خواب نرفتن، آن هم گاهی به منظور داشتن سرگرمی در تعطیلات چند روزه در سال، جای نگرانی نیست، اما کمبود خواب مزمن، می تواند اثرات نامطلوب بهداشتی داشته باشد. با این حال، برخی از ما بیشتر از دیگران آسیب می بینند و تحقیقات جدید به ما کمک می کند تا بدانیم چرا این تاثیرات در افراد مختلف متفاوت است؟
کمبود خواب و تاثیرات متفاوت آن
مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) نشان داده اند که ۵۰ تا ۷۰ میلیون بزرگسال در ایالات متحده دارای اختلال خواب هستند و محرومیت از خواب را یک “نگرانی سلامت عمومی” می دانند.
اختلالات خواب با توجه به وضعیت و شدت آن، به عنوان یک عامل خطر مهم برای حوادث ترافیکی و مصیبت های پزشکی و همچنین ایجاد مشکلاتی در سلامتی محسوب می شود.
خواب ناکافی می تواند خطر ابتلا به فشار خون بالا، دیابت، چاقی و سرطان را افزایش دهد.
محرومیت از خواب، طیف وسیعی از عوارض جانبی را در بر دارد. در واقع، گزارش CDC نشان می دهد که ۲۳.۲ درصد از بزرگسالانی که در سن ۲۰ سالگی و بالاتر هستند، دچار مشکل تمرکز هستند و ۱۸.۲درصد دیگر، دچار اختلالات خواب می باشند.
با این حال، تحقیقات جدید نشان می دهد که کمبود خواب از فردی به فرد دیگر، اثرات متفاوتی را بر جای می گذارد و این تفاوت ها ممکن است به آرایش ژنتیکی ما بستگی داشته باشد.
دانشمندان به رهبری پل ویتنی، استاد روانشناسی دانشگاه واشنگتن (WSU) در پولمن، تحقیقاتی انجام دادند که تغییرات ژنتیکی را در بر داشت. این تحقیقات توضیح می دهد که چرا برخی از افراد پس از اینکه دچار محرومیت از خواب کافی شده اند، وظایف و عملکرد خود را بهتر از دیگران انجام می دهند.
یافته ها در نشریه Scientific Reports منتشر شده است.
تست تأثیر محرومیت از خواب
ویتنی و همکارانش توانایی شناختی ۴۹ نفر از بزرگسالان سالم ۲۷ ساله را به طور متوسط بررسی کردند. از این بزرگسالان، ۳۴ نفر که دچار کمبود خواب بودند، به گروه محرومیت از خواب و ۱۵ نفر به گروه کنترل منتقل شدند.
برای آزمایش توانایی های شناختی شرکت کنندگان، محققان از آنها خواستند تا قبل و بعد از خواب، با استفاده از یک صفحه کامپیوتر و یک ماوس، کاری را انجام دهند.
هدف از انجام این کار، ارزیابی قابلیت تمرکز و کنترل عملکرد افراد در حین کار بود. به گونه ای که پس از دیدن یک شکل چیدمان از اشیا بر روی صفحه نمایش باید کلیک چپ می کردند و با دیدن شکلی دیگر از چیدمان اشیا، کلیک راست.
شرکت کنندگان به منظور انجام دادن وظیفه خود، به سرعت و با دقت، به انجام وظایف آموزش داده شدند.کارهای آموزش داده شده را انجام دادند. مهمتر از همه، در اواسط آزمایش، ناگهان از آنها خواسته می شد که روی دکمه سمت چپ ماوس برای ترکیب یک حرف دیگر کلیک کنند.
ویتنی و تیم همچنین تجزیه و تحلیل ژنوتیپ را بر روی شرکت کنندگان انجام داد و گروه محروم خواب را به سه زیر گروه بر اساس سه نوع ژن DRD2 تقسیم کرد.
ژن DRD2 یک گیرنده دوپامینرژیک است که پردازش اطلاعات را در ناحیه مغز مرتبط با انعطاف پذیری شناختی، تنظیم می کند.
نوع ژن از اثرات کمبود خواب محافظت می کند
پس از “سوئیچ کردن” در وسط کار، برخی از شرکت کنندگان اشتباه عمل کردند و در کار “جدید” عملکرد ضعیفی نشان دادند.
با این حال، شرکت کنندگان با تغییرات خاصی از ژن TDRD2 به همان اندازه به خوبی گروه کنترل، وظایف و کارهای خود را انجام دادند.
هانس وان دانگن، مدیر مرکز تحقیقات خواب و عملکرد دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی و درمانی، اهمیت یافته های این مطالعه را توضیح می دهد و می گوید:
“تحقیقات ما نشان می دهد که این ژن خاص بر توانایی فرد در تغییر ذهنی هنگام ارسال اطلاعات جدید تاثیر می گذارد.”
وان دانگن می گوید:
“برخی از افراد از این تنوع خاص ژن ها در برابر تأثیر محرومیت از خواب، محافظت می شوند، اما برای بسیاری از ما، کمبود خوابباعث می شود که مغز ما نتواند بین دو کار مختلف، سریع سوئیچ کند”.
ویتنی نیز بر این یافته ها تأکید می کند و می گوید:
“کار ما نشان می دهد افرادی هستند که در برابر تاثیرات کمبود خواب، انعطاف پذیری شناختی دارند. به طور شگفت انگیز، این افراد به خوبی می توانند در کارهای خود تمرکز کنند”.
او همچنین گفت: “این چیزی که ما مدت ها به آن مشکوک بودیم و در حال حاضر آن را تأیید میکنیم، یعنی اینکه تأثیر اختلال خواب در طبیعت، عمومی نیست، بلکه وابسته به وظیفه خاص و ژنهای شخص انجام دهنده کار است.”
ویتنی نتیجه گرفت: “هدف بلند مدت ما این است که بتوانیم به مردم آموزش دهیم تا بدون توجه به ترکیب ژنتیکی آنها، قادر به تشخیص و پاسخ مناسب به سناریوهای در حال تغییر باشند و کمتر از کمبود خواب و اختلالات ناشی از آن آسیب ببینند.”
ترجمه از: فرزانه پاشایی
اختصاصی وردنگار، هرگونه کپی برداری با نام وردنگار و لینک دهی مستقیم مجاز می باشد.