OCD یا اختلال وسواسی-اجباری: مکانیزم مغز علائم را توضیح می دهد

بررسی گسترده ای از مطالعات علمی موجود در زمینه علم نانو، مغز و مکانیسم های مغز را که مبتنی بر اختلال وسواس فکری است، ردیابی می کند. محققان امیدوارند که یافته های جدید درمان های موجود را موثرتر کند “یا درمان های جدید را هدایت کند.”

پزشکان به دنبال اسکن مغز هستند

تحقیقات جدید اسکن مغزی تقریبا ۵۰۰ نفر را برای تجزیه و تحلیل مکانیسم های مغز در OCD تجزیه و تحلیل می کند.

اختلال وسواسی-اجباری (OCD) یک وضعیت سلامت روان است که بیش از ۲ میلیون بزرگسال در ایالات متحده را تحت تاثیر قرار می دهد.

افرادی مبتلا به OCD اغلب دارای افکار یا القاء اضطراب ناشی از تکرار می شوند که به عنوان وسواس شناخته می شوند یا رفتارهای اجباری که آنها نمی توانند کنترل کنند.

این که آیا بارها مورد بررسی قرار می گیرد که آیا درب قفل شده یا بررسی روشن یا خاموش شدن چراغ ها، نشانه های OCD غیر قابل کنترل است و می تواند به شدت با کیفیت زندگی یک فرد ارتباط داشته شود.

درمان های OCD شامل دارو، روان درمانی و تحریک مغزی عمیق است. با این حال، همه به درمان پاسخ نمی دهند.

در واقع مطالعات مرجع متوجه شده اند که تنها ۵۰ درصد افراد مبتلا به OCD با درمان بهبود می یابند و فقط ۱۰ درصد به طور کامل بهبود می یابند.

این درمان های ناکارآمد تا حدی به این واقعیت رسیده است که متخصصان پزشکی هنوز ریشه های عصبی این بیماری را درک نمی کنند. با این حال، مطالعه جدیدی نیاز است تا این است که این شکاف را در تحقیقات پر کند.

دانشمندان به رهبری دکتر لوقا نورمن، یک پژوهشگر پیش دانشگاهی در بخش روانپزشکی دانشگاه میشیگان (U-M) در آن آربور، مقدار زیادی از داده ها را از مطالعات موجود در زمینه های عصبی OCD تایید و تحلیل کرد.

دانشمندان متاآنالیز خود را در مجله Biological Psychiatry منتشر کردند.

بررسی مدار مغزی در OCD

نورمن و همکارانش مطالعاتی را انجام دادند که مغز صدها نفر از افراد مبتلا به OCD را اسکن کرده و همچنین تصاویر مغز افراد بدون بیماری را مورد بررسی قرار داد.

“محقق ارشد این تحقیقات توضیح داد: با ترکیب داده ها از ۱۰ مطالعه و تقریبا ۵۰۰ بیمار و داوطلبان سالم، می توانیم ببینیم که چطور مدارهای مغزی طولانی پیش بینی می کنند که OCD واقعا درگیر اختلال است”.

به طور خاص، محققان یک مدار مغز را به نام “شبکه cingulo-opercular” نامگذاری کردند. این شبکه شامل چندین مغز است که با مسیرهای عصبی در مرکز مغز ارتباط دارند.

مطالعات قبلا شبکۀ سینگولو-اپرا را با “هوشیاری تونیک” یا “هوشیاری” مرتبط کرده است. به عبارت دیگر، مناطقی که در این مدار مغز قرار دارند، در معرض خطاهای احتمالی قرار دارند و می توانند از یک اقدام برای جلوگیری از نتیجه نامطلوب استفاده کنند.

بسیاری از مطالعات عملکردی MRI که نورمن و همکارانش در بررسی خود انجام دادند، داوطلبان در هنگام اسکنر مغز به اشتباه پاسخ دادند.

تجزیه و تحلیل داده ها از مطالعات مختلف نشان داد که الگوی قابل توجهی در کسانی که این وضعیت را نشان می دهد، در مقایسه با افرادی که OCD ندارند، فعالیت چشمگیری در مناطق مغز مرتبط با شناسایی خطا، اما با فعالیت کمتر در مناطق مغز که می تواند این عمل را متوقف کند، وجود دارد.

دکتر کیت فیتز جرالد، دکتر روانپزشکی وزارت بهداشت، تحقیقات را مطالعه کرد و گفت: “ما می دانیم که [افراد مبتلا به OCDاغلب درکی از رفتارهای خود دارند و می توانند متوجه شوند که آنها چیزی را که لازم نیست انجام می دهند که باید انجام شود.”

او می افزاید: “اما این نتایج نشان می دهد که سیگنال خطا احتمالا به شبکه مغزی که باید درگیر شود نمی رسد تا بتواند آن را متوقف کند.”

پژوهشگر همچنان اظهار کرد: “این همانند پای آنها بر روی ترمز است که اتوموبیل را متوقف می کند، اما ترمز به بخشی از چرخ متصل نیست که می تواند آنها را متوقف کند.”

فیتزجرالد می گوید: “این تجزیه و تحلیل صحنه هایی را برای اهداف درمان در OCD تعیین می کند، زیرا نشان می دهد که پردازش خطاها و کنترل مهار کننده هر دو فرایند مهم هستند که در افراد مبتلا به این بیماری تغییر یافته است.”

یافته ها ممکن است درمان های موجود را افزایش دهد

محقق همچنین توضیح می دهد که چگونه یافته ها می توانند درمان های فعلی OCD را بهبود بخشد، مانند درمان رفتاری شناختی (CBT).

دکتر فیتز جرالد اضافه می کند: “از طریق یافته هایی مانند این، ما امیدواریم بتوانیم CBT را موثرتر کنترل کنیم و یا درمان های جدیدی را انجام دهیم.” این تیم در حال حاضر شرکت کنندگان را برای انجام آزمایش بالینی CBT برای OCD استخدام می کند.

علاوه بر CBT، دکتر فیتزجرالد نیز امیدوار است که نتایج درمان باعث شناخته شدن به عنوان “تحریک مغناطیسی تکراری مغناطیسی” (rTMS) می شود.

او می گوید: “اگر ما بدانیم چگونه مناطق مغز با یکدیگر همکاری می کنند تا علائم OCD را شروع و متوقف کنند، پس می دانیم که در آن به هدف قرار دادن rTMS می رویم.” دکتر فیتز جرالد ادامه می دهد: “این یک مشکل عمیق تیره رفتار نیست.”

دکتر کیت فیتز جرالد گفت: “OCD  یک مشکل پزشکی است و هیچ کس مقصر نیست. با تصویربرداری مغز، ما می توانیم آن را درست مثل متخصصین قلب در بیماران خود مطالعه کنیم و ما می توانیم از این اطلاعات برای بهبود مراقبت و زندگی افراد مبتلا به OCD استفاده کنیم.”

هرگونه کپی برداری با نام و لینک دهی مستقیم مجاز می باشد