اختلال هویت تجزیه ای زمانی رخ می دهد که یک فرد دارای دو یا چند شخصیت یا هویت مجزا باشد. این اختلال قبلا به عنوان اختلال شخصیت چندگانه شناخته شده بود.
فرد مبتلا به اختلال هویت تجزیه ای (DID) اغلب دارای یک “شخصیت اصلی” است که ممکن است منفعل، وابسته و یا افسرده باشد.
شخصیت های جایگزین آنها ممکن است سن و جنسیت های مختلفی داشته باشد و روحیه و عقاید مختلفی را از خود بروز دهند.
اعتقاد بر این است که این شخصیت های جایگزین، کنترل شخصیت اصلی را بر عهده دارند.
علائم DID بر کیفیت زندگی افراد می تواند تاثیر بگذارد که این تاثیرات بسته به میزان تغییرات در شخصیت آنها، وضعیت اجتماعی و اینکه آیا آنها دارای شرایط پزشکی و بهداشتی دیگری هستند بستگی دارد.
علائم هویت تجزیه ای
علائم DID در بزرگسالان عبارتند از:
- احساس “از دست دادن زمان”
- گیجی
- بروز و نمایش دادن دو یا چند شخصیت (تغییر می کند)
- احساس جدایی (تفکیک)
- شکاف حافظه
- رفتارهایی خارج از شخصیت
رفتار خارج از شخصیت نتیجه هویت های متناوب در کنترل است.
کودکان مبتلا به نادیده گرفتن عاطفی، سوء استفاده جنسی و خشونت در معرض خطر افزایش DID قرار دارند.
علائم در کودکان عبارتند از:
- داشتن رویاها و خاطرات ناراحت کننده
- اضطراب روانی به یادآوری های تروما
- واکنش های فیزیکی به تروما یا خاطرات، مانند تشنج
- نشان دادن تغییرات غیر منتظره در تنظیمات غذا و فعالیت
اعتقاد بر این است که DID در دوران کودکی پیشرفت کرده و علائم در طول زمان می تواند شدیدتر شود.
علل و عوامل خطر اختلال هویت تجزیه ای
DID یکی از اختلالات متضاد چندگانه است. افرادی که در هر سن، قومیت، جنسیت و زمینه های اجتماعی می توانند DID را توسعه دهند، اما مهم ترین عامل خطر فیزیکی، عاطفی و یا سوء استفاده جنسی در دوران کودکی است.
تفکیک یا جدا شدن از واقعیت می تواند راهی برای محافظت از شخصیت اصلی از تجربه دردناک و ذهنی باشد.
شرایط مرتبط با اختلال هویت تجزیه ای
اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) و چندین وضعیت سلامت روان دیگر با DID مرتبط است.
سایر اختلالات متضاد عبارتند از:
- اختلال تحریک آمیز
- مسخ شخصیت
- اختلال استرس حاد
- اضطراب و افسردگی
تشخیص اختلال هویت تجزیه ای
هر دوی بزرگسالان و کودکان با استفاده از معیارهای راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، نسخه پنجم (DSM-5) تشخیص داده می شوند.
یک پزشک همچنین از شخص یا مراقب کودک، در مورد علائمی که در حال تجربه شدن هستند، سوال می کند و معمولا آنها را به یک متخصص بهداشت روان ارجاع می دهد.
تشخیص فرد DID با این ویژگی ها
نمایش دو یا چند شخصیت (تغییر می کند) که هویت فرد، رفتار، آگاهی، حافظه، ادراک، شناخت، یا احساسات را مختل می کند.
علائمی که باعث ایجاد ناراحتی در محیط کار و اجتماعی می شود.
اختلالاتی را تجربه می کند که نمیتوان آن را بخشی از هر نوع فعالیت فرهنگی یا مذهبی پذیرفته شده دانست.
در انها رفتار آشوب ناپذیری وجود دارد که از مصرف الکل یا مواد مخدر ناشی نمی شود.
