کلگزان (Clexane) دارویی است که حاوی یک ماده فعال به نام انوکساپارین است. این دارو متعلق به گروه ضد انعقاد (داروهای مورد استفاده برای جلوگیری از لخته شدن خون) می باشد. این دارو در هر شرایطی مورد استفاده قرار می گیرد که لازم است از لخته شدن خون جلوگیری شود. کلگزان در شرایط زیر استفاده می شود:
- درمان ترومبوز ورید عمقی
- درمان آنژین صدری ناپایدار
- درمان برخی از انواع حمله قلبی
- ترومبوآمبولی وریدی (ایجاد لخته خون وریدی)
احتیاط
- در افراد مبتلا به آلرژی به انوکساپارین یا سایر داروهای مشابه باید از مصرف کلگزان جلوگیری کرد.
- در بیماران مبتلا به خونریزی فعال یا کسانی که در معرض خطر خونریزی قرار میگیرند، زیرا این دارو خطر افزایش خونریزی را در این افراد افزایش میدهد.
- باید در بیماران با تعداد پلاکت پایین خون (ترومبوسیتوپنی) از مصرف آن اجتناب شود.
- کلگزان باید تنها با احتیاط های اضافی در بیماران مبتلا به فشار خون بالا مورد استفاده قرار گیرد.
این دار باید فقط با احتیاط های اضافی در شرایط زیر مورد استفاده قرار گیرد:
- در بیماران مبتلا به آسیب کبد یا کلیه
- بیماران مبتلا به بیماری فون ویلبراند (بیماری ژنتیکی که با خونریزی طولانی و بیش از حد ظاهر می شود)
- در بیمارانی که اخیرا تحت عمل جراحی قرار گرفته اند
- در بیماران مبتلا به زخم معده یا اثنی عشر
- بیماران مبتلا به سکته مغزی
- در بیمارانی که از اسید استیل سالیسیلیک استفاده می کنند (همچنین به عنوان آسپرین، آندول، کادوپورین شناخته می شود) و سایر داروهایی که بر عملکرد پلاکت ها اثر می گذارد
- در بیماران مبتلا به رتینوپاتی دیابتی (دیابت شبکیه چشم)
این دارو می تواند توسط کارکنان آموزش دیده بهداشت و درمان در مراکز بهداشتی و درمانی تزریق شود، اما کارکنان پزشکی می توانند شما را در استفاده از تزریق کلگزان در منزل آموزش دهند. بیمارانی که از این دارو استفاده می کنند باید بدانند که این دارو باید در زیر پوست استفاده شود. کلگزان نباید هرگز به عضله تزریق شود! اگر متوجه شده اید که دارو تغییر رنگ پیدا کرده و یا آسیب دیده است، از آن استفاده نکنید.
استفاده در دوران بارداری و تغذیه با شیر مادر
کلگزان را می توان در دوران بارداری استفاده کرد تنها در صورتی که منافع آن برای مادر نسبت به خطر آن برای کودک بیشتر باشد. با پزشک خود در مورد مزایا و خطرات استفاده از داروهای کلگزان در طول بارداری صحبت کنید. هنگام استفاده از این دارو، از تغذیه با شیر مادر اجتناب کنید.
نحوه استفاده
فرمهای تجویز عبارتند از: کلگزان ۲۰۰۰: واحد بین المللی IU، کلگزان ۴۰۰۰ IU، کلگزان ۶۰۰۰ IU، کلگزان ۸۰۰۰ IU و کلگزان ۱۰۰۰۰IU. کلگزان باید زیر پوست تزریق شود (نمی تواند به عضله تزریق شود). در صورت استفاده از تزریق کلگزان به خود، اگر کارکنان بهداشتی به شما آموزش نداده باشندکه چگونه باید کلگزان را تزریق کنید، خودتان این کار را انجام ندهید.
مصرف / دوز دارو
- پیشگیری از ترومبوآمبولی وریدی: ۲۰۰۰ IU تا ۴۰۰۰ IU یک بار در روز
- درمان ترومبوز ورید عمقی: ۱۰۰ IU در کیلوگرم وزن بدن دو بار در روز و یا ۱۵۰ IU در کیلوگرم وزن بدن یک بار در روز.
دوز باید براساس وزن بدن محاسبه شود (وزن بدن بیمار باید در ۱۰۰ یا ۱۵۰ ضرب شود). به عنوان مثال: برای یک بیمار که وزن آن ۸۰ کیلوگرم است، دوز باید به صورت زیر محاسبه شود: IU x 80 = 8000 IU 100 دو بار در روز و یا x 8 = 12000 IU150 یک بار در روز.
- درمان آنژین صدری ناپایدار: ۱۰۰ IU در هر کیلوگرم وزن بدن، دو بار در روز
- درمان حمله قلبی: ۱۰۰ IU در کیلوگرم وزن بدن، دو بار در روز
- پیشگیری از تشکیل لخته خون در همودیالیز: ۵۰ IU در کیلوگرم وزن بدن، دو بار در روز
دکتر شما تعیین خواهد کرد که کدام دوز برای شما مناسب است. لازم است دوز در بیماران مبتلا به اختلالات کلیوی کاهش یابد.
استفاده از داروهای دیگر (تداخلات دارویی)
کلگزان باید با احتیاط های اضافی همراه با داروهای زیر مورد استفاده قرار گیرد:
- داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) مانند:
- اسید استیل اسیدی (آسپیرین، آندول کاردیوپیرین)
- ایبوپروفن
- کتوپروفن
- ناپروکسن
- اندومتاسین و غیره.
- کلوپیدوگرل و تیکلوپیدین.
- تیروفیگان
- روکسیفیبان
- اپتی فیباتید و غیره.
در مورد تمام داروها و محصولات گیاهی که مصرف می کنید به پزشک خود اطلاع دهید.
اثرات جانبی کلگزان
کلگزان ممکن است عوارض جانبی زیر را ایجاد کند:
- تعداد پلاکت های پائین در خون (ترومبوسیتوپنی)
- خون ریزی
- درد در محل تزریق
- تحریک در محل تزریق
- سرگیجه
- گیجی
- خستگی
- اسهال
- آلرژی و غیره.
اگر در معرض عوارض جانبی هستید، به پزشک خود اطلاع دهید.
نظرات بسته شده است.