چرا بیماری هایی مانند ابولا در جوامع ایزوله شده بسیار شدیدتر هستند؟
ابولا : متأسفانه، همانطور که من در حال نوشتن این مقاله هستم، سه ناحیه روستایی در جمهوری دموکراتیک کنگو مورد حمله ی بیماری عفونی ابولا قرار گرفته اند.
ابولا، تهدید بزرگی برای بسیاری از جوامع ایزوله شده سراسر جهان به شمار می آیند. در واقع ما از تاثیر بسیاری از بیماری های عفونی در قاره قدیمی” (اروپا) و قاره های جدید( سایر مناطق جهان) آگاه هستیم.
اما بسیاری از شواهد به جای مانده مبتنی بر پرونده های ناقص، شواهد تاریخی و گاهی اوقات موارد باستان شناسی ضد و نقیض هستند.
اغلب تعیین عامل بیماری زای اصلی یا تعداد واقعی موارد مرگ و میر بسیار دشوار است. با این حال، داستان های هولناکی در مورد فاجعه های بزرگ اجتماعی، فرهنگی و انسانی، و در برخی موارد از بین رفتن بسیاری از روستاها در اثر ابتلا به ابولا روایت شده اند.
برخی از موارد ثبت شده ، اثرات نامطلوب بیماری های عفونی مثل ابولا را در جوامع ایزوله شده نشان می دهند.
در واقع افراد ایزوله شده، بیشتر تحت تاثیر بیماری های عفونی قرار می گیرند.
اخیرا در طی دهه های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ زمانی که برخی از جوامع ساکن در آمازون با افراد خارج از جامعه ی خود تماس پیدا کردند، میزان مرگ و میر آن ها تا ۷۵ درصد بیشتر شد.
این مرگ و میر ناشی از طیف گسترده ای از بیماری های عفونی بود که در اغلب موارد عدم پیشگیری و مراقبت مناسب و مدیریت بیماری به مرگ منجر گردید.
در ریو بیوی شیلی، نوع جدیدی از باکتری های آبله در سال ۱۷۹۱ از طریق تجار وارد این کشور شدند. همانطور که تجار از یک بازار به بازار دیگر می رفتند، این ویروس های آبله در همه جا پخش می گردیدند. نهایتا بسیاری از افراد روستا و حتی خود فرماندار شهر نیز بر اثر این بیماری جان باخت.
در سال ۱۸۴۶ یک نجار از دانمارک برای ساخت خانه برای ساکنان مقیم جزایر فارو به این منطقه سفر کرد. سفر وی باعث پخش ویروس سرخک در این منطقه شد. بر اثر پخش این ویروس، ۶۰۰۰ نفر از جمعیت ۷۰۰۰ هزار نفری این جزیره مبتلا شدند.
حدود ۸ تا ۱۰ درصد از نوزادان تازه متولد شده و سالمندان بالای ۶۰ سال این منطفه در اثر این بیماری فوت کردند و اکثر خانه هایی که او ساخت برای همیشه خالی ماندند.
کشتی باری “هارمونی” در تاریخ ۴ نوامبر ۱۹۱۸ وارد منطقه ایونیتی اوکاک (که در حال حاضر بخشی از کاناداست) شد. اما ظرف پنج روز پس از خروج کشتی، هشت نفر بر اثر آنفلوانزای اسپانیایی فوت کردند.
تا کریسمس آن سال، آنفولانزا ۲۰۴ نفر از ۲۶۳ نفر ساکنین اوکاک را که بزرگترین اجتماع لابرادور بودند، به کام مرگ کشید. در تابستان سال آینده همه بازماندگان، این منطقه را ترک کردند.
در آن سوی دیگر جهان، جزیره پاپوآ گینه نو در طی سال های ۱۹۰۹ و ۱۹۱۸ شاهد اپیدمی سیاه سرفه بود و شش تا هفت نفر در هر صد نفر بر اثر این بیماری جان خود را از دست دادند.
