ادرار کردن در حال سرفه یک نوع بی اختیاری ناشی ازاسترس است. هنگامی که یک فرد فعالیت بدنی می کند و به طور غیرمعمول نشت ادرار دارد، او بی اختیار استرس را تجربه می کنند. بسیاری از افراد بی اختیاری ادرار را تجربه می کنند، اما فقط تعداد کمی به دنبال مراقبت های پزشکی هستند حتی اگر این وضعیت می تواند بر کیفیت زندگی آنها تاثیر بگذارد. با این حال، افراد مبتلا به بی اختیاری ادرار، باید با دکتر خود صحبت کنند، زیرا گزینه های درمان وجود دارد که می تواند کمک کند.
بی اختیاری ادرار چیست؟
هنگامی که یک فرد به طور غیرمستقیم به علت عمل جسمی یا فعالیتی که تحت فشار مثانه دچار نشت ادرار میشود، در واقع آن فرد در معرض بی اختیاری ادرار است. علیرغم آنچه عنوان این مساله ممکن است نشان دهد، بی اختیاری ادرار، تنها به اعمال جسمانی بر بدن و استرس عاطفی مرتبط است. یک فرد مبتلا به بی اختیاری ادرار، می تواند در حین سرفه یا انجام هر یک از فعالیت های زیر نشت ادرار داشته باشد:
- عطسه کردن
- دویدن یا پریدن
- داشتن رابطه جنسی
- خندیدن
- بلند کردن چیزی سنگین
- خم شدن
- استفراغ
- ایستادن
در طول این فعالیت ها، فرد مبتلا به بی اختیاری ادرار معمولا بی اختیار مقدار کمی ادرار آزاد خواهد کرد. بی اختیاری ادرار موجب می شود فرد در زمان سرفه یا عطسه ادرار نماید. این نباید با بی اختیاری اورژانسی اشتباه گرفته شود، که وقتی که ادرار از مثانه فرد نشت می شود، به دلیل احساس اضطراب است که فشار مثانه ایجاد می کند. بعضی افراد ممکن است هر دو بی اختیاری ادرار و بی اختیاری اورژانسی را تجربه کنند.
علل بی اختیاری ادرار
بی اختیاری ادرار زمانی اتفاق می افتد که عضلات و بافت های لگنی که از مثانه حمایت می کنند و ادرار را کنترل میکنند ضعیف شوند. وقتی این اتفاق می افتد، عضلات قادر نخواهد بود به درستی از مثانه و عضله های ادراری حمایت کنند و ادرار نشت میکند.
ماهیچه هایی که از مثانه حمایت می کنند، به عنوان عضلات کف لگن شناخته می شوند. موارد مختلفی می تواند به این عضلات آسیب برساند و علل معمولا برای زنان و مردان متفاوت است. شایع ترین علل آسیب به عضلات کف لگن در زنان بارداری و زایمان است. در مردان، علت اصلی بی اختیاری ادرار، حذف جراحی غده پروستات است.
عوامل خطر برای بی اختیاری ادرار
بعضی از عوامل ممکن است فرد را بیشتر در معرض بی اختیاری ادرار قرار دهد. با این حال، زن بودن یکی از مهمترین عوامل خطر برای بی اختیاری ادرار است. بر اساس یک مطالعه، ۱۳ درصد از زنان بین سنین ۱۹ تا ۴۴ سال و ۲۲ درصد زنان ۴۵ تا ۶۴ ساله، دچار بی اختیاری ادرار خواهند بود.
زنان به علت حاملگی و زایمان بیشتر در معرض خطر بی اختیاری ادرار هستند. زنانی که زایمان را تجربه میکنند ۸ درصد احتمال ابتلا به بی اختیاری ادرار در انها نسبت به افرادی که زایمان نمیکنند، بیشتر است. همچنین زنانی که زایمان طبیعی و واژینال انجام میدهند احتمال بیشتری نسبت به بی اختیاری ناشی از استرس دارند نسبت به زنانی که سزارین زایمان میکنند. مردان همچنین می توانند بی اختیاری ادرار را تجربه کنند، به ویژه پس از عمل جراحی برداشتن پروستات. سایر عوامل خطرساز که می تواند یک فرد را به ایجاد بی اختیاری ادرار، بدون در نظر گرفتن جنس، بیشتر شامل موارد زیر باشد:
- بیش از ۷۰ سال سن دارد
- چاق بودن
- داشتن هرگونه جراحی قبلی لگنی
- سیگار کشیدن
- داشتن شرایط خاص پزشکی مانند مثانه بیش از حد فعال است
- تجربه یبوست مزمن
- داشتن پرولاپس عضو بدن لگن
- داشتن یک سابقه درد کمر
- داشتن هر شرایطی که سبب عطسه یا سرفه مزمن شود
- داشتن سابقه برای انجام ورزش های با تأثیر بسیار بالا، از قبیل وزنه برداری
گزینه های درمان بی اختیاری ادرار
از دست دادن وزن و حفظ سلامت ممکن است به بی اختیاری ادرار کمک کند. بی اختیاری ادرار یک رویداد نسبتا شایع است، اما هیچ دلیلی وجود ندارد که یک فرد به دلیل شرم یا ناراحتی، عواملی را که ممکن است باعث ایجاد مشکل باشد نادیده بگیرد. گزینه های درمان در دسترس برای بی اختیاری ادرار وجود دارد، از جمله تغییر سبک زندگی و مداخلات جراحی.
