر برای بیماری شما انتی بیوتیک تجویز شده، مهم است دوره کامل آنتی بوتیک خود را مصرف کنید (دوره درمان را کامل کنید).
عمل جراحی نیز یک گزینه درمانی است. اگر عفونت با درمان های پزشکی رفع نشد یا در مدت زمان کوتاهی، عفونت زیاد داشتید، پزشک این گزینه درمانی را تجویز می کند.
لوله هایی در گوش قرار داده می شود، تا مایع ایجاد شده در گوش را به بیرون منتقل کند. در مواردی که غده لنفاوی بزرگ شده و درگیرمی شود، ممکن است عمل جراحی برداشتن غده لنفاوی ضروری باشد.
کدام بخش از گوش می تواند آلوده شود؟
سه عنصر جداگانه ای در گوش انسان وجود دارد که به صورت آناتومیکی و کارکردی با هم کار می کنند تا شنوایی و تفسیر صداها را تقویت کنند و همچنین در طول حرکات سر و بدن احساس و موقعیت بدنی خود را حفظ کنند.
گوش بیرونی شامل ساختار غضروفی (پینا) و کانال گوش است که در منطقه (غشای تمپان) پایان می یابد.
گوش میانی شامل گوش و حلق و ناحیه توخالی کوچکی استخوان صورت در مجاورت پرده گوش است که در آن سه استخوان کوچک با هم مرتبط می شوند. پرده گوش به عنوان یک سر در برابر امواج فشار هوا است که توسط پینا متمرکز شده و به سمت کانال گوش حرکت می کند. جنبش غشای تمپان باعث حرکت دو نیمه مانند این سه استخوان کوچک است که در نهایت این محرک ها را به گوش داخلی انتقال می دهد.
گوش داخلی دارای دو ساختار است
حلزونی، که حرکات استخوان های گوش را به امواج عصبی تبدیل می کند که به مغز فرستاده می شوند و سپس به صدا تبدیل می شوند.
کانال های نیم دایره ای (بخشی از یک ساختار جداگانه) دارای سه بخش است که حرکت سر را تفسیر می کند تا موقعیت فرد را در فضا تشخیص دهد (به عنوان مثال، دراز کشیدن، خم شدن و غیره)
علائم و نشانه های عفونت گوش چیست؟
علائم عفونت خارجی (گوش شناگر) و عفونت گوش میانی
- درد خفیف تا شدید گوش
- مشکلات شنوایی
- قرمزی و التهاب
- ترشح از گوش
علائم و علائم گوش شناگر دیگر
- خارش
علائم و علائم عفونت متوسط و داخلی
- تب
- مشکلات با تعادل
- احساس پریشانی در گوش
سایر علائم و علائم عفونت گوش داخلی
- تهوع و استفراغ
- سرگیجه
- وزوز گوش (زنگ در گوش)
- آماس گوش درونی (التهاب و عفونت گوش داخلی)
اختصاصی وردنگار – هرگونه کپی برداری با نام و لینکدهی مستقیم مجاز است
