دنده : فشار عضلانی بین دنده ها ناشی از آسیب به عضلات بین دو یا چند دنده است. عضلات دارای لایه های مختلفی هستند که به دنده ها متصل می شوند تا به ایجاد دیواره قفسه سینه و کمک به تنفس کمک کنند. هنگامی که یک عضله بین دنده، پیچیده شود و یا بیش از حد کشیده شود، می تواند پاره شود و منجر به فشار عضلانی بین دنده ها می شود.
در این مقاله، علائم فشار عضلانی بین دنده ای، نحوه مشخص شدن نسبت به دیگر دردها و آسیب های قسمت فوقانی بدن را بررسی می کنیم. ما همچنین علل و گزینه های درمان را بررسی می کنیم.
علائم و نشانه ها
علائم و نشانه های فشار عضلانی بین دنده ها بسته به علت آن می تواند کمی متفاوت باشد. علائم ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- درد پشت و کمر درد
- درد شدید و ناگهانی، به ویژه اگر ناشی از ضربه به قفسه سینه یا پشت باشد
- بدتر شدن تدریجی درد پس از حرکات تکراری، مانند قایقرانی، شنا و یا سایر تمرینات فیزیکی
- سفتی و تنش در عضلات که باعث درد کمر می شود
- سفتی عضله هنگام خم شدن یا چرخاندن قسمت فوقانی بدن
- درد شدید در هنگام سرفه، عطسه و یا عمیق تنفس
- اسپاسم عضلات
- حساسیت در ناحیه بین دنده ها
فشار عضلانی بین دنده ای در مقابل سایر درد های فوقانی بدن
درد بالای کمر به ندرت ناشی از آسیب دیدگی است. اگر در این ناحیه درد ایجاد شود، اغلب به دلیل وضعیت بد دراز مدت است. این نیز می تواند به علت آسیب شدید مانند یک تصادف ماشین باشد که پایداری ستون فقرات را تضعیف کرده است.
درد ناشی از آسیب های بالای کمر معمولا به عنوان درد شدید و سوزش در یک نقطه احساس می شود. درد می تواند به شانه، گردن، یا جاهای دیگر بدن گسترش یابد.
فشار عضلانی بین دنده ای تقریبا همیشه نتیجه برخی از موارد، مانند آسیب است. در مقابل، تشخیص منبع اولیه درد ناشی از پنومونی یا سایر اختلالات ریوی دشوار است.
اگر منطقه خاصی از ناراحتی مانند ناحیه بین دنده ها وجود داشته باشد این نشان می دهد که درد از ریه ها و یا قسمت بالای کمر نیست. درد ریه معمولا به سمت بیرون گسترش می یابد. هنگامی که یک رباط پاره شود، معمولا درد بسیار شدیدتر از فشار عضلانی بین دنده ای است. علائم زیر ممکن است نشانه پارگی رباط باشد:
- احساس کمبود نفس
- یک درد شدید یا احساس گرفتگی شدید در ناحیه کمر
- منطقه ای در اطراف دنده ها که بسیار به لمس حساس است
رباط پاره شده یک مورد اورژانس پزشکی است که نیاز به توجه فوری دارد.
علل شایع
فعالیت های روزانه معمولا باعث فشار عضلانی بین دنده ای نمی شوند. این کشش ها اغلب به علت آسیب یا کشش بیش از حد عضلات رخ می دهد.
علل رایج عبارتند از:
- یک ضربه مستقیم به قفسه سینه، مانند سقوط از ارتفاع یا تصادف با ماشین
- یک ضربه در ورزش های فیزیکی، مانند هاکی یا فوتبال
- چرخش تنه فراتر از محدوده طبیعی حرکت
- پیچیدن در حال بلند کردن وزنه
- چرخش شدید، مانند گلف و تنیس
- تغییرحالت چرخشی ناشی از موقعیت خاص یوگا و یا رقص
- بلند کردن هر جسم سنگین بالاتر از شانه
- نگه داشتن جسمی بالای سر به مدت طولانی
- حرکات تکراری قوی، مانند ضربه زدن به توپ در تنیس
افزایش ناگهانی فعالیت بدنی نیز می تواند منجر به ایجاد فشار عضلانی بین دنده ای شود. این مورد مخصوصا زمانی است که ماهیچه ها توسط عدم ورزش یا وضعیت بد تضعیف می شوند.