تغییر سبک زندگی
در درجه اول، اکثر پزشکان توصیه می کنند که افراد مبتلا به بی اختیاری ادرار، انواع تغییرات شیوه زندگی را امتحان کنند. این تغییرات شیوه زندگی می تواند شامل هر یک از موارد زیر باشد:
- از دست دادن وزن یا حفظ وزن بدن سالم
- ترک سیگار
- مصرف مایعات با دقت
- محدود کردن یا اجتناب از مصرف کافئین
- فیزیوتراپی
اکثر پزشکان توصیه می کنند تمرینات کف لگن یا کگل به عنوان یک راه برای تقویت عضلات تضعیف لگن. مردم می توانند این تمرین ها را به طور مستقل یا با کمک یک متخصص کف لگن انجام دهند که ممکن است از یک تکنیک به نام بیوفیدبک استفاده کنند. همچنین برای انجام ورزش کگل، فرد باید ماهیچه هایی را که برای توقف ادرار استفاده می شود، نگه دارد. آنها باید تمرین را تا آنجا که ممکن است انجام دهند. بیوفیدبک، شامل تحریک ماهیچه ها به صورت الکتریکی، در طول تمرینات است.
درمان اصلاح رفتاری
یکی از روشهای اصلاح رفتاری، آموزش مثانه است. این تکنیک شامل نشستن در توالت برای ادرار کردن در فواصل زمانی مشخص یا در یک زمان خاص از روز است.این روش کمک می کند تا مثانه را آموزش دهید تا ادرار را تنها هنگام نشستن روی توالت آزاد کند. با این حال، این تکنیک برای افراد مبتلا به بی اختیاری مخلوط مؤثرتر از افراد مبتلا به بی اختیاری ادرار است. گاهی اوقات پزشک ممکن است ترکیبی از درمان تغییرات جسمی و رفتاری را برای کمک به درمان بی اختیاری ادرار توصیه کند.
دستگاه ها
اگر شیوه زندگی و تغییرات رفتاری نمیتواند کنترل بی اختیاری ادرار زن را کنترل کند، ممکن است از استفاده از یک دستگاه برای کمک به مدیریت آن استفاده کند. پساری واژینال یک دستگاه حلقوی است که دارای دو ضربه بر روی آن است که در هر دو سمت مجرای ادرار قرار دارد. این دستگاه کمک می کند تا از مثانه حمایت کند به طوری که در هنگام استرس ادرار نشت نمیکند. زنان همچنین ممکن است در زمان فعالیت شدید فیزیکی مانند ورزش یا بازی، از یک ورودی مجرا استفاده کنند.
عمل جراحی
در موارد شدید، پزشک ممکن است عمل جراحی برای کمک به بی اختیاری ادرار توصیه کند. جراحی برای بی اختیاری ادرار با هدف کمک به عضله ادرار و یا ماهیچه مربوطه به طور کامل بسته شودو یا حمایت بیشتری از مثانه به عمل آورد. روش زنجیر نیز اغلب مورد استفاده قرار می گیرد، نوعی زنجیر که در اطراف مثانه قرار می گیرد تا بتواند از آن پشتیبانی کند. این یک نوع موثر برای جراحی زنان و مردان است.
جلوگیری از بی اختیاری ادرار
تغییرات ساده در شیوه زندگی اغلب به جلوگیری از بی اختیاری ادرار کمک می کند. برخی از اقداماتی که فرد می تواند برای جلوگیری از بی اختیاری ادرار انجام دهد عبارتند از:
- جایگزین کردن ورزشهای با تاثیر شدید با تمرینات کم اثر
- تقویت عضلات هسته
- اجتناب از کافئین
- ترک سیگار
- حفظ وزن سالم
- خوردن یک رژیم غذایی غنی از فیبر
هر کسی که بی اختیاری ادرار داشته باشد باید کگل را به طور منظم تمرین کند تا از سردرد یا عطسه جلوگیری شود. حتی افرادی که بی اختیاری ادرار ندارند باید این تمرین ها را انجام دهند تا مانع پیشرفت بیماری در آینده شوند. این به ویژه برای افرادی که در معرض خطر ابتلا به بی اختیاری ادرار هستند، مانند زنان باردار موثر است.
چشم انداز
بی اختیاری ادرار یک وضعیت گسترده است. بسیاری از مردم به دلیل خجالت به دنبال رفع آن نیستند، اما افراد مبتلا به بی اختیاری ادرار نباید از صحبت کردن با پزشک خود در مورد گزینه هایی برای کمک به مدیریت آن نگران باشند. اکثر مردم می توانند از بی اختیاری ادرار و نشت ادرار با تغییر سبک زندگی و تقویت لگن جلوگیری کنند. در موارد شدید، ممکن است فرد برای رفع مشکل نیاز به جراحی داشته باشد.
اختصاصی وردنگار – هرگونه کپی برداری با نام و لینکدهی مستقیم مجاز است
