ممکن است بگویم: من یک حمله درد وحشتناک دارم و نمی دانم چرا؟ “آیا ااین روزها تقریبا سالگرد تشخیص سرطان شما نیست؟” یکی از دوستان دور شما ممکن است بپرسد.
بازماندگان سرطان ممکن است به درجات مختلفی از مباحث روانشناختی دچار شوند، حتی به مدت طولانی پس از پایان درمان، به ویژه هنگامی که چیزی باعث خاطرات استرس زا می شود. علائم این بیماری میتواند شامل اضطراب پس از یک اسکن معمولی، حملات دردناک ناتوان کننده، کابوس و مرور خاطرات در مورد حوادثی است که در طول درمان اتفاق افتاده است. افرادی که در جامعه سرطانی کار میکنند این مسایل را میدانند، اما ما نامی نداریم برای توصیف آنچه که برای یک بیمار سرطانی پس از درمان اتفاق می افتد. اکنون می دانیم که این مشکلات می توانند اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) باشند.
طبق گفته موسسه ملی بهداشت روان، “PTSD یک اختلال است که در برخی از افراد که یک رویداد تکان دهنده، ترسناک و یا خطرناک را تجربه کرده اند، پیشرفت می کند. طبیعی است که در طول و یا پس از یک وضعیت ناراحت کننده احساس ترس در فرد ایجاد شود. “بیشتر افراد پس از تجربه ترسناک بهبود می یابند. با این حال، زمانی که افراد هنوز دچار کابوس، حملات وحشت زا و یا مشکلات دیگر طولانی مدت پس از گذراندن خطر هستند، ممکن است اختلال PTSD وجود داشته باشد.
یک مطالعه منتشر شده در حوزه سرطان در نوامبر ۲۰۱۷ نشان می دهد که حدود ۲۰ درصد از ۴۲۹ بیمار آسیای جنوبی آسیب دیده از سرطان، دچار اختلال PTSD بودند. این ازمایش در یک دوره شش ماهه پس از درمان انها انجام شده است. از این افراد، حدود یک سوم هنوز چهار سال بعد مشکل داشتند. مای چان، Ph.D، از دانشگاه ملی مالزی و همکارانش به این نتیجه رسیدند که غربالگری روانی و مراقبت و پیگیری برای بیماران سرطانی و بازماندگان مهم است.
این مطالعه که از تست های روانشناختی استاندارد برای اندازه گیری اختلال عاطفی در بیماران استفاده می کند، یکی از اولین استانداردهای دقیق برای ارزیابی PTSD در بیماران مبتلا به سرطان است و آنها را در طول یک سال بعد دنبال می کند. تحقیقات بیشتری لازم است تا ببینیم که آیا یافته های آنها به جامعه گسترده تری از بیماران میتواند تعمیم داده شود یا خیر؟
زندگی با PTSD پزشکی
هر کابوس و یا مرور خاطرات، PTSD نیست. این موارد زمانی به عنوان PTSD طبقه بندی می شود که مشکلات پایدار باشند و با زندگی فرد مواجه شوند. به عنوان مثال، اضطراب در مورد دیدار پزشک به اندازه کافی شدید است تا بیمار آن را لغو کند، به خصوص اگر اجتناب از ویزیت پزشک بیش از یک بار اتفاق بیفتد، وارد قلمرو PTSD می شود.
اگر مرور خاطرات، کابوس ها و یا حملات ترس باعث می شود که درمان سرطان و بهبودی شما دشوار شود، لازم نیست که در سکوت رنج بکشید یا سعی کنید آن را سخت کنید. به عنوان مثال، برندا دنزلر، بازمانده سرطانی متوجه شد که PTSD پزشکی از یک بیماری تهدید کننده زندگی دوران کودکی، اعتماد او به پزشکان و پیشبرد درمان پزشکی که برای سرطان التهابی مورد نیاز است، را دشوار کرده است. در حال حاضر، سال ها پس از درمان موفقیت آمیز سرطان، در موقعیت های خاص هنوز PTSD او ممکن است بروز کند.
در مصاحبه ی الکترونیکی با مرکز سلامت، دنزلر پنج پیشنهاد برای زندگی با موفقیت بیشتر با PTSD ارائه داد:
۱- درک کنید چه شرایطی دارید. درک اینکه چرا مشکلی دارید برای دریافت کمک بسیار مهم است.
۲- عوامل ایجاد کنش را در خودتان بشناسید.دنزلر می گوید هنگامی که شما می دانید احتمال بروز علائم چطور است “شما می توانید وارد موقعیت های تهدیدی شوید و واکنش هایی که احتمالا باعث ایجاد آن می شوند را مدیریت کنید.”
۳- مجموعه ای از ابزارها را توسعه دهید. دنزلر پیشنهاد می کند “مشاوره با متخصص بهداشت روانی داشته باشید”. او همچنین توصیه می کند با پزشک خود در مورد داروها کاوش و پرس و جو کنید. او می گوید: “اگر شما می توانید یک گروه پشتیبانی پیدا کنید که به طور کلی یا به طور خاص، تشخیص PTSD پزشکی باشد، داشتن جامعه ای از افرادی که واقعا آن را دریافت می کنند، می تواند آرامش بخش باشد.”
۴- یک کمک برای خودتان ایجاد کنید. توضیح دادن PTSD به یک ارائه دهنده پزشکی جدید نظیر یک مشاور جدید می تواند دشوار باشد، بنابراین سعی کنید اطلاعات را قبل از قرار ملاقات خود ثبت کنید یا بنویسید. دنزلرتوصیه می کند “یک لیست بسیار کوتاه از نکات در مورد چگونگی کار با شما برای به حداقل رساندن عوامل ایجاد کنش و ناراحتی، یا شرایطی که در ارائه مراقبت به شما اجتناب ناپذیر است به طور موثر به شما کمک می کند.” علاوه بر این، بهتر است مشاور جدید شما در مورد وضعیت تان با پزشک شما مذاکره ای داشته باشد.
دنزلر می گوید: “همیشه می توانید به یاد داشته باشید که شما تنها نیستید و این تقصیر شما نیست!” ما می توانیم مثل بچه های بد باشیم و برای داشتن این احساس ها و عدم توانایی نادیده گرفتن آنها و یا کنترل آنها خودمان را سرزنش کنیم، اما این راه مناسب نیست. حتی اگرگاهی اوقات هنگامی که اثرات یا واکنش های PTSD شما به یک مشکل برای کسانی که در اطراف شما هستند، تبدیل شده باشد سخت است، اما …. تقصیر شما نیست! بهترین کار این است که شرایط خود را درک کنید و مدیریت کنید، و خود را ببخشید که نتوانستید بهترین رفتار را داشته باشید. “
اگر یافته های مطالعه مالزی درست باشد، اکثر مردم بعد از تشخیص سرطان دچار اختلال احساسی نخواهند شد، اما یک در پنج، اقلیتی قابل توجه است که زندگی آنها تحت تاثیر PTSD قرار می گیرد. گذر زمان میتواند درمانی برای PTSD باشد. اگر شما یا کسی که دوست دارید همچنان در حال مبارزه است، در این مورد کمک بخواهید.
اختصاصی وردنگار؛ هرگونه کپی برداری با نام وردنگار و لینکدهی مستقیم مجاز است