چه وقت باید به دیدن یک پزشک رفت
زمان ملاقات با پزشک بستگی به شدت آسیب دارد. یک آسیب خفیف ممکن است باعث درد و سفتی کمی شود که طی چند روز از بین می رود.
اگر درد شدید باشد، بیشتر از چند روز طول بکشد و با خواب یا فعالیت های روزانه تداخل کند، ملاقات با پزشک توصیه می شود. اگر آسیب های ناشی از سانحه مانند سقوط یا تصادف با خودرو رخ داده باشد، یا تنفس دشوار شود، توجه فوری پزشکی مورد نیاز است.
تشخیص
تشخیص فشار عضلانی بین دنده ای شامل امتحان فیزیکی است. هدف این است که هر گونه محدودیت حرکت بررسی شود. پزشک همچنین در مورد هرگونه آسیب یا ورزشی که اخیرا انجام شده باشد، سوال خواهد کرد. اگر دکتر مشکوک به آسیب های داخلی، مانند یک رباط پاره شده باشد، ممکن است از یک اشعه ایکس یا MRI استفاده شود.
درمان
درمان خانگی ممکن است به تنهایی کافی باشد اگر آسیب ناشی از فشار عضلانی بین دنده ای شدید نبوده و علائم خفیف باشند.گزینه های درمان خانه عبارتند از:
- استفاده از یک بسته یخ و یا بسته سرد و حرارت درمانی. گزینه های حرارتی شامل یک حمام گرم، پد گرم کننده یا چسب های حرارتی است.
- استراحت و محدود کردن تمام فعالیت های بدنی برای چند روز و تا زمانی که برای بازیابی نیاز است.
- مصرف داروهای ضد درد مانند استامینوفن یا ایبوپروفن برای کاهش تورم و درد.
- اگر تنفس با نگه داشتن یک بالش در برابر عضله آسیب دیده دشوار باشد، منطقه را از تقسیم بندی کنید. با این حال، دشواری در تنفس نیاز به توجه پزشکی دارد که باید به موقع انجام شود.
علاوه بر داروهای خانگی که در بالا شرح داده شده است، پزشک ممکن است دستور زیر را صادر کند:
- آرامبخش عضلانی برای درد شدید و اسپاسم
- فیزیوتراپی (PT)
- تزریق لیدوکایین و کورتیکواستروئیدها برای کاهش درد و تورم در صورت موفق نبودن درمان های دیگر
فیزیوتراپی
PT ممکن است برای تقویت عضلات بین دنده ای و تمرین تنفس عمیق مفید باشد.
اگر تنفس دشوار یا دردناک باشد، تمرینات تنفس عمیق اغلب به منظور بهبود تنفس افراد تجویز می شود. تنفس مداوم تناوبی می تواند منجر به عوارضی مانند پنومونی شود.
فرد مبتلا به فشار عضلانی بین دنده ای باید هیچگونه تمرین کششی را انجام ندهد مگر اینکه تحت نظارت یک درمانگر یا سایر ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی باشد.
اگر کشش درد را افزایش دهد یا علائم را بدتر کند، باید بلافاصله متوقف شود.
چشم انداز و پیشگیری
فشار عضلانی بین دنده ای معمولا در عرض چند روز بهبود می یابد. بهبودی کشش های متوسط می تواند ۳ تا ۷ هفته طول بکشد و گرفتگی های شدید که شامل پاره شدن کامل ماهیچه ها می شود، بیشتر طول می کشد.
به طور کلی، بیشتر گرفتگی های عضلانی بین دنده ای باید طی یک دوره زمانی ۶ هفته ای بهبود یابند.
پیشگیری از فشارهای عضلانی شامل گرم کردن و انجام حرکات کششی قبل از انجام تمرینات شدید است. مهم است که حرکات کششی و گرم کردن در هنگام کار کردن یا شرکت در ورزش را نادیده نگیرید.
قوی نگه داشتن ماهیچه ها نیز به پیشگیری از فشار عضلانی بین دنده ای کمک می کند.
اختصاصی وردنگار – هرگونه کپی برداری با نام و لینک دهی مستقیم مجاز است