بعضی از آزمایشاتی که برای تشخیص استفاده می شود، شامل برنامه مصاحبه های اختلال افسردگی و روش Rorschach Inkblot یا آزمون رورشاخ است.
هنگامی که یک فرد با این اختلال تشخیص داده می شود، درمان یک بخش جدایی ناپذیر از یادگیری برای زندگی با DID است.
درمان اختلال هویت تجزیه ای
DID معمولا با روان درمانی (صحبت کردن درمانی) درمان می شود و بر روی:
- آموزش فرد در مورد وضعیت آنها
- افزایش آگاهی و تحمل احساسات
- کار بر روی کنترل امواج شخصی
- جلوگیری از انحلال بیشتر
- مدیریت روابط فعلی، عوامل استرس زا و عملکرد روزانه
تمرکز دارد.
تحقیقات نشان داده اند که در طول زمان، افراد مبتلا به DID که درمان روانی دریافت کردند، بهبود چشمگیری داشتند. هدف درمان این نیست که تمام شخصیت ها را به یک شخصیت تبدیل کنند و یا آنها را از بین ببرند و یا حتی شخصیت های اضافی را کاهش دهند.
در عوض، هدف این است که به تمام شخصیتها کمک کنیم تا با هم همگام و هم کار شوند و به فرد کمک کنیم تا شخصیتها را تغییر دهد تا بتوانند احساسات خود را کنترل کرده و همسان شوند.
زندگی با اختلال هویت تجزیه ای
افرادی که با اختلال هویت تجزیه ای زندگی می کنند اغلب خود را تغییرمی دهند و یا چند برابر می کنند. DID می تواند تأثیر قابل توجهی بر سلامت روان، روابط و توانایی فرد در کار داشته باشد.
زندگی با DID می تواند خسته کننده ، ترسناک و جدایی ناپذیر باشد. بسیاری از افراد مبتلا به این اختلال تا زمانی که به سن بزرگسالی نرسیده اند، تشخیص داده نمی شوند، به این معنی که ممکن است سال ها بدون اینکه بدانند چرا علائم هراس آور را تجربه می کنند، زندگی کنند.
شخصیت های جایگزین فرد همیشه با یکدیگر همکاری نمی کنند. وقتی شخصیت دیگری کنترل می شود، فرد ممکن است از خواب بیدار شده و خود را در مکان نا آشنایی ببیند و هیچ خاطره ای از اینکه چگونه در این مکان حضور یافته بدست نیاورد.
با این حال، شخصیت ها نیز ممکن است با هم کار کنند و به یک فرد در مقابله با شرایط روزمره کمک کند.
ممکن است افراد دیگر تغییرات بین شخصیت ها را متوجه نشوند، زیرا برخی افراد مبتلا به DID ممکن است تغییرات بیرونی قابل توجهی نشان ندهند.
برخی از افراد مبتلا به DID نیز ممکن است دچار نشاط اجتماعی شوند. افراد مبتلا به DID به طور ذاتی شخصیت جایگزین خشونت آمیز ندارند – در واقع نشانه ای نادر است.
چشم انداز
DID اغلب دیر تشخیص داده می شود و با دیگر شرایط روحی روانی همراه است.
ننگ اجتماعی در اطراف مبتلایان به DID ممکن است منجر به اضطراب، گناه، شرم و افسردگی شود.
افراد مبتلا به DID در معرض خطر ابتلا به خودسوزی و خودکشی قرار دارند. تشخیص درست و درمان سریع ضروری است و می تواند به بازگشت به زندگی این افراد کمک کند.
با درمان، افراد مبتلا به DID قطعا بهبود قابل توجهی در کیفیت زندگی فرد و کاهش سایر مسائل مربوط به سلامت روان خواهیم دید.
اختصاصی وردنگار – هرگونه کپی برداری با نام و لینک دهی مستقیم مجاز است
