عفونت پروستات (پروستاتیت) هنگامی رخ می دهد که پروستات و ناحیه اطراف آن ملتهب می شوند. پروستات به اندازه گردو است. آن بین مثانه و پایه آلت تناسلی قرار دارد. لوله ای که ادرار را از مثانه به آلت تناسلی (مثانه) منتقل می کند، از طریق مرکز پروستات شما عبور می کند. مجرای ادرار نیز از غدد جنسی به آلت تناسلی حرکت می کند.
چند نوع عفونت ممکن است بر روی پروستات تاثیر بگذارد. برخی از مردان مبتلا به پروستاتیت هیچ نشانه ای ندارند، در حالی که دیگران درد شدیدی را گزارش می دهند.
انواع پروستاتیت
چهار نوع پروستاتیت وجود دارد:
پروستاتیت باکتریایی حاد: این نوع کمترین میزان شیوع را دارد و به سرعت رشد می کند و اگر درمان نشود، می تواند خطرناک باشد. این ساده ترین نوع پروستاتیت برای تشخیص است.
پروستاتیت باکتریال مزمن: در این نوع، نشانه ها کمتر شدید هستند و در طی چندین سال رشد می کنند. این مشکل بیشتر بین مردان جوان و میانسال رخ می دهد و باعث عود مجدد ادراری (UTIs) می شود.
پروستاتیت مزمن یا سندرم درد مزمن لگنی: این بیماری موجب درد و ناراحتی در ناحیه کشاله ران و لگن می شود. این می تواند مردان را در هر سنی تحت تاثیر قرار دهد.
پروستاتیت التهابی بدون علامت: پروستات ملتهب است، اما علائمی وجود ندارد. معمولا هنگامی که پزشک در حال تشخیص مشکل دیگری است، کشف می شود.
علل پروستاتیت
علت عفونت پروستات همیشه مشخص نیست. علت دقیق آن برای پروستاتیت مزمن ناشناخته است. محققان معتقدند:
- یک میکروارگانیسم می تواند پروستاتیت مزمن را ایجاد کند.
- سیستم ایمنی بدن شما به یک UTI قبلی پاسخ می دهد.
- سیستم ایمنی بدن شما به آسیب عصبی در منطقه واکنش نشان می دهد.
- برای پروستاتیت باکتری های حاد و مزمن، علت عفونت های باکتریایی هستند. گاهی اوقات، باکتری ها می توانند از طریق مجرای ادرار به پروستات وارد شوند.
اگر از یک کاتتر یا یک روش پزشکی که شامل مجرای ادرار است استفاده می کنید، در معرض خطر ابتلا به عفونت پروستات هستید. سایر عوامل خطر عبارتند از:
- انسداد مثانه
- عفونت
- بیماری های منتقله از راه جنسی (STDs)
- پروستات بزرگ یا آسیب، که می تواند عفونت را تشویق کند.
علائم عفونت پروستات
علائم عفونت پروستات بسته به نوع آن متفاوت است.
پروستاتیت باکتریال حاد
علائم پروستاتیت باکتریایی حاد جدی هستند و ناگهان اتفاق می افتند. در صورت تجربه، فورا به
پزشک مراجعه کنید:
- سوزش یا درد در هنگام ادرار کردن
- تهوع و استفراغ
- بدن درد
- ناتوانی در خالی کردن مثانه شما
- تب و لرز
- درد شکم یا کمر درد
اگر هر کدام از علائم زیر بیش از چند روز طول بکشد باید پزشک خود را مطلع کنید:
- تجربه ادرار کردن، شروع یا داشتن جریان ضعیف
- فکر می کنید UTI دارید
- نیاز به ادرار کردن اغلب
- تجربه nocturia، و یا نیاز به ادرار دو یا سه بار در طول شب
شما همچنین ممکن است بوی ناخوشایند یا خون را در ادرار یا اسپرم خود مشاهده کرده و یا احساس درد شدید در شکم کمر و یا ادرار خود کنید. این ممکن است علائم عفونت پروستاتیت باکتریایی حاد باشد.
پروستاتیت باکتریال مزمن
علائم عفونت مزمن که ممکن است به وجود آید، به اندازه یک عفونت حاد نیست. علائم می تواند بیش از سه ماه طول بکشد و شامل موارد زیر است:
- سوزش در حالی که فرد ادرار می کند
- ادرار مکرر یا فوری
- درد در اطراف کشاله ران، کمر شکم یا کمر پشت
- درد مثانه
- درد شکم یا آلت تناسلی
- مشکل شروع یک جریان ادرار یا داشتن جریان ضعیف
- انزال دردناک
- UTI
پروستاتیت مزمن
علائم پروستاتیت مزمن شبیه علائمی است که در مورد پروستاتیت باکتری مزمن وجود دارد. شما ممکن است سه یا چند ماه احساس ناراحتی یا درد را
- بین بطن و مقعد شما
- وسط شکم
- در اطراف آلت تناسلی شما، اسکروتوم، یا کمر پشت
- در طی یا بعد از انزال
تجربه کنید. اگر دچار درد لگن، ادرار دردناک یا انزال دردناک هستید، پزشک را ببینید.
چگونه عفونت پروستات را درمان می کنید؟
پروستاتیت باکتریایی
در طول درمان، پزشک ممکن است توصیه کند که مصرف مایعات خود را برای کمک به برداشتن
باکتری ها افزایش دهید. ممکن است برای شما اجتناب از الکل، کافئین و غذاهای اسیدی و تند مفید باشد.
برای پروستاتیت باکتریایی، آنتی بیوتیک ها یا ضد میکروبی ها را برای ۶ تا ۸ هفته مصرف کنید. اگر عفونت شدید حاد دارید، ممکن است به بستری شدن نیاز داشته باشید. در طول این مدت، مایعات و آنتی بیوتیک ها را به صورت داخل وریدی دریافت خواهید کرد.
یک عفونت باکتری مزمن به حداقل شش ماه مصرف آنتی بیوتیک نیاز دارد. این برای جلوگیری از عفونت های تکراری است. پزشک شما همچنین ممکن است داروهای آلفا-مسدودکننده را تجویز کند تا عضلات مثانه را آرام کند و نشانه ها را کاهش دهد.
ممکن است به جراحی نیاز داشته باشید، در صورتی که یک مثانه در معرض انسداد یا برخی مشکلات دیگر آناتومی باشد. جراحی می تواند با از بین بردن بافت اسکار و بهبود جریان ادرار، وضعیت را بهبود بخشد.
پروستاتیت مزمن
درمان پروستاتیت مزمن بستگی به علائم شما دارد. پزشک شما در ابتدا آنتی بیوتیک ها را برای جلوگیری از عفونت باکتریایی فراهم می کند. داروهای دیگر برای کمک به کاهش ناراحتی و درد عبارتند از:
- سیلیدوسین (Rapaflo)
- داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDS) مانند ایبوپروفن و آسپرین
- گلیکواسامینوگلیکان (کندریتین سولفات)
- شل کننده های عضلانی مانند سیکلوبنزاپرین و کلونازپام
- Neuromodulators
درمان های جایگزین
برخی از افراد ممکن است از مزایای زیر استفاده کنند:
- حمام گرم یا ماساژ پروستات
- حرارت از بطری آب داغ یا پد گرمایی
- تمرینKegel ، برای کمک به قوی شدن مثانه
- آزادی myofascial، برای کمک به استراحت بافت نرم در پشت
- تمرینات آرامش بخش
- طب سوزنی
همیشه قبل از اینکه مواد دارویی مکمل یا جایگزین را مصرف کنید با پزشک خود مشورت کنید. درمان هایی مانند مکمل ها و گیاهان ممکن است با داروهایی که قبلا مصرف کرده اید ارتباط برقرار کند.
دریافت مجدد پروستاتیت
مهم است که تمام داروهایی را که پزشک شما برای از بین بردن باکتری ها تجویز کرده است، مصرف کنید. اما پروستاتیت باکتریایی ممکن است حتی با آنتی بیوتیک ها دوباره تکرار شود. این ممکن است به این دلیل باشد که آنتی بیوتیک ها موثر نیستند یا همه باکتری ها را نابود نمی کنند.
ممکن است مجبور باشید داروها را برای یک دوره طولانی مصرف کنید یا سعی کنید از داروهای دیگری استفاده کنید. اگر پروستاتیت تکراری دارید، از پزشک خود بپرسید که نیاز است شما به یک متخصص، مانند متخصص اورولوژی، مراجعه کنید یا نه؟ آنها می توانند برای تعیین باکتری های خاصی که باعث عفونت می شوند، شما را آزمایش کنند. برای جمع آوری این اطلاعات، دکتر شما مایع را از پروستات شما حذف خواهد کرد. بعد از شناسایی باکتری، پزشک ممکن است داروهای مختلفی را تجویز کند.
چشم انداز
در مورد عفونت، پروستاتیت باکتریایی با درمان مناسب از بین می رود. پروستاتیت مزمن ممکن است نیاز به درمان های مختلفی داشته باشد.
عوارض پروستاتیت حاد شامل موارد زیر است:
- باکتری در جریان خون
- شکل گیری آبسه
- ناتوانی در ادرار کردن
- سپسیس
- مرگ، در موارد شدید
عوارض پروستاتیت مزمن ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- مشکل ادرار کردن
- اختلال عملکرد جنسی
- درد مزمن لگن
- درد مزمن با ادرار کردن
ممکن است سطح PSA با یک عفونت پروستات افزایش یابد. سطوح معمولا در عرض یک تا سه ماه به محدوده طبیعی می رسند. بعد از اتمام درمان، وضعیت خود را با پزشکتان پیگیری کنید. اگر سطح خود را کاهش ندهید، پزشک شما ممکن است دوره طولانی تر آنتی بیوتیک ها یا بیوپسی پروستات را برای جستجوی سرطان پروستات توصیه کند.
هرگونه کپی برداری با نام وردنگار و لینک دهی مستقیم مجاز است