در این جوامع کوچک و در میان شش بیماری فرا گیر ، آنفولانزا با مبتلا نمودن افراد ۲۰ تا ۴۹ ساله و مرگ و میر ۴۰ درصدی در بین سال های ۱۹۲۰ تا ۱۹۶۰ ، چشمگیرترین عامل ویروسی خطرناک بود.
یک پسر جوان برزیلی در سال ۱۹۶۸ به جزیره یانومونو در ونزوئلای جنوبی سفر کرد. وی چندی قبل از مسافرت خود به بیماری سرخک مبتلا شده بود و طی سه ماه اپیدمی بیماری سرخک ،صدها کیلومتر از آبراه ها و ۱۵ روستای این منطقه را فرا گرفت و به کشته شدن بسیاری از افراد منجر گردید.
۷۰ درصد از مردم این مناطق بیمار شدند و بین ۱۰ تا ۱۸ درصد از افراد آلوده فوت کردند. اما سوالی که پیش می آید این است که چرا جمعیت های مناطق ایزوله شده تا این حد حساس هستند؟
عامل اصلی این که جمعیت این مناطق تا به این حد نسبت به انواع عفونت ها آسیب پذیر هستند، کمبود ایمنی است. سیستم ایمنی ما به مرور زمان و در مواجهه با ویروس ها و باکتری های مختلف، یاد می گیرد که چگونه به مبارزه با آن ها بپردازد لکن جوامعی که از این ویروس ها دور هستند هنوز به درستی نحوه ی مبارزه با آن ها را نمی دانند.
این امر به عنوان مواجهه طبیعی شناخته می شود. و این مواجهه نه تنها سبب آموزش سیستم ایمنی بدن ما می شود بلکه آن را قوی تر نیز می کند. مهمترین فایده ی مواجهه طبیعی این است که بدن مادران را مقاوم می سازد.
و از طریق تغذیه با شیر مادر، سیستم ایمنی نوزادان برخی از آنتی ژن های مادر را دریافت کرده و این آنتی ژن ها به مدت طولانی در بدن این کودکان باقی می مانند.
در دنیای مدرن، شاید بزرگ ترین منبع “آموزش” سیستم ایمنی بدن ما واکسیناسیون است. در واقع کاری که واکسیناسیون انجام می دهد همین آموزش بدن ماست.
در دهه ی ۷۰، واژه ی اپیدمی روح باکره برای توصیف اثرات ویران کننده ویروس ها و میکروب ها برای جوامع ایزوله ارائه گردید.
برخی از عوامل مازادی که بر افزایش بیماری های عفونی این جوامع تاثیر می گذاشتند عبارتند از:
عوامل فیزیکی مانند دسترسی محلی به غذاهای مغذی، نوع منازل مسکونی افراد و اینکه چه تعداد افراد در یک منزل مسکونی زندگی می کنند
عوامل اجتماعی مانند دسترسی به مراقبت های بهداشتی، سطوح مراقبت های بهداشتی و میزان تماس با حیوانات (که ممکن است عامل عفونت باشند)، در دسترس بودن آب سالم و بهداشتی
فاکتورهای خانگی، که تعداد افرادی است که با هم زندگی می کنند، منابع غذایی موجود در جوامع و خانواده ها، وسایل تهیه غذاها و وضعیت تغذیه افراد.
عوامل فرهنگی، از جمله نقش تکنیک های درمان سنتی، که می توانند بیماری را بدتر کنند و باعث مرگ شوند یا موجب تاخیر در دسترسی به مراقبت هایی شوند که ممکن است کارامد تر باشند. دانش پزشکی محلی می تواند در طول سال ها باعث مرگ و میر فراوانی شود و ترس از موارد”ناشناخته” ممکن است بر رفتارهای ارائه دهندگان مراقبت های حرفه ای تاثیر بگذارد؛
عوامل سیاسی-اقتصادی مانند ساختارهای اجتماعی و سازمان های سیاسی که می توانند تعیین کنند چه افرادی به مزایای سلامتی بیشتر دسترسی داشته باشند و لذا سبب نجات جان ساکنین یک منطقه و مرگ و میر در منطقه ی دیگر شوند.
اختصاصی وردنگار – هرگونه کپی برداری با نام و لینک دهی مستقیم مجاز است