” فرضیه آمیلوئید ” درباره علت بروز بیماری آلزایمر می گوید!

بیماری آلزایمر – “فرضیه آمیلوئید” درباره علت بروز بیماری آلزایمر که از نظر علمی، ناشناخته  میباشد، توضیح میدهد…. و به همین دلیل است که داروهای آلزایمر تاثیرگذار نیستند

اگر به تازگی در شما یا یکی از عزیزانتان ، بیماری آلزایمر تشخیص داده شده است، این احتمال وجود دارد که از تجویز دارو توسط پزشک خود برای درمان این بیماری، متعجب شوید. اما از تمام اینها گذشته، علم بر این باور است که بیماری آلزایمر، غیر قابل درمان و علاج ناپذیر است. به نظر میرسد که این داروها شیوه ای برای پول در آوردن باشد و اگرچه ممکن است نیت و منظور خوبی پشت این کار باشد اما شواهد علمی نشان میدهند که  مصرف این داروها ، ضرر دارند.

تحقیقات بیشماری درباره بیماری آلزایمر که ششمین علت مرگ در کشور آمریکا، میباشد، انجام گرفته است و بیشتر این تحقیقات بر روی پروتئینی به نام بتا آمیلوئید صورت گرفته است که در سال ۱۹۰۶ توسط آلوئیس آلزایمر کشف شد و تا مدتها اعتقاد داشتند، زمانی که این پروتئین در مغز انباشته میشود، میتواند منجر به بیماری آلزایمر شود. دانشمندان نیز  اینگونه استدلال میکنند که این پروتئین چسبنده نوعی  پلاک است که باعث خفگی سلول های سالم مغز میشود.

این موضوع کاملا قابل فهم میباشد که این پروتئین باعث بروز بیماری آلزایمر میشود که توانسته است بیش از ۵ میلیون آمریکایی را تحت تاثیر خود قرار دهد. موش هایی که مولد پلاک آمیلوئید بودند، رفتارهایی مشابه با بیماری آلزایمر را نشان دادند و ژن های کمیاب در افرادی که بتا آمیلوئید تولید میکنند، باعث بروز علائم آلزایمر میشود. علاوه بر این، افراد مبتلا به سندرم داون، دارای سه نسخه مشابه با ژن بتا آمیلوئید هستند و بسیاری از آنها تا وقتی که به میانسالی میرسند ، بیماری آلزایمر در آنها پیشرفت میکند.

با وجود این شواهد قانع کننده، یک نظریه طولانی مدت درباره نقش حیاتی و مهم بتا آمیلوئید مطرح میشود و این سوال پیش می آید که چرا با وجود بیش از ۱۰۰  نوع دارو، که میتوانند به این گونه از پروتئین حمله کنند،  باز هم قادر به درمان و پیشگیری از آلزایمر نیستند؟ از جمله داروهایی که در درمان بیماری آلزایمر با شکست مواجه شده اند میتوان به داروهایی مانند Eli Lilly، AstraZeneca، و Merck اشاره کرد.

درمان با بتا آمیلوئید میتواند باعث محو شدن پلاک آمیلوئید شود،و این در حالی است که بیماران همچنان در چنگال این بیماری اسیر هستند و از آن رنج میبرند. این عدم موفقیت، در وهله نخست باعث میشود این باور به وجود بیاید که وجود پروتئین بتا آمیلوئید، هرگز مشکلی نبوده است.

برخی متخصصین، بطور خیلی واضح، ابراز نگرانی کرده اند که آزمایشات گران و پرهزینه، شواهدکمی را در اختیار آنان قرارداده است و محققان اصطلاحا تمام تخم مرغ های خود را در یک سبد قرار داده اند و زمان خود را درباره تحقیق فرضیه آمیلوئید، آن هم به مدت سه دوره ده ساله، هدر داده اند.

اگر مشکل، پروتئین بتا آمیلوئید نیست، پس علت چه چیزی میتواند باشد؟

پروتئین آمیلوئید هنوز هم میتواند عاملی در بروز این بیماری باشد، اما برخی از متخصصین عقیده دارند که یک ژن متفاوت مانند ژن تائو یا حتی ژن آپولیپوپروتئینApoE ) E ) میتواند نقش مهمی در به وجود آمدن این بیماری ایفا کند، حتی میتوانند نشان دهنده این مسئله باشند که فعل و انفعالات پیچیده ای بین پروتئین های مختلف و غیر عادی مغز و سایر عوامل وجود دارد.

پر واضح است که محققان، سالیان سال، به سمت فرضیه های اشتباهی حرکت میکردند و شاید این عدم موفقیت باعث شود که احتمالات دیگری را مورد بررسی قرار دهند.به عنوان مثال، دو عامل رژیم غذایی و زیست محیطی، احتمالا نقش بزرگتر و پررنگ تری نسبت به نظریه عمومی آنها دارند. بعنوان مثال این پرسش ها مطرح میشوند که چرا کمبود ویتامین D ، خطر ابتلا به آلزایمر را دوبرابر میکند؟ چرا مصرف زردچوبه، خطر پیشرفت این بیماری را کاهش میدهد؟ و چرا کسانی که از رژیم غذایی مدیترانه ای استفاده میکنند، خطر ابتلا به زوال عقلی، در آنها کاسته میشود؟ نه تنها محققان در وهله نخست، در به وجود آمدن علت بیماری آلزایمر، با شکست مواجه میشوند، بلکه در حد بسیار وسیعی، عوامل و شواهد در حال رشد را نیز نادیده  میگیرند، عواملی که  میتوانند تاثیر مهمی بر روی این بیماری داشته باشند.

هرگونه کپی برداری با نام وردنگار و لینک دهی مستقیم مجاز است