فیبریلاسیون دهلیزی قلب ، باعث افزایش خطر ابتلا به زوال عقلی خواهد شد

شواهد تحقیقات جدید نشان می دهد که فیبریلاسیون دهلیزی قلب ، عارضه ای که قلب در آن ضربان نامنظم دارد، با افزایش خطر ابتلا به زوال عقلی در ارتباط است.با این حال، همین تحقیقات نشان میدهد که این یافته ها استراتژی پیشگیرانه بالقوه ای برای این عارضه قلبی همراه خود دارد.

در یک تحقیق جدید که روز گذشته در مجله Neurology منتشر شد، محققان موسسه کارولینسکا و دانشگاه استکهلم در سوئد، توضیح می دهند که فیبریلاسیون دهلیزی (A fib) با بالا رفتن خطر ابتلا به زوال عقل ارتباط دارد.

در A fib، دهلیز قلب(اتاقک های بالای بطن ها که خون  کثیف را دریافت کرده و سپس آن را به بطن ها ارسال می کند، و از آنجا خون به بقیه بدن پمپ می شود) ضربان نامنظمی دارد.

به همین دلیل، امکانش هست که مقداری از خون در داخل قلب جا بماند و لخته تشکیل دهد و همین لخته ممکن است بعدا به مغز منتقل شده و منجر به سکته مغزی شود.

همچنین این مطالعه جدید نشان داده است که A fib خطر ابتلا به یک بیماری دیگر که با بالا رفتن سن افراد افزایش می یابد، یعنی اختلال زوال عقل را نیز افزایش می دهد. با این حال، نویسنده این پژوهش توضیح می دهد که همراه با این هشدار یک راه حل نیز وجود دارد.

نهمانطور که Chengxuan Qiu، نویسنده پژوهشی توضیح می دهد:

 “جریان خون ناشی از فیبریلاسیون دهلیزی ممکن است در بسیاری از مواقب  بر روی مغز تاثیر داشته باشد.”

کیو می گوید: “این را می دانیم که همراه با افزایش سن افراد، احتمال بالا رفتن و گسترش فیبریلاسیون دهلیزی افزایش می یابد،همانطور که احتمال ایجاد زوال عقلی نیز بالا خواهد رفت.وی می افزاید:

تحقیقات ما ارتباط بین این دو عارضه را به خوبی نشان داد و یافته هایمان حاکی از آن بود که رقیق کننده های خون ممکن است خطر ابتلا به زوال عقل را کاهش دهند.

فیبریلاسیون دهلیزی قلب با کاهش شناختی سریع تر ارتباط دارد

در تحقیق جدید، محققان داده های جمع آوری شده از ۲۶۸۵ شرکت کننده با میانگین سنی ۷۳ ساله را تجزیه و تحلیل کردند. همه این شرکت کنندگان به مدت متوسط ​​۶ سال مورد بررسی و تحقیق این پروژه بودند.

این تیم در ابتدا با هر شخص متقاضی مصاحبه کرده و یک سری معاینات پزشکی را بعد از ۶ سال برای شرکت کنندگان جوانتر از ۷۸ سال و یا هر سه سال یکبار در مورد شرکت کنندگان بالای ۷۸ در آغاز مطالعه انجام داد.

هیچ کدام از این داوطلبان در ابتدا مبتلا به زوال عقل نبودند، هرچند ۹ درصد از همه شرکت کنندگان (۲۴۳ نفر) مبتلا به A fibro یا همان فیبریلاسیون دهلیزی قلب بودند.

در طول دوره پیگیری، ۱۱ درصد از تعداد شرکت کنندگان (۲۷۹ نفر) فیبریلاسیون دهلیزی قلب را از خود نشان دادند و ۱۵ درصد از گروه هم(۳۹۹ نفر) دارای زوال عقلی تشخیص داده شدند.

پس از تجزیه و تحلیل داده ها، محققان نشان دادند که عملکرد شناختی شرکت کنندگان – از جمله توانایی تفکر و حافظه – با فیبریلاسیون دهلیزی  سریعتر از افرادی که دارای سیستم قلبی عروقی سالم هستند، به زوال می رود.

همچنین افراد مبتلا به فیبریلاسیون دهلیزی قلب در مقایسه با همسالان سالم خود، احتمال ۴۰ درصد بیشتر در معرض اختلال زوال عقلی بودند.

از ۲،۱۶۳ شرکت کننده بدون فیبریلاسیون دهلیزی ، ۱۰ درصد (۲۷۸ نفر) در طول دوره مطالعه دارای اختلال زوال عقلی تشخیص داده شدند.

همانطور که برای ۵۲۲ نفر مبتلا به A fib یا فیبریلاسیون دهلیزی ، ۲۳ درصد (۱۲۱ نفر) مبتلا به زوال عقل بودند.

رقیق کننده های خون ممکن است ریسک ابتلا به زوال عقل را کاهش دهند

با این حال، تیم تحقیقات همچنین مشاهده کرد که شرکت کنندگان با A fib که از رقیق کننده خون برای جلوگیری از لخته شدن خون  استفاده میکردند،در مقایسه با افرادی که این دارو را مصرف نکرده بودند در واقع ۶۰ درصد کمتردر معرض خطر ابتلا به زوال عقل بودند.

از ۳۴۲ نفر که از رقیق کننده خون استفاده نکرده بودند، ۲۲ درصد (۷۶ نفر) دچار اختلال زوال عقل شدند، در حالیکه از میان ۱۲۸ نفری که از رقیق کننده خون استفاده کرده بودند، فقط ۱۱ درصد (۱۴ نفر) وضعیت اضمحلال عصبی را از خود بروز دادند.

در عین حال، محققان همچنین یادآور می شوند که شرکت کنندگانی که  داروهای ضد ترومبوز( باعث جلوگیری از تشکیل لخته در شریان ها می شود) استفاده می کردند نیز از ریسک پایین تر خطر ابتلا به زوال عقل برخوردار نبودند.

به گفته کیو، فرض بر این است که بین استفاده از رقیق کننده های خون و کاهش خطر ابتلا به زوال عقل رابطه علت و معلول وجود دارد، ‘تخمین زده ایم که اگر همه افراد مبتلا به فیبریلاسیون دهلیزی از رقیق کننده خون استفاده می کردند، از حدود ۵۴ درصد از موارد ابتلا به زوال عقل به صورت احتمالی جلوگیری میشد.

وی توصیه می کند: “باید تلاش های بیشتری برای بالا بردن استفاده از رقیق کننده های خون در افراد مسن با فیبریلاسیون دهلیزی قلب انجام شود.”

محققان با این وجود اعتراف می کنند که مطالعات آنها با محدودیت هایی مواجه بوده است، مانند این که در میان زیرمجموعه های A fib تفاوت چندانی نتوانستند پیدا کنند و یا اینکه برخی از شرکت کنندگان که دچار A fib  بودند به دلیل عدم وجود علائم کافی، بیمار (دارای فیبریلاسیون دهلیزی قلب)  تشخیص داده نشدند.

هرگونه کپی برداری با نام و لینک دهی مستقیم مجاز است