نیترازپام (Nitrazepam) دارویی از گروه بنزودیازپین ها است و برای درمان کوتاه مدت بیهوشی استفاده می شود. پیش از شروع درمان، مطلوب است که علت بیخوابی را تعیین کنید. نیترازپام مثل سایر بنزودیازپین ها عمل می کند.
احتیاط
موارد منع مصرف نیترازپام عبارتند از:
- نارسایی شدید تنفسی: نیترازپام ممکن است باعث تنگی نفس شود و بنابراین نباید در چنین بیمار استفاده شود
- ماستنیاگراویس (بیماری عضلانی یا ضعف عضلانی): نیترازپام منجر به ضعف عضلات می شود که می تواند علائم ماستنیا گراویس را تشدید کند.
- سندرم آپنه خواب
- آسیب / اختلالات کبدی: مطالعات نشان داده است که استفاده از این دارو در بیمارانی که آسیب کبدی را دارند میتواند منجر به انسفالوپاتی شود.
- روانپریشی مزمن
- اختلالات فیزیولوژیک
نیترازپام ممکن است علایم مشکل بلع (دیسفاژی) ایجاد نماید و در بیمارانی که قبلا در بلعیدن دچار مشکل هستند توصیه نمی شود.
همچنین گزارشات مربوط به ایجاد وابستگی به نیترازپام گزارش شده است، به همین دلیل است که این دارو باید به صورتکوتاه ترین مدت مصرف شود (نه بیش از چهار هفته). بیماران مبتلا به سابقه اعتیاد به الکل یا سایر مواد خطر ابتلا به اعتیاد به نیتزاپام را دارند.
استفاده طولانی مدت از این دارو می تواند منجر به مقاومت بدن در برابر دارو شود – اثرات این دارو در طول زمان تضعیف می شود. همچنین توقف ناگهانی درمان ممکن است علائم ترک، مثل اضطراب، بی خوابی، روان درمانی، تحریک پذیری و سردرد را ایجاد کند.
نیترازپام در بارداری و تغذیه با شیر مادر
نیترازپام باید در دوران بارداری فقط زمانی که به طور واضح مورد نیاز است استفاده شود. گزارش شده است که چهل و سه مورد از زنان باردار تلاش برای خودکشی ناموفق داشتند که با مصرف دوزهای زیاد نیترازپام ایجاد شده است. از چهل و سه نوزاد که در معرض این دارو بودند، سیزده نفر دچار نارسایی های مادرزادی شدند در حالیکه سی نوزاد دیگر سالم بودند. به طور کلی، استفاده طولانی مدت نیترازپام در دوران بارداری منجر به ایجاد وابستگی در نوزادان می شود و به همین دلیل علائم آن بلافاصله پس از تولد بروز میکند. استفاده از این دارو در سه ماهه آخر بارداری باعث افزایش خطر مشکلات تنفسی در نوزادان می شود.
نیترازپام به شیر مادر منتقل می شود، در نتیجه در زمان مصرف این دارو باید از تغذیه نوزاد با شیر مادر جلوگیری شود.
مصرف
دوز معمول در بزرگسالان (۱۸-۶۵ سال) ۱۰-۵ میلی گرم نیم ساعت قبل از خواب است.
در بیمارانی که بیش از ۶۵ سال دارند و در بیمارانی که میزان دفع کراتینین در آنها کاهش یافته است، لازم است دوز را به نصف کاهش دهد، یعنی ۲.۵-۵ میلی گرم سی دقیقه قبل از خواب.
درمان نباید بیش از چهار هفته طول بکشد، زیرا استفاده طولانی مدت خطر ایجاد مقاومت بدن، وابستگی جسمی و روحی و سایر اثرات نامطلوب را افزایش می دهد.
تداخلات دارویی
نیترازپام ممکن است با داروهای زیر ارتباط برقرار کند:
- ضد روانپزشکی، مانند:
- کلوزاپین
- لانزاپین
- لوکساپین
- فلوفنازین
- تیوریدازین
- پرومتازین
- پروکلروپرازین
- کلرپرومازین
- آریپی پرازول
- هالوپریدول
- دروپریدول
- کلوپنتیگزول
- فلوپنتیکسول و غیره.
استفاده همزمان این داروها با نیترازپام اثر افسردگی بر سیستم عصبی مرکزی (CNS) را افزایش می دهد.
- بنزودیازپین های دیگر مانند:
- برومازپام
- کلونازپام
- دیازپام
- زولپیدم
- لورازپام
- داروهای ضد افسردگی، مانند:
- پاروکستین
- دولوکستین
- فلوکستین
- فلووکسامین
- سرترالین
- مکلاوبرید
- ایسوکاروکسازید
- ایمی پرامین
- دسیپرامین
- آمیتریپتیلین
- و نوتریپتیلین و غیره.
- داروهای ضد تشنج
- داروهای ضد افسردگی مانند مورفین و فنتانیل.
- شل کننده های عضلانی (مثلا تیزانیدین)
- داروهای مورد استفاده برای درمان عفونتهای قارچی (کتوکونازول، فلوکونازول و ایتراکونازول). این داروها آنزیم مسئول متابولیسم نیترازپام را مهار می کند، بنابراین غلظت آن در خون افزایش می یابد.
- ریفامپیسین (یک آنتی بیوتیک است که در درمان سل استفاده می شود). ریفامپیسین غلظت نیترازپام را در خون کاهش می دهد.
- مخمر سنت جان. این گیاه باعث کاهش کارایی نیترازپام می شود.
- گریپ فروت. این میوه خطر عوارض جانبی را افزایش می دهد.
- نوشیدنی های الکلی. این نوشیدنی ها اثرات افسردگی نیترازپام را در CNS افزایش می دهد.
عوارض جانبی
اثرات نامطلوب نیترازپام عبارتند از:
- فراموشی پیش رونده
- خواب آلودگی
- کاهش توجه
- بی حسی احساسی
- عدم کنترل حرکات بدن
- سرگیجه
- دیپل آی
- تاری دید
- ضعف
- کابوس ها
- بیخوابی
- اضطراب
- افسردگی
- تشنج
- فشار خون بالا
- ناتوانی جنسی
اختصاصی وردنگار – هرگونه کپی برداری با نام و لینک دهی مستقیم مجاز است
