آیا فوران های آتشفشانی مریخ سبب حضور اقیانوس های باستانی در این سیاره شده است؟

آیا فوران های آتشفشانی مریخ سبب حضور اقیانوس های باستانی در این سیاره شده است؟

بر طبق مطالعات اخیر، زمانی سطح مریخ از اقیانوس ها پوشیده شده بود، که بخشی از آن به فعالیت های آتشفشانی گسترده ای باز می گشت که بر روی سطح  این سیاره در جریان بود.

ساختارهای شبه ساحلی یافت شده بر روی این سیاره سرخ سبب شده تا دانشمندان به این نتیجه برسند که زمانی، نواحی شمالی این سیاره مملو از آب بوده است.

با این حال، خاک غیر طبیعی این نواحی باعث شده است که دیگر دانشمندان، این نظریه را مورد سوال قرار دهند. در حال حاضر، کار گروهی از دانشمندان در دانشگاه کالیفرنیا، برکلی، نشان می دهد که اثرات به جای مانده از اقیانوس هایی که بر روی مریخ وجود داشته اند با فعالیت های آتشفشانی عظیم میلیاردها سال پیش مرتبط می باشد. پروفسور مایکل مانگا، دانشمند سیاره شناس دانشگاه کالیفرنیا، برکلی، که این پژوهش را رهبری نمود، در این خصوص اذعان داشته است که آتشفشان ها ممکن است در ایجاد شرایط آب و هوایی رطوبتی مریخ موثر بوده باشند.

مطالعه جدیدی که در مجله نیچر منتشر شده، نشان می دهد که اقیانوس های موجود در مریخ در واقع چند صد میلیون سال قبل تر از زمانی که دانشمندان تصور می کردند یعنی بیش از ۳.۷ میلیارد سال پیش تشکیل شده بودند. شکل گیری این اقیانوس ها با ایجاد تارسیس، ساختار ۵۰۰۰ کیلومتری که شامل برخی از بزرگ ترین آتشفشان های موجود در منظومه شمسی است مرتبط می باشد.

دانشمندان معتقدند که با ظهور تارسیس، فوران آتش فشان های موجود در آن، سبب ایجاد گازهایی شد که جو را تغییر داد و جریان آب را به سطح سیاره هدایت نموده است و درست در همان زمان، فوران ها کانال هایی را ایجاد نمودند که سبب شد آب زیرزمینی به  دشت های شمالی مریخ جریان یابند.  کلید تئوری جدیدی که توسط پروفسور مانگا و تیمش ارائه شده است، مبتنی بر وجود “ساحلی” غیر طبیعی است که هم اکنون در سطح مریخ قابل مشاهده می باشد. در حالی که این ساختارها قطعا چیزی شبیه خطوط ساحلی خشک شده هستند، اما در عین حال بسیار نامنظم بوده و در ارتفاعی بالغ بر یک کیلومتر ، بسیار از هم متفاوت میباشند. معمولا، خطوط ساحلی از لحاظ ارتفاع نسبتا ثابت هستند، بنابراین این امر محققان را به تحقیق در جهت یافتن شواهدی از اقیانوس های باستانی ترغیب نموده است. پروفسور مانگا و همکارانش بیان نمودند که این ناهنجاری را می توان به آتشفشان های تارسیس نسبت داد، که می توانند خطوط ساحلی را در سطح سیاره پدید آورده و موجب ایجاد تفاوت در ارتفاع آنها شده باشند.

دانشمندان ، قبلا بیان نموده بودند که اگر اقیانوسی در سطح مریخ وجود داشته باشد قطعا، پس از ظهور تارسیس شکل گرفته است. پروفسور مانگا در ادامه سخنانش می گوید: ” فرضیه سایر دانشمندان این است که تارسیس به صورت آنی و سریع شکل گرفته و نه به صورت تدریجی و بلافاصله پس از ان،  اقیانوس ها پدیدار شدند” اما ما می گوییم که اقیانوس ها قبل از خروج گدازه های تارسیس ایجاد شده اند و دلیل تئوری ما نیز تفاوت میان مقدار آبی که امروزه به صورت یخ زده در بخش های قطبی این سیاره یافت می شود و مقدار اب مورد نیاز برای پر کردن اقیانوس های باستانی سطح مریخ می باشد.

تارسیس یکی از ویژگی های اصلی سطح مریخ است، که حدود ۲۵ درصد از سطح آن را پوشش می دهد و یک برامدگی و فرو رفتگی عظیم را در سطح جانبی آن ایجاد می کند. اگر اقیانوس ها قبل از تارسیس به اندازه نهایی خود رسیده بودند، نباید این فرورفتگی را پر می نمودند و بنابراین می توانستند عمق بسیار کمتری داشته باشند. این به دان معنی است که اقیانوس ها می توانند حاوی نیمی از مقدار آبی که قبلا تخمین زده شده بود باشند.  هنگامی که فضاپیمای بعدی ناسا در ماه مه به سوی این سیاره سرخ هدایت شود، ممکن است بتواند به نتایج رضایت بخش تری از آب موجود در مریخ دست یابد.

اختصاصی وردنگار؛ هر گونه کپی برداری با نام و لینکدهی مستقیم مجاز است